«Εγώ και ο Πατέρας είμαστε ένα», είπε ο Ιησούς. (Ιωάννης 10:30) Μερικοί παραθέτουν αυτό το εδάφιο για να αποδείξουν ότι ο Ιησούς και ο Πατέρας του αποτελούν τα δύο μέρη ενός τριαδικού Θεού. Αυτό εννοούσε, όμως, ο Ιησούς με τη δήλωσή του;

Ας ρίξουμε μια ματιά στα συμφραζόμενα. Στο εδάφιο 25, ο Ιησούς ανέφερε ότι έκανε έργα στο όνομα του Πατέρα του. Στα εδάφια 27 ως 29, μίλησε για τα συμβολικά πρόβατα, τα οποία του είχε δώσει ο Πατέρας του. Και οι δύο δηλώσεις του δεν θα είχαν κανένα νόημα για τους ακροατές του αν εκείνος και ο Πατέρας του ήταν ένα και το αυτό πρόσωπο. Απεναντίας, ο Ιησούς ουσιαστικά έλεγε: “Ο Πατέρας μου και εγώ είμαστε τόσο ενωμένοι ώστε κανένας δεν μπορεί να πάρει τα πρόβατα από εμένα, όπως ακριβώς κανένας δεν μπορεί να τα πάρει από τον Πατέρα μου”. Είναι όπως όταν ένας γιος λέει στον εχθρό του πατέρα του: “Αν επιτεθείς στον πατέρα μου, επιτίθεσαι σε εμένα”. Κανείς δεν θα κατέληγε στο συμπέρασμα ότι αυτός ο γιος και ο πατέρας του είναι το ίδιο πρόσωπο. Όλοι, όμως, θα αντιλαμβάνονταν τον ισχυρό δεσμό ενότητας ανάμεσά τους.

Ο Ιησούς και ο Πατέρας του, ο Ιεχωβά Θεός, είναι επίσης «ένα» με την έννοια ότι βρίσκονται σε πλήρη αρμονία όσον αφορά τις προθέσεις, τα κριτήρια και τις αξίες. Σε αντίθεση με τον Σατανά τον Διάβολο και το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, τον Αδάμ και την Εύα, ο Ιησούς δεν θέλησε ποτέ να γίνει ανεξάρτητος από τον Θεό. «Ο Γιος δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα με δική του πρωτοβουλία, αλλά μόνο ό,τι βλέπει να κάνει ο Πατέρας», εξήγησε ο Ιησούς. «Διότι όποια πράγματα κάνει Εκείνος, αυτά κάνει με όμοιο τρόπο και ο Γιος».​—Ιωάννης 5:19· 14:10· 17:8.

Η ύπαρξη αυτού του ισχυρού δεσμού ενότητας, όμως, δεν σημαίνει ότι είναι αδύνατον να ξεχωρίσουμε τον Θεό και τον Γιο του, τον Ιησού. Είναι δύο διαφορετικές οντότητες. Ο καθένας έχει τη δική του ξεχωριστή προσωπικότητα. Ο Ιησούς έχει τα δικά του αισθήματα, τις δικές του σκέψεις και εμπειρίες, και τη δική του ελεύθερη βούληση. Εντούτοις, επέλεξε να υποτάξει τη βούλησή του, ή αλλιώς το θέλημά του, στο θέλημα του Πατέρα του. Σύμφωνα με το εδάφιο Λουκάς 22:42, ο Ιησούς είπε: «Ας γίνει, όχι το δικό μου θέλημα, αλλά το δικό σου». Αυτά τα λόγια δεν θα είχαν νόημα αν το θέλημά του δεν μπορούσε να διαφέρει από του Πατέρα του. Αν ο Ιησούς και ο Πατέρας του ήταν πράγματι ένα πρόσωπο, γιατί προσευχόταν ο Ιησούς στον Θεό και γιατί παραδέχτηκε ταπεινά ότι δεν γνώριζε πράγματα τα οποία γνώριζε μόνο ο Πατέρας του;​—Ματθαίος 24:36.

Τα μέλη πολλών θρησκειών λατρεύουν θεούς που εμφανίζονται να φιλονικούν και να μάχονται με την ίδια τους την οικογένεια. Στην ελληνική μυθολογία, για παράδειγμα, ο Κρόνος ανέτρεψε τον πατέρα του, τον Ουρανό, και καταβρόχθιζε τα ίδια του τα παιδιά. Πόσο διαφέρει αυτό από την ενότητα που υπάρχει βάσει γνήσιας αγάπης ανάμεσα στον Ιεχωβά Θεό και στον Γιο του, τον Ιησού! Και πόσο προσφιλείς τούς κάνει σε εμάς αυτή η ενότητα! Μάλιστα, έχουμε το απαράμιλλο προνόμιο να βρισκόμαστε σε ενότητα με αυτές τις δύο ύψιστες Προσωπικότητες σε όλο το σύμπαν. Σχετικά με τους ακολούθους του, ο Ιησούς προσευχήθηκε: «Παρακαλώ . . . να είναι όλοι ένα, όπως εσύ, Πατέρα, είσαι σε ενότητα με εμένα και εγώ είμαι σε ενότητα με εσένα, να είναι και αυτοί σε ενότητα με εμάς».​—Ιωάννης 17:20, 21.

Επομένως, όταν ο Ιησούς είπε: «Εγώ και ο Πατέρας είμαστε ένα», δεν μιλούσε για κάποια μυστηριώδη τριαδικότητα, αλλά για μια θαυμάσια ενότητα​—το στενότερο δεσμό που μπορεί να υπάρξει ανάμεσα σε δύο πρόσωπα.