«Γνωρίζω Καλά τους Πόνους που Υποφέρουν»
Πλησιάστε τον Θεό
«Γνωρίζω Καλά τους Πόνους που Υποφέρουν»
«ΑΓΙΟΣ, άγιος, άγιος είναι ο Ιεχωβά». (Ησαΐας 6:3) Αυτά τα θεόπνευστα λόγια υποδεικνύουν ότι ο Ιεχωβά Θεός είναι καθαρός και αγνός στον υπερθετικό βαθμό. “Μήπως η αγιότητά του τον κάνει ψυχρό και απόμακρο;” ίσως ρωτήσετε. “Θα μπορούσε ένας τόσο άγιος Θεός να ενδιαφέρεται πραγματικά για εμένα—έναν αμαρτωλό, ατελή άνθρωπο;” Ας εξετάσουμε τα καθησυχαστικά λόγια που είπε ο Θεός στον Μωυσή, όπως αυτά είναι καταγραμμένα στα εδάφια Έξοδος 3:1-10.
Μια μέρα, ενώ ο Μωυσής έβοσκε τα πρόβατα, αντίκρισε ένα εξαιρετικά ασυνήθιστο θέαμα—μια βάτος είχε πάρει φωτιά αλλά «δεν κατακαιγόταν». (Εδάφιο 2) Προβληματισμένος, πλησίασε για να την περιεργαστεί. Μέσω ενός αγγέλου, ο Ιεχωβά μίλησε στον Μωυσή από το μέσο της φωτιάς: «Μην πλησιάζεις εδώ. Βγάλε τα σανδάλια σου από τα πόδια σου, επειδή ο τόπος όπου στέκεσαι είναι άγιο έδαφος». (Εδάφιο 5) Σκεφτείτε—λόγω του ότι ο άγιος Θεός ήταν αντιπροσωπευτικά παρών, το ίδιο το έδαφος έγινε άγιο!
Ο άγιος Θεός είχε λόγο που άρχισε αυτή τη συζήτηση με τον Μωυσή. Ο Θεός είπε: «Ασφαλώς έχω δει την ταλαιπωρία του λαού μου που είναι στην Αίγυπτο και έχω ακούσει την κραυγή που υψώνουν εξαιτίας εκείνων που τους βάζουν να δουλεύουν· επειδή γνωρίζω καλά τους πόνους που υποφέρουν». (Εδάφιο 7) Ο Θεός δεν έκλεινε τα μάτια του στη δυστυχία του λαού του ούτε κώφευε στις παρακλήσεις που του απηύθυναν. Απεναντίας, η δική τους οδύνη έγινε και δική του. Προσέξτε ότι ο Θεός είπε: «Γνωρίζω καλά τους πόνους που υποφέρουν». Αναφορικά με τα λόγια «γνωρίζω καλά», ένα σύγγραμμα επισημαίνει: «Αυτή η έκφραση υποδηλώνει προσωπικό συναίσθημα, τρυφερότητα και συμπόνια». Τα λόγια του Ιεχωβά προς τον Μωυσή αποκαλύπτουν έναν Θεό ο οποίος εκδηλώνει βαθύ ενδιαφέρον και στοργή.
Τι θα έκανε ο Θεός; Δεν αρκέστηκε απλώς στο να κοιτάζει με οίκτο ή στο να ακούει με συμπόνια. Υποκινήθηκε να προβεί σε ενέργειες. Έθεσε ως σκοπό του το να απελευθερώσει το λαό του από την Αίγυπτο και να τους οδηγήσει “σε μια γη όπου έρρεε το γάλα και το μέλι”. (Εδάφιο 8) Για να πραγματοποιήσει το σκοπό του, ο Ιεχωβά ανέθεσε στον Μωυσή μια αποστολή, λέγοντας: «Θα βγάλεις το λαό μου . . . από την Αίγυπτο». (Εδάφιο 10) Πιστός σε αυτή την αποστολή, ο Μωυσής έβγαλε τον Ισραήλ από την Αίγυπτο το 1513 Π.Κ.Χ.
Ο Ιεχωβά δεν έχει αλλάξει. Οι λάτρεις του σήμερα μπορούν να είναι βέβαιοι ότι αυτός βλέπει τα δεινά τους και ακούει τις κραυγές τους για βοήθεια. Γνωρίζει καλά τους πόνους που υποφέρουν. Αλλά ο Ιεχωβά δεν νιώθει απλώς συμπόνια για τους αφοσιωμένους υπηρέτες του. Ο τρυφερός Θεός υποκινείται να ενεργεί για λογαριασμό τους «επειδή . . . ενδιαφέρεται» για αυτούς.—1 Πέτρου 5:7.
Η συμπόνια του Θεού μάς δίνει λόγο να ελπίζουμε. Με τη βοήθειά του, εμείς οι ατελείς άνθρωποι μπορούμε να φτάσουμε σε κάποιο επίπεδο αγιότητας και να είμαστε ευπρόσδεκτοι σε αυτόν. (1 Πέτρου 1:15, 16) Μια Χριστιανή η οποία παλεύει με την κατάθλιψη και την αποθάρρυνση βρήκε παρηγοριά στην αφήγηση για την εμπειρία που είχε ο Μωυσής κοντά στη βάτο. Η ίδια λέει: «Αν ο Ιεχωβά μπορεί να καταστήσει άγιο ακόμη και το χώμα, τότε ίσως υπάρχει μια μικρή ελπίδα και για εμένα. Αυτή η σκέψη με βοήθησε πάρα πολύ».
Νιώθετε εσείς την παρόρμηση να μάθετε περισσότερα για τον άγιο Θεό, τον Ιεχωβά; Μια στενή σχέση μαζί του είναι εφικτή, επειδή ο Ιεχωβά «γνωρίζει καλά την πλάση μας, θυμάται ότι είμαστε χώμα».—Ψαλμός 103:14.