Να Μιμείστε την Πίστη Τους

Διδάχτηκε τη Συγχώρηση από τον Κύριό Του

Ο ΠΕΤΡΟΣ δεν θα ξεχνούσε ποτέ εκείνη τη φοβερή στιγμή που τα μάτια τους συναντήθηκαν. Μήπως διέκρινε στο βλέμμα του Ιησού κάποια σκιά απογοήτευσης ή επιτίμησης; Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε, εφόσον η θεόπνευστη αφήγηση λέει μόνο: «Στράφηκε ο Κύριος και κοίταξε τον Πέτρο». (Λουκάς 22:61) Αλλά από εκείνη τη μία και μόνη ματιά, ο Πέτρος κατάλαβε το μέγεθος της αποτυχίας του. Συνειδητοποίησε ότι μόλις είχε κάνει αυτό ακριβώς που είχε προείπει ο Ιησούς, κάτι το οποίο ο Πέτρος επέμενε ότι δεν θα έκανε ποτέ​—είχε απαρνηθεί τον αγαπημένο του Κύριο. Ένιωσε απαίσια, καθώς βίωνε ίσως τη χειρότερη στιγμή της χειρότερης μέρας της ζωής του.

Αλλά δεν είχαν χαθεί όλα. Επειδή ο Πέτρος ήταν άνθρωπος μεγάλης πίστης, εξακολουθούσε να έχει μια ευκαιρία να ανανήψει από τα λάθη του και να διδαχτεί ένα από τα μεγαλύτερα μαθήματα του Ιησού​—το μάθημα της συγχώρησης. Το ίδιο μάθημα χρειάζεται να διδαχτεί ο καθένας μας. Γι’ αυτό, ας ακολουθήσουμε τον Πέτρο σε αυτή τη δύσκολη διαδρομή.

Είχε να Μάθει Πολλά

Περίπου έξι μήνες νωρίτερα, στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Καπερναούμ, ο Πέτρος πλησίασε τον Ιησού και τον ρώτησε: «Κύριε, πόσες φορές αν αμαρτήσει εναντίον μου ο αδελφός μου θα πρέπει να τον συγχωρήσω; Μέχρι εφτά φορές;» Ο Πέτρος πιθανότατα νόμιζε ότι, λέγοντας κάτι τέτοιο, έδειχνε μεγαλοψυχία. Στο κάτω κάτω, οι θρησκευτικοί ηγέτες εκείνης της εποχής δίδασκαν ότι κάποιος ήταν υποχρεωμένος να συγχωρήσει μόνο τρεις φορές! Ο Ιησούς απάντησε: «Όχι “μέχρι εφτά φορές” αλλά “μέχρι εβδομήντα εφτά φορές”».​—Ματθαίος 18:21, 22.

Μήπως ο Ιησούς υπαινισσόταν ότι ο Πέτρος έπρεπε να κρατάει αυστηρό λογαριασμό για τις πράξεις του παραβάτη; Όχι. Απεναντίας, αλλάζοντας τις 7 φορές του Πέτρου σε 77, εννοούσε ότι δεν μπορεί να τεθεί αυθαίρετα κάποιο όριο στη συγχώρηση. Ο Ιησούς έδειξε ότι ο Πέτρος είχε επηρεαστεί από το πνεύμα σκληροκαρδίας και έλλειψης συγχωρητικότητας που επικρατούσε εκείνη την εποχή, σύμφωνα με το οποίο η συγχώρηση έπρεπε να δίνεται με φειδωλία. Εντούτοις, η θεϊκή συγχώρηση προσφέρεται με γενναιοδωρία, με απλοχεριά.

Ο Πέτρος δεν διαφώνησε με τον Ιησού. Αλλά άγγιξε πράγματι το μάθημα του Ιησού την καρδιά του; Μερικές φορές, τα περισσότερα για τη συγχώρηση τα μαθαίνουμε όταν διαπιστώνουμε πόσο απεγνωσμένα τη χρειαζόμαστε εμείς οι ίδιοι. Ας επιστρέψουμε, λοιπόν, στα γεγονότα που προηγήθηκαν του θανάτου του Ιησού. Εκείνες τις δύσκολες ώρες, ο Πέτρος έδωσε στον Κύριό του πολλές αφορμές για να τον συγχωρήσει.

