Πλησιάστε τον Θεό

Ένας Κριτής που Μένει Σταθερός σε Ό,τι Είναι Ορθό

Αριθμοί 20:2-13

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΙ κριτές ίσως επιβάλλουν άδικες ή υπερβολικά αυστηρές ποινές, όμως αυτό δεν ισχύει για τον Ιεχωβά Θεό ο οποίος «αγαπάει τη δικαιοσύνη». (Ψαλμός 37:28) Αν και υπομονετικός, δεν είναι ανεκτικός. Προασπίζει σταθερά το ορθό. Εξετάστε πώς ενήργησε σε μια περίπτωση φιλονικίας και στασιασμού, η οποία είναι καταγραμμένη στο βιβλίο Αριθμοί, κεφάλαιο 20.

Προς το τέλος της οδοιπορίας τους στην έρημο, οι Ισραηλίτες αντιμετώπισαν έλλειψη νερού. * Ο λαός άρχισε να φιλονικεί με τον Μωυσή και τον Ααρών, λέγοντας: «Γιατί φέρατε την εκκλησία του Ιεχωβά σε αυτή την έρημο ώστε να πεθάνουμε εκεί εμείς και τα υποζύγιά μας;» (Εδάφιο 4) Ο λαός παραπονέθηκε ότι η έρημος ήταν “κακός τόπος”, ένας τόπος όπου δεν υπήρχαν «σύκα και κλήματα και ρόδια»​—αναφερόμενοι στα ίδια ακριβώς φρούτα τα οποία είχαν φέρει οι Ισραηλίτες κατάσκοποι από την Υποσχεμένη Γη πριν από χρόνια​—και ότι δεν υπήρχε “νερό να πιουν”. (Εδάφιο 5· Αριθμοί 13:23) Στην ουσία, κατηγορούσαν τον Μωυσή και τον Ααρών επειδή η έρημος δεν ήταν σαν την εύφορη γη στην οποία είχε αρνηθεί να μπει μια προηγούμενη γενιά γογγυστών!

Ο Ιεχωβά δεν απέρριψε τους γογγυστές. Απεναντίας, έδωσε οδηγίες στον Μωυσή να κάνει τρία πράγματα: να πάρει το ραβδί του, να συγκεντρώσει το λαό και να “μιλήσει στον απόκρημνο βράχο μπροστά στα μάτια τους για να τους δώσει το νερό του”. (Εδάφιο 8) Ο Μωυσής υπάκουσε στις δύο πρώτες οδηγίες, αλλά δεν υπάκουσε στο τρίτο ζήτημα. Αντί να μιλήσει με πίστη προς το βράχο, μίλησε με πικρία προς το λαό ως εξής: «Ακούστε, τώρα, στασιαστές! Από αυτόν εδώ το βράχο να σας βγάλουμε νερό;» (Εδάφιο 10· Ψαλμός 106:32, 33) Στη συνέχεια, ο Μωυσής χτύπησε το βράχο δύο φορές, «και άρχισε να βγαίνει πολύ νερό».​—Εδάφιο 11.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο Μωυσής, μαζί με τον Ααρών, διέπραξε ένα σοβαρό αμάρτημα. «Στασιάσατε εναντίον της προσταγής μου», τους είπε ο Θεός. (Αριθμοί 20:24) Ενεργώντας ενάντια στην προσταγή του Θεού στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο Μωυσής και ο Ααρών έγιναν αυτό που κατηγόρησαν το λαό ότι ήταν​—στασιαστές. Η κρίση του Θεού ήταν ξεκάθαρη: Ο Μωυσής και ο Ααρών δεν θα οδηγούσαν τον Ισραήλ στην Υποσχεμένη Γη. Μήπως η ποινή ήταν υπερβολικά αυστηρή; Όχι, και μάλιστα για αρκετούς λόγους.

Πρώτον, ο Θεός δεν είχε δώσει στον Μωυσή την οδηγία να μιλήσει προς το λαό, πόσο μάλλον να κρίνει ότι ήταν στασιαστές. Δεύτερον, ο Μωυσής και ο Ααρών δεν δόξασαν τον Θεό. “Δεν με αγιάσατε”, είπε ο Θεός. (Εδάφιο 12) Λέγοντας «να σας βγάλουμε νερό», ο Μωυσής μίλησε σαν να ήταν ο ίδιος και ο Ααρών​—όχι ο Θεός​—αυτοί που θα προμήθευαν θαυματουργικά το νερό. Τρίτον, η ποινή ήταν ανάλογη με άλλες θεϊκές κρίσεις του παρελθόντος. Ο Θεός είχε απαγορεύσει στην προηγούμενη γενιά στασιαστών να μπουν στη Χαναάν, και ως εκ τούτου έκανε το ίδιο με τον Μωυσή και τον Ααρών. (Αριθμοί 14:22, 23) Τέταρτον, ο Μωυσής και ο Ααρών ήταν οι ηγέτες του Ισραήλ. Όσοι επωμίζονται πολλές ευθύνες είναι υπόλογοι στον Θεό σε μεγαλύτερο βαθμό.​—Λουκάς 12:48.

Ο Ιεχωβά μένει σταθερός σε ό,τι είναι ορθό. Επειδή αγαπάει τη δικαιοσύνη, του είναι αδύνατον να επιβάλλει άδικες ποινές. Σαφώς, ένας τέτοιος Κριτής αξίζει την εμπιστοσύνη και το σεβασμό μας.

[Υποσημείωση]