Το Γνωρίζατε;

Ποιος ήταν «ο διοικητής του ναού», και τι επιτελούσε;

Ανάμεσα στους Ιουδαίους θρησκευτικούς ηγέτες που συνέλαβαν τους αποστόλους Πέτρο και Ιωάννη όταν κήρυτταν ήταν «ο διοικητής του ναού». (Πράξεις 4:1-3) Η Αγία Γραφή δεν περιγράφει τα καθήκοντα του διοικητή του ναού, αλλά κάποιες ιστορικές πηγές παρέχουν ενδιαφέρουσες πληροφορίες.

Από ό,τι φαίνεται, την εποχή του Ιησού, αυτή την επίσημη θέση την κατείχε ένας ιερέας, δεύτερος σε εξουσία μετά τον αρχιερέα. Ο διοικητής του ναού φρόντιζε για την τήρηση της τάξης μέσα στο ναό της Ιερουσαλήμ και γύρω από αυτόν. Επέβλεπε την απόδοση λατρείας στο ναό, καθώς και την αστυνομία του ναού, όπως θα την αποκαλούσαμε σήμερα. Κατώτεροι διοικητές υπό τις διαταγές του επόπτευαν τους φρουρούς οι οποίοι άνοιγαν τις πύλες του ναού το πρωί και τις έκλειναν τη νύχτα, φρόντιζαν να μην μπαίνει κανείς σε χώρους όπου απαγορευόταν η είσοδος και φύλαγαν το θησαυροφυλάκιο του ναού.

Οι ιερείς και οι Λευίτες που εργάζονταν στο ναό ήταν οργανωμένοι σε 24 υποδιαιρέσεις, καθεμιά από τις οποίες υπηρετούσε εκ περιτροπής από μία εβδομάδα, δύο φορές το χρόνο. Κάθε υποδιαίρεση είχε πιθανότατα το δικό της διοικητή.​—1 Χρονικών 24:1-18.

Οι διοικητές του ναού ήταν πρόσωπα επιρροής. Αναφέρονται μαζί με τους πρωθιερείς που συνωμότησαν για να θανατωθεί ο Ιησούς και χρησιμοποίησαν επίσης για τη σύλληψή του τις δυνάμεις τις οποίες διοικούσαν.​—Λουκάς 22:4, 52.

Το εδάφιο Ματθαίος 3:4 αναφέρει ότι ο Ιωάννης ο Βαφτιστής έτρωγε «ακρίδες και άγριο μέλι». Ήταν οι ακρίδες συνηθισμένη τροφή εκείνη την εποχή;

Μερικοί αμφισβητούν ότι ο Ιωάννης έτρωγε πράγματι έντομα, ισχυριζόμενοι ότι ο Ματθαίος αναφερόταν στα χαρούπια, σε άγριους καρπούς ή ακόμη και σε ένα είδος ψαριών. Ωστόσο, η λέξη ἀκρίδες του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου προσδιορίζει μια οικογένεια εντόμων που είναι σήμερα γνωστή ως Ακριδίδες. Το πιο κοινό είδος ακρίδας στον Ισραήλ ήταν η ακρίδα της ερήμου, η οποία είναι γνωστό ότι σχηματίζει καταστροφικά σμήνη.​—Ιωήλ 1:4, 7· Ναούμ 3:15.

Οι ακρίδες θεωρούνταν λιχουδιά από αρχαίους λαούς όπως οι Ασσύριοι και οι Αιθίοπες, ενώ ακόμη και σήμερα τις τρώνε ορισμένοι Βεδουίνοι καθώς και Υεμενίτες Ιουδαίοι. Στον Ισραήλ, οι ακρίδες θεωρούνταν τροφή των φτωχών. Αφού αφαιρούσαν το κεφάλι, τα σκέλη και την κοιλιά, οι άνθρωποι έτρωγαν το θώρακα ωμό ή ψητό ή ξεραμένο στον ήλιο. Μερικές φορές πάστωναν τις ακρίδες ή τις διατηρούσαν στο ξίδι ή στο μέλι. Ο ιστορικός Ανρί Ντανιέλ-Ροπ λέει ότι η γεύση τους μοιάζει με της γαρίδας.

Εφόσον ο Ιωάννης κήρυττε στην έρημο, πιθανότατα του ήταν εύκολο να βρίσκει ακρίδες. (Μάρκος 1:4) Αυτά τα έντομα αποτελούνται κατά 75 περίπου τοις εκατό από πρωτεΐνες και επομένως, μαζί με το άγριο μέλι, συνέθεταν ένα θρεπτικότατο γεύμα.

[Εικόνα στη σελίδα 28]

Ασσύριοι υπηρέτες μεταφέρουν ακρίδες και ρόδια

[Ευχαριστίες]

From the book Discoveries Among the Ruins of Nineveh and Babylon (1853)