Ολοένα και Μεγαλύτερη Ανάγκη Συγχώρησης

Ήταν ένα κρίσιμο βράδυ​—η τελευταία νύχτα της επίγειας ζωής του Ιησού. Ο Ιησούς είχε ακόμη πολλά να διδάξει στους αποστόλους του—​λόγου χάρη, σχετικά με την ταπεινοφροσύνη. Έθεσε το παράδειγμα πλένοντας ταπεινά τα πόδια τους, κάτι που κανονικά έκανε ο τελευταίος υπηρέτης. Στην αρχή, ο Πέτρος εξέφρασε αντιρρήσεις για την πράξη του Ιησού. Στη συνέχεια, αρνήθηκε να δεχτεί την υπηρεσία του. Μετά επέμενε να του πλύνει ο Ιησούς, όχι μόνο τα πόδια, αλλά και τα χέρια και το κεφάλι! Ο Ιησούς δεν έχασε την υπομονή του, αλλά με ηρεμία εξήγησε τη σπουδαιότητα και τη σημασία αυτού που έκανε.​—Ιωάννης 13:1-17.

 Λίγο αργότερα, όμως, οι απόστολοι άρχισαν να λογομαχούν για το ποιος από αυτούς ήταν ο μεγαλύτερος. Ο Πέτρος σίγουρα δεν έμεινε έξω από αυτή την επονείδιστη εκδήλωση ανθρώπινης υπερηφάνειας. Εντούτοις, ο Ιησούς τούς διόρθωσε με καλοσύνη και μάλιστα τους επαίνεσε για κάτι που είχαν κάνει καλά​—είχαν δείξει πιστότητα προσκολλούμενοι στον Κύριό τους. Προείπε, όμως, ότι θα τον εγκατέλειπαν όλοι. Ο Πέτρος αντέτεινε ότι εκείνος θα έμενε προσκολλημένος στον Ιησού ακόμη και αν χρειαζόταν να πεθάνει. Ο Ιησούς προφήτευσε ότι, αντιθέτως, ο Πέτρος θα αρνούνταν τον Κύριό του τρεις φορές την ίδια εκείνη νύχτα, προτού λαλήσει πετεινός δύο φορές. Τότε ο Πέτρος, όχι μόνο αντέκρουσε τον Ιησού, αλλά καυχήθηκε ότι θα αποδεικνυόταν πιο πιστός από όλους τους άλλους αποστόλους!​—Ματθαίος 26:31-35· Μάρκος 14:27-31· Λουκάς 22:24-28.

Μήπως ο Ιησούς κόντευε πια να χάσει την υπομονή του με τον Πέτρο; Στην πραγματικότητα, όλες αυτές τις δύσκολες ώρες, ο Ιησούς συνέχισε να αναζητάει το καλό στους ατελείς αποστόλους του. Ήξερε ότι ο Πέτρος θα τον απογοήτευε, αλλά παρ’ όλα αυτά είπε: «Εγώ έκανα δέηση για εσένα να μην εξαντληθεί η πίστη σου· και εσύ, όταν κάποτε επιστρέψεις, ενίσχυσε τους αδελφούς σου». (Λουκάς 22:32) Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο Ιησούς εξέφρασε την πεποίθησή του ότι ο Πέτρος θα ανέρρωνε πνευματικά και θα επέστρεφε στην πιστή υπηρεσία. Τι καλοσυνάτο, συγχωρητικό πνεύμα!

Αργότερα, στον κήπο της Γεθσημανή, ο Πέτρος χρειάστηκε διόρθωση ξανά και ξανά. Ο Ιησούς ζήτησε από αυτόν, όπως επίσης από τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, να είναι σε εγρήγορση ενόσω Εκείνος θα προσευχόταν. Ο Ιησούς βρισκόταν σε μεγάλη συναισθηματική ένταση και χρειαζόταν στήριξη, αλλά ο Πέτρος και οι άλλοι αποκοιμήθηκαν επανειλημμένα. Ο Ιησούς έδειξε ότι τους συμπονούσε και τους συγχωρούσε, λέγοντας τα εξής: «Το μεν πνεύμα είναι πρόθυμο, αλλά η σάρκα αδύναμη».​—Μάρκος 14:32-38.

Σε λίγο, κατέφθασε ένας όχλος που κρατούσε πυρσούς και ήταν οπλισμένος με σπαθιά και ρόπαλα. Τώρα εκείνοι έπρεπε να δείξουν προσοχή και φρόνηση. Αλλά ο Πέτρος όρμησε μπροστά χωρίς δεύτερη σκέψη, κραδαίνοντας ένα σπαθί πάνω από το κεφάλι του Μάλχου, ενός δούλου του αρχιερέα, και του έκοψε το αφτί. Ο Ιησούς διόρθωσε με ηρεμία τον Πέτρο, γιάτρεψε το τραύμα και διατύπωσε την αρχή της αποχής από τη βία, η οποία καθοδηγεί τους ακολούθους του μέχρι σήμερα. (Ματθαίος 26:47-55· Λουκάς 22:47-51· Ιωάννης 18:10, 11) Ο Πέτρος είχε δώσει ήδη στον Κύριό του αρκετές αφορμές για να τον συγχωρήσει. Η περίπτωσή του ίσως μας θυμίζει ότι «όλοι σφάλλουμε πολλές φορές». (Ιακώβου 3:2) Ποιος από εμάς δεν χρειάζεται τη θεϊκή συγχώρηση κάθε μέρα ανεξαιρέτως; Για τον Πέτρο, όμως, εκείνη η νύχτα μόλις είχε ξεκινήσει. Τα χειρότερα βρίσκονταν μπροστά του.

Η Χειρότερη Αποτυχία του Πέτρου

Ο Ιησούς προσπάθησε να λογικέψει τον όχλο λέγοντάς τους ότι, αν έψαχναν εκείνον, έπρεπε να αφήσουν τους αποστόλους του να φύγουν. Ο Πέτρος είδε τον όχλο να δένει τον Ιησού, ανήμπορος να αντιδράσει. Μετά, έφυγε εσπευσμένα, όπως και οι άλλοι απόστολοι.

Μέσα στη φυγή τους, ο Πέτρος και ο Ιωάννης ίσως σταμάτησαν κοντά στο σπίτι του πρώην Αρχιερέα Άννα, όπου οδηγήθηκε κατ’ αρχάς ο Ιησούς για ανάκριση. Όταν τον πήραν από εκεί, ο Πέτρος και ο Ιωάννης τον ακολούθησαν, αλλά «από αρκετή απόσταση». (Ματθαίος 26:58· Ιωάννης 18:12, 13) Ο Πέτρος δεν ήταν δειλός. Οπωσδήποτε έπρεπε να διαθέτει κάποιο θάρρος έστω και για να ακολουθήσει τον Ιησού. Ο όχλος ήταν οπλισμένος, και εκείνος είχε ήδη τραυματίσει έναν δικό τους. Παρ’ όλα αυτά, στην προκειμένη περίπτωση δεν βλέπουμε τον Πέτρο να εκδηλώνει την όσια αγάπη που ισχυριζόταν ότι είχε​—την προθυμία να πεθάνει στο πλευρό του Κυρίου του αν χρειαζόταν.​—Μάρκος 14:31.

Όπως ο Πέτρος, έτσι και πολλοί σήμερα επιδιώκουν να ακολουθούν τον Χριστό «από αρκετή απόσταση»​—με τρόπο που να μην τραβούν την προσοχή. Αλλά, όπως έγραψε μεταγενέστερα ο ίδιος ο Πέτρος, ο μόνος σωστός τρόπος να ακολουθούμε τον Χριστό είναι με το να προσκολλούμαστε σε αυτόν όσο πιο πιστά μπορούμε, μιμούμενοι το παράδειγμά του στο καθετί, ανεξάρτητα από τις συνέπειες.​—1 Πέτρου 2:21.

 Τα επιφυλακτικά βήματα του Πέτρου τον οδήγησαν τελικά μέχρι την πύλη ενός από τα πιο επιβλητικά αρχοντικά της Ιερουσαλήμ. Ήταν το σπίτι του Καϊάφα, του πλούσιου και ισχυρού αρχιερέα. Αυτά τα σπίτια ήταν συνήθως χτισμένα γύρω από αυλή, η οποία είχε μια πύλη εισόδου. Ο Πέτρος έφτασε ως την πύλη, αλλά δεν τον άφησαν να μπει. Ο Ιωάννης, ο οποίος ήταν ήδη μέσα, ήρθε και έπεισε την πυλωρό να αφήσει τον Πέτρο να περάσει. Φαίνεται ότι ο Πέτρος δεν έμεινε κοντά στον Ιωάννη. Ούτε επιχείρησε να μπει μέσα στο σπίτι και να σταθεί στο πλευρό του Κυρίου του. Έμεινε στην αυλή, όπου μερικοί δούλοι και υπηρέτες περνούσαν τις κρύες ώρες της νύχτας μπροστά σε μια δυνατή φωτιά, παρακολουθώντας τους ψευδομάρτυρες να μπαινοβγαίνουν με τη σειρά, ενώ μέσα βρισκόταν σε εξέλιξη η δίκη.​—Μάρκος 14:54-57· Ιωάννης 18:15, 16, 18.

Στη λάμψη της φωτιάς, η κοπέλα που είχε ανοίξει την πύλη για να μπει ο Πέτρος μπόρεσε να τον δει καλύτερα. Τον αναγνώρισε. Με επιθετικό τόνο, του είπε: «Και εσύ ήσουν μαζί με τον Ιησού τον Γαλιλαίο!» Ο Πέτρος, που καταλήφθηκε εξ απροόπτου, αρνήθηκε ότι γνώριζε τον Ιησού​—είπε μάλιστα ότι δεν καταλάβαινε καν τι ήταν αυτά που έλεγε η κοπέλα. Πήγε και στάθηκε κοντά στην πύλη, προσπαθώντας να μη συγκεντρώνει πάνω του τα βλέμματα, αλλά τον πρόσεξε μια άλλη κοπέλα, η οποία επισήμανε το ίδιο πράγμα: «Αυτός ήταν μαζί με τον Ιησού τον Ναζωραίο». Ο Πέτρος ορκίστηκε: «Δεν τον γνωρίζω τον άνθρωπο!» (Ματθαίος 26:69-72) Ίσως έπειτα από αυτή τη δεύτερη άρνηση να άκουσε ο Πέτρος το λάλημα ενός πετεινού, αλλά ήταν τόσο σαστισμένος ώστε δεν θυμήθηκε την προφητεία που είχε πει ο Ιησούς μόλις μερικές ώρες πρωτύτερα.

Λίγο αργότερα, ο Πέτρος προσπαθούσε ακόμη εναγωνίως να περάσει απαρατήρητος. Τον πλησίασαν, όμως, κάποιοι που στέκονταν εκεί γύρω, μέσα στην αυλή. Ένας από αυτούς, συγγενής του Μάλχου, του δούλου τον οποίο είχε τραυματίσει ο Πέτρος, του είπε: «Δεν σε είδα εγώ στον κήπο μαζί του;» Ενστικτωδώς, ο Πέτρος προσπάθησε πάση θυσία να τους πείσει ότι έκαναν λάθος. Ορκίστηκε, λοιπόν, για αυτό το ζήτημα, ευχόμενος προφανώς να τον βρει κάποια κατάρα αν έλεγε ψέματα. Προτού προλάβει να ξεστομίσει αυτά τα λόγια, λάλησε ένας πετεινός​—ο δεύτερος που άκουγε ο Πέτρος εκείνη τη νύχτα.​—Ιωάννης 18:26, 27· Μάρκος 14:71, 72.

Ο Ιησούς μόλις είχε βγει σε ένα μπαλκόνι που έβλεπε προς την αυλή. Εκείνη τη στιγμή, όπως περιγράφτηκε στην αρχή, τα μάτια του συναντήθηκαν με τα μάτια του Πέτρου. Τότε ο Πέτρος συνειδητοποίησε πόσο οικτρά είχε απογοητεύσει τον Κύριό του. Βγήκε από την αυλή, συντετριμμένος υπό το βάρος της ενοχής του. Άρχισε να περιπλανιέται στους δρόμους της πόλης, με την πανσέληνο που έδυε να φωτίζει τα βήματά του. Τα πάντα γύρω του ήταν θολά. Τον έπνιγαν τα δάκρυα. Κατέρρευσε και έκλαψε πικρά.​—Μάρκος 14:72· Λουκάς 22:61, 62.

Ύστερα από μια τέτοια πτώση, κάποιος μπορεί πολύ εύκολα να θεωρήσει ότι η αμαρτία του είναι  τόσο φρικτή ώστε η συγχώρηση είναι ανέφικτη. Το ίδιο ίσως αναλογιζόταν και ο Πέτρος. Είχαν, όμως, έτσι τα πράγματα;

Ήταν Αδύνατον να Λάβει Συγχώρηση ο Πέτρος;

Δύσκολα μπορούμε να φανταστούμε το βάθος της οδύνης του Πέτρου όταν ξημέρωσε και άρχισαν να εκτυλίσσονται τα γεγονότα εκείνης της μέρας. Πόσο πρέπει να κατηγορούσε τον εαυτό του όταν ο Ιησούς πέθανε το ίδιο απόγευμα ύστερα από ώρες βασανιστηρίων! Ο Πέτρος δεν θα ήθελε καν να σκέφτεται πόσο είχε επιτείνει την οδύνη του Κυρίου του την τελευταία, όπως αποδείχτηκε, μέρα της ζωής Του ως άνθρωπος. Όσο βυθισμένος όμως και αν ήταν μέσα στην άβυσσο της λύπης του, δεν ενέδωσε στην απόγνωση. Αυτό το ξέρουμε επειδή σύντομα τον βρίσκουμε να είναι και πάλι μαζί με τους αδελφούς του. (Λουκάς 24:33) Χωρίς αμφιβολία, όλοι οι απόστολοι είχαν μετανιώσει για τη συμπεριφορά τους εκείνη τη ζοφερή νύχτα, και προσπαθούσαν να παρηγορήσουν ο ένας τον άλλον.

Από κάποια άποψη, εδώ βλέπουμε τον Πέτρο σε μια από τις καλύτερες στιγμές του. Όταν ένας υπηρέτης του Θεού πέφτει, αυτό που μετράει περισσότερο δεν είναι το πόσο μεγάλη είναι η πτώση του, αλλά το πόσο αποφασισμένος είναι να ξανασηκωθεί, να διορθώσει τα πράγματα. (Παροιμίες 24:16) Ο Πέτρος εκδήλωσε γνήσια πίστη συναθροιζόμενος με τους αδελφούς του παρά τη θλίψη του. Όταν κάποιος είναι καταβαρημένος από τη λύπη ή τις τύψεις, μπαίνει στον πειρασμό να απομονωθεί, αλλά κάτι τέτοιο είναι επικίνδυνο. (Παροιμίες 18:1) Η σοφή πορεία είναι να παραμείνει κοντά στους ομοπίστους του και να ανακτήσει πνευματική δύναμη.​—Εβραίους 10:24, 25.

Επειδή ο Πέτρος ήταν μαζί με τους πνευματικούς αδελφούς του, άκουσε τα συγκλονιστικά νέα ότι το σώμα του Ιησού έλειπε από το μνήμα. Ο Πέτρος και ο Ιωάννης έτρεξαν ως το μνήμα όπου είχε ταφεί ο Ιησούς και του οποίου η πόρτα είχε σφραγιστεί. Ο Ιωάννης, που πιθανότατα ήταν νεότερος, έφτασε πρώτος. Όταν βρήκε την πόρτα του μνήματος ανοιχτή, κοντοστάθηκε. Όχι όμως και ο Πέτρος. Αν και λαχανιασμένος, εκείνος μπήκε κατευθείαν μέσα. Το μνήμα ήταν άδειο!​—Ιωάννης 20:3-9.

Πίστεψε ο Πέτρος ότι ο Ιησούς είχε αναστηθεί; Αρχικά όχι, παρ’ όλο που κάποιες πιστές γυναίκες ανέφεραν ότι είχαν εμφανιστεί σε αυτές  άγγελοι και τους είχαν αναγγείλει ότι ο Ιησούς είχε εγερθεί από τους νεκρούς. (Λουκάς 23:55–24:11) Αλλά στο τέλος εκείνης της μέρας, κάθε ίχνος λύπης και αμφιβολίας είχε σβήσει από την καρδιά του Πέτρου. Ο Ιησούς ζούσε, και τώρα ήταν κραταιό πνεύμα! Εμφανίστηκε σε όλους τους αποστόλους του. Πρώτα, όμως, έκανε κάτι άλλο​—κάτι που δεν αφορούσε τους υπόλοιπους. Οι απόστολοι είπαν εκείνη τη μέρα: «Πράγματι, ο Κύριος εγέρθηκε και εμφανίστηκε στον Σίμωνα!» (Λουκάς 24:34) Παρόμοια, ο απόστολος Παύλος έκανε μεταγενέστερα λόγο για εκείνη τη μνημειώδη μέρα που ο Ιησούς «εμφανίστηκε στον Κηφά, κατόπιν στους δώδεκα». (1 Κορινθίους 15:5) Κηφάς και Σίμων είναι άλλα ονόματα του Πέτρου. Ο Ιησούς εμφανίστηκε σε αυτόν εκείνη τη μέρα​—προφανώς όταν ο Πέτρος ήταν μόνος του.

Η Γραφή δεν λέει τι συνέβη εκείνες τις συγκινητικές στιγμές που ο Ιησούς και ο Πέτρος βρέθηκαν και πάλι μαζί​—μόνο οι δυο τους ξέρουν τις λεπτομέρειες. Εμείς μπορούμε απλώς να φανταστούμε πόσο πρέπει να συγκλονίστηκε ο Πέτρος όταν είδε ξανά ζωντανό τον αγαπημένο του Κύριο και είχε την ευκαιρία να εκφράσει τη λύπη και τη μετάνοιά του. Περισσότερο από καθετί άλλο, ήθελε τη συγχώρηση. Ποιος μπορεί να αμφιβάλλει ότι ο Ιησούς τού την πρόσφερε, και μάλιστα απλόχερα; Σήμερα, οι Χριστιανοί που υποπίπτουν σε κάποια αμαρτία είναι απαραίτητο να θυμούνται την περίπτωση του Πέτρου. Ποτέ δεν πρέπει να θεωρούμε ότι είναι αδύνατον να λάβουμε τη θεϊκή συγχώρηση. Ο Ιησούς αντανακλούσε τέλεια τον Πατέρα του, ο οποίος «θα συγχωρήσει άφθονα».​—Ησαΐας 55:7.

Περαιτέρω Απόδειξη Συγχώρησης

Ο Ιησούς είπε στους αποστόλους του να πάνε στη Γαλιλαία, όπου θα τον συναντούσαν ξανά. Όταν έφτασαν εκεί, ο Πέτρος αποφάσισε να βγει για ψάρεμα στη Θάλασσα της Γαλιλαίας. Αρκετοί πήγαν μαζί του. Άλλη μια φορά, ο Πέτρος βρέθηκε στη λίμνη όπου είχε περάσει πολλά από τα προηγούμενα χρόνια. Το τρίξιμο του πλοιαρίου, ο παφλασμός των κυμάτων και η αίσθηση που άφηναν στα χέρια του τα τραχιά δίχτυα ήταν γνώριμα πράγματα που πρέπει να τον έκαναν να νιώθει σιγουριά. Αναρωτήθηκε άραγε εκείνη τη νύχτα ποιο δρόμο έπρεπε να ακολουθήσει τώρα που είχε τελειώσει η επίγεια διακονία του Ιησού; Μήπως η απλή ζωή του ψαρά τον καλούσε κοντά της; Σε κάθε περίπτωση, δεν έπιασαν τίποτα όλη εκείνη τη νύχτα.​—Ματθαίος 26:32· Ιωάννης 21:1-3.

Την αυγή, όμως, κάποιος τους φώναξε από την ακτή να ρίξουν τα δίχτυα τους στην άλλη μεριά του πλοιαρίου. Εκείνοι το έκαναν και ανέβασαν μια μεγάλη ψαριά από 153 ψάρια! Ο Πέτρος κατάλαβε ποιος ήταν αυτός. Βούτηξε στο νερό και βγήκε στην ακτή κολυμπώντας. Στην παραλία, ο Ιησούς τούς πρόσφερε ένα γεύμα με ψάρια ψημένα στην ανθρακιά. Εστίασε την προσοχή του στον Πέτρο.

Ο Ιησούς ρώτησε τον Πέτρο αν αγαπούσε τον Κύριό του «περισσότερο από αυτά»​—δείχνοντας προφανώς τα πολλά ψάρια. Μήπως, στην καρδιά του Πέτρου, η αγάπη για την αλιευτική του επιχείρηση θα ανταγωνιζόταν την αγάπη για τον Ιησού; Ακριβώς όπως ο Πέτρος είχε αρνηθεί τον Κύριό του τρεις φορές, έτσι και τώρα ο Ιησούς τού έδινε την ευκαιρία να τον διαβεβαιώσει για την αγάπη του τρεις φορές μπροστά στους συντρόφους του. Καθώς ο Πέτρος το έκανε αυτό, ο Ιησούς τού εξήγησε πώς έπρεπε να δείχνει αυτή την