«Οι πρώτοι Χριστιανοί φιλόσοφοι υιοθέτησαν την ελληνική ιδέα σχετικά με την αθανασία της ψυχής και υποστήριξαν ότι η ψυχή δημιουργήθηκε από τον Θεό, ο οποίος την εμφύσησε στο σώμα κατά τη διάρκεια της σύλληψης».​—Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, Τόμος 61, σελίδα 429.

«Η ψυχή η αμαρτήσασα, αυτή θέλει αποθάνει».​—Ιεζεκιήλ 18:4, Μετάφραση του Βάμβα.

Σχετικά με τη δημιουργία της πρώτης ανθρώπινης ψυχής, η Γραφή αναφέρει: «Ο Ιεχωβά Θεός έπλασε τον άνθρωπο από χώμα της γης και φύσηξε στα ρουθούνια του την πνοή της ζωής, και ο άνθρωπος έγινε ζωντανή ψυχή [εβραϊκό κείμενο, νέφες]».​—Γένεση 2:7.

Η εβραϊκή λέξη νέφες, που μεταφράζεται «ψυχή», σημαίνει “πλάσμα που αναπνέει”. Όταν ο Θεός δημιούργησε τον πρώτο άνθρωπο, τον Αδάμ, δεν εμφύσησε μέσα του αθάνατη ψυχή αλλά τη δύναμη της ζωής η οποία διατηρείται μέσω της αναπνοής. Επομένως, η «ψυχή» με τη Βιβλική έννοια αναφέρεται σε ολόκληρο το ζωντανό ον. Η ψυχή πεθαίνει αν αποχωριστεί από τη δύναμη της ζωής που δόθηκε αρχικά από τον Θεό.​—Γένεση 3:19· Ιεζεκιήλ 18:20.

Το δόγμα περί αθανασίας της ψυχής ήγειρε ερωτήματα όπως: Πού πηγαίνουν οι ψυχές μετά θάνατον; Τι συμβαίνει στις ψυχές των κακών; Όταν οι κατ’ όνομα Χριστιανοί υιοθέτησαν το μύθο περί αθάνατης ψυχής, αυτό τους οδήγησε στο να αποδεχτούν έναν άλλον μύθο​—τη διδασκαλία της πύρινης κόλασης.

Παραβάλετε τα εξής Γραφικά εδάφια: Εκκλησιαστής 3:19· Ματθαίος 10:28· Πράξεις 3:23