Η Αγία Γραφή Αλλάζει Ζωές

Πώς βρήκε τη δύναμη να πάψει να χρησιμοποιεί μαριχουάνα και καπνό κάποιος που απέκτησε αυτή τη συνήθεια σε μικρή ηλικία; Πώς κατάφερε ένα μέλος βίαιης συμμορίας να θέσει υπό έλεγχο το θυμό του και να νικήσει το φυλετικό μίσος; Εξετάστε όσα έχει να πει ο καθένας τους.

ΓΕΝΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

ΟΝΟΜΑ: ΧΑΪΝΡΙΧ ΜΑΑΡ

ΗΛΙΚΙΑ: 38

ΧΩΡΑ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ: ΚΑΖΑΚΣΤΑΝ

ΙΣΤΟΡΙΚΟ: ΕΘΙΣΜΕΝΟΣ ΣΤΗ ΜΑΡΙΧΟΥΑΝΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΚΑΠΝΟ

ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΟΥ: Γεννήθηκα στο νότιο Καζακστάν, περίπου 120 χιλιόμετρα μακριά από την Τασκένδη. Το κλίμα στην περιοχή αυτή ήταν ξηρό και θερμό το καλοκαίρι, με τη θερμοκρασία να φτάνει τους 45 βαθμούς Κελσίου, ενώ το χειμώνα η θερμοκρασία έπεφτε γύρω στους 10 βαθμούς υπό το μηδέν​—ιδανικές συνθήκες για την καλλιέργεια σταφυλιών αλλά και μαριχουάνας.

Οι γονείς μου ήταν γερμανικής καταγωγής και Ευαγγελικοί, αλλά δεν ασκούσαν τη θρησκεία τους. Ωστόσο, μου έμαθαν να λέω απέξω το «Πάτερ Ημών». Όταν ήμουν 14 χρονών, η μητέρα και η μεγαλύτερη αδελφή μου μελέτησαν για ένα διάστημα την Αγία Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Κάποτε, άκουσα τυχαία τις δύο Μάρτυρες του Ιεχωβά που μελετούσαν με τη μητέρα μου να της δείχνουν το θεϊκό όνομα, Ιεχωβά, στην παλιά Γραφή που είχε η ίδια. Αυτό με εντυπωσίασε. Η μητέρα μου, όμως, διέκοψε τη μελέτη της, και ως αποτέλεσμα το ενδιαφέρον μου για τα πνευματικά πράγματα δεν αναπτύχθηκε περαιτέρω. Παρ’ όλα αυτά, όταν λίγο αργότερα στο σχολείο η καθηγήτριά μας επανέλαβε κάθε είδους ψεύτικες ιστορίες για τη λεγόμενη αίρεση των Μαρτύρων του Ιεχωβά, εγώ, έχοντας πάει σε μερικές συναθροίσεις τους με την αδελφή μου, της είπα ότι αυτά που έλεγε δεν ευσταθούσαν.

Όταν έκλεισα τα 15, με έστειλαν στο Λένινγκραντ, τη σημερινή Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας, για να μάθω μια τέχνη. Μετέδιδα στους συγκατοίκους μου τα λίγα πράγματα που είχα μάθει για τον Ιεχωβά. Από την άλλη μεριά, όμως, άρχισα το κάπνισμα. Όταν επισκεπτόμουν την οικογένειά μου στο Καζακστάν, δεν δυσκολευόμουν καθόλου να αγοράζω μαριχουάνα, παρότι αυτό ήταν παράνομο. Επίσης, έπινα πάρα πολλή βότκα και σπιτικό κρασί.

Τέλειωσα την επαγγελματική σχολή και κατατάχθηκα για δύο χρόνια στο σοβιετικό στρατό. Ωστόσο, μου είχαν εντυπωθεί μερικά πράγματα  που είχα μάθει από τη Γραφή όταν ήμουν μικρός. Όποτε μου δινόταν η ευκαιρία, μιλούσα στους άλλους στρατιώτες για τον Ιεχωβά και υπερασπιζόμουν τους Μάρτυρες όταν λέγονταν ψέματα εναντίον τους.

Μετά το στρατό, μετακόμισα στη Γερμανία. Ενόσω βρισκόμουν σε έναν καταυλισμό μεταναστών, μου έδωσαν ένα βοήθημα μελέτης της Γραφής που ήταν έκδοση των Μαρτύρων. Το διάβασα με μεγάλο ενθουσιασμό και διέκρινα ότι αυτά που έλεγε είναι η αλήθεια. Δεν μπορούσα, όμως, να απαλλαχτώ από τον εθισμό μου στον καπνό και στη μαριχουάνα. Ύστερα από λίγο, μετακόμισα κοντά στην Καρλσρούη. Εκεί γνώρισα έναν Μάρτυρα του Ιεχωβά, ο οποίος ξεκίνησε να μελετάει μαζί μου τη Γραφή.

ΠΩΣ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ: Για μεγάλο διάστημα, ένιωθα μέσα μου ότι η Γραφή είναι ο Λόγος του Θεού. Και αφού διάβασα το βοήθημα μελέτης που μου είχαν δώσει, πείστηκα ότι η Γραφή απαντάει σε όλα τα σημαντικά ερωτήματα της ζωής. Ωστόσο, χρειάστηκα αρκετό χρόνο να αλλάξω τις συνήθειές μου. Τελικά, πήρα στα σοβαρά τη συμβουλή που περιέχει η Γραφή στο εδάφιο 2 Κορινθίους 7:1 και αποφάσισα να καθαρίσω τον εαυτό μου από «κάθε μόλυσμα σάρκας και πνεύματος», πράγμα που σήμαινε να κόψω τη μαριχουάνα και το κάπνισμα.

Τη μαριχουάνα κατάφερα να την κόψω σχεδόν αμέσως. Αλλά μου πήρε έξι ολόκληρους μήνες για να απαλλαχτώ από τη συνήθεια του καπνίσματος. Μια μέρα ο Μάρτυρας που μελετούσε τη Γραφή μαζί μου με ρώτησε: «Τι σκοπεύεις να κάνεις με τη ζωή σου;» Αυτό με έκανε να σκεφτώ σοβαρά τον εθισμό μου στον καπνό. Είχα προσπαθήσει επανειλημμένα να κόψω το κάπνισμα. Τώρα, όμως, αποφάσισα να προσεύχομαι προτού πάρω στα χέρια μου το τσιγάρο αντί να ζητώ εκ των υστέρων από τον Θεό να με συγχωρήσει. Το 1993, προσδιόρισα μια μέρα κατά την οποία θα έκοβα το κάπνισμα. Με τη βοήθεια του Ιεχωβά, έκτοτε δεν έχω βάλει τσιγάρο στο στόμα μου.

ΠΩΣ ΕΧΩ ΩΦΕΛΗΘΕΙ: Τώρα που έχω απαλλαχτεί από το δαπανηρό και βλαβερό εθισμό στη μαριχουάνα και στον καπνό, η υγεία μου έχει βελτιωθεί. Σήμερα, έχω το προνόμιο να εργάζομαι εθελοντικά στο γραφείο τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Γερμανία. Είμαι πολύ ευγνώμων που έμαθα να εφαρμόζω τη σοφία της Γραφής στη ζωή μου! Επειδή ξέρω τι διδάσκει η Γραφή, η ζωή μου έχει αποκτήσει πραγματικό σκοπό.

ΓΕΝΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

ΟΝΟΜΑ: ΤΑΪΤΟΥΣ ΣΑΝΓΚΑΝΤΙ

ΗΛΙΚΙΑ: 43

ΧΩΡΑ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ: ΝΑΜΙΜΠΙΑ

ΙΣΤΟΡΙΚΟ: ΜΕΛΟΣ ΒΙΑΙΗΣ ΣΥΜΜΟΡΙΑΣ

ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΟΥ: Μεγάλωσα σε έναν αγροτικό οικισμό στην επαρχία Οχανγκουένα της βόρειας Ναμίμπια. Στον πόλεμο που έγινε σε αυτή την επαρχία τη δεκαετία του 1980, διάφοροι συγχωριανοί μου ξυλοκοπήθηκαν και δολοφονήθηκαν. Στο χωριό μου, ένα αγόρι θεωρούνταν «άντρας» μόνο αν πάλευε καλά και μπορούσε να δείρει τα άλλα αγόρια. Έμαθα, λοιπόν, και εγώ να παλεύω!

Όταν τέλειωσα το σχολείο, πήγα να μείνω με το θείο μου στην παραθαλάσσια πόλη Σουάκοπμουντ. Λίγο καιρό αφότου έφτασα εκεί, έγινα  μέλος μιας συμμορίας νεαρών ταραχοποιών. Πηγαίναμε σε διάφορα μέρη της πόλης όπου οι μαύροι ήταν ανεπιθύμητοι, όπως ξενοδοχεία και μπαρ, μόνο και μόνο για να δημιουργήσουμε επεισόδια. Σε αρκετές περιπτώσεις, ερχόμασταν στα χέρια με φρουρούς ασφαλείας και αστυνομικούς. Κάθε νύχτα, είχα πάνω μου ένα κοφτερό μεγάλο μαχαίρι, κάποιο είδος μασέτας, και ήμουν έτοιμος να επιτεθώ σε όποιον έμπαινε στο δρόμο μου.

Μια νύχτα, σε συμπλοκή με κάποια αντίπαλη συμμορία, παραλίγο να σκοτωθώ. Κάποιος από την άλλη συμμορία με πλησίασε από πίσω και ήταν έτοιμος να μου πάρει το κεφάλι, αλλά ένας από τους δικούς μου τον έριξε κάτω αναίσθητο. Παρότι ήρθα πρόσωπο με πρόσωπο με το θάνατο, η βία εξακολούθησε να κυριαρχεί στη ζωή μου. Με όποιον και αν τύχαινε να μαλώσω, άντρα ή γυναίκα, εγώ ήμουν πάντα αυτός που χτυπούσε πρώτος.

ΠΩΣ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ: Όταν γνώρισα πρώτη φορά μια Μάρτυρα του Ιεχωβά, εκείνη μου διάβασε κάποια εδάφια από τον Ψαλμό 37 και μου ανέφερε ότι το Γραφικό βιβλίο της Αποκάλυψης περιέχει και άλλες θαυμάσιες υποσχέσεις για το μέλλον. Αλλά επειδή δεν μου είπε σε ποιο σημείο του βιβλίου βρίσκονται αυτές οι υποσχέσεις, εγώ πήρα μια Αγία Γραφή και διάβασα όλη την Αποκάλυψη εκείνη τη νύχτα. Μου άρεσε πολύ η υπόσχεση που διάβασα στα εδάφια Αποκάλυψη 21:3, 4 ότι «ο θάνατος δεν θα υπάρχει πια, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θα υπάρχουν πια». Όταν οι Μάρτυρες ξαναήρθαν, δέχτηκα να κάνω Γραφική μελέτη.

Μου ήταν πολύ δύσκολο να αλλάξω τη νοοτροπία και τη συμπεριφορά μου. Έμαθα όμως από τα εδάφια Πράξεις 10:34, 35 ότι «ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης, αλλά σε κάθε έθνος όποιος τον φοβάται και εργάζεται δικαιοσύνη είναι ευπρόσδεκτος σε αυτόν». Προσπάθησα επίσης σκληρά να εφαρμόζω το εδάφιο Ρωμαίους 12:18: «Αν είναι δυνατόν, όσο εξαρτάται από εσάς, να είστε ειρηνικοί με όλους τους ανθρώπους».

Εκτός του ότι έπρεπε να μάθω να θέτω το θυμό μου υπό έλεγχο, έπρεπε και να απαλλαχτώ από τον ισχυρό εθισμό μου στον καπνό. Συχνά, με δάκρυα στα μάτια, προσευχόμουν στον Ιεχωβά να με βοηθήσει. Αλλά στην αρχή προφανώς έκανα τα πράγματα ανάποδα, εφόσον έλεγα ότι κάπνιζα το «τελευταίο» μου τσιγάρο και προσευχόμουν εκ των υστέρων. Η Μάρτυρας του Ιεχωβά που μου έκανε Γραφική μελέτη με βοήθησε να διακρίνω την αξία τού να προσεύχομαι προτού πιάσω τσιγάρο. Χρειαζόταν επίσης να μην κάνω παρέα με άλλους που κάπνιζαν. Επιπλέον, ακολούθησα την προτροπή να μιλήσω στους συναδέλφους μου για το πόσο βλαβερό είναι το κάπνισμα. Αυτό βοήθησε πραγματικά, επειδή έτσι κόπηκαν τα «κεράσματα»​—οι άλλοι καπνιστές στη δουλειά έπαψαν να μου προσφέρουν τσιγάρο.

Τελικά, κατάφερα να κόψω το κάπνισμα και να αφήσω πίσω μου τον προηγούμενο τρόπο ζωής μου. Αφού πέρασαν έξι μήνες, κατά τους οποίους μάθαινα και εφάρμοζα τις Γραφικές αρχές, απέκτησα τα προσόντα για να βαφτιστώ ως Μάρτυρας του Ιεχωβά.

ΠΩΣ ΕΧΩ ΩΦΕΛΗΘΕΙ: Πείστηκα ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ασκούν την αληθινή θρησκεία όταν είδα την αγάπη που εκδηλώνουν μεταξύ τους, ανεξάρτητα από τη φυλή ή το χρώμα τους. Ακόμη και προτού βαφτιστώ ως Μάρτυρας, ένας λευκός αδελφός από την εκκλησία με κάλεσε στο σπίτι του για να μου κάνει το τραπέζι. Μου φαινόταν σαν όνειρο. Ποτέ μου δεν είχα καθήσει ειρηνικά μαζί με κάποιον λευκό, πόσο μάλλον να φάω στο σπίτι του. Τώρα ανήκα σε μια πραγματικά διεθνή αδελφότητα.

Στο παρελθόν, φρουροί ασφαλείας και αστυνομικοί είχαν προσπαθήσει να με αναγκάσουν να αλλάξω τη νοοτροπία και τη συμπεριφορά μου, αλλά μάταια. Μόνο η Γραφή είχε τη δύναμη να με βοηθήσει να αλλάξω την προσωπικότητά μου και να γίνω ευτυχισμένος.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 29]

«Συχνά, με δάκρυα στα μάτια, προσευχόμουν στον Ιεχωβά να με βοηθήσει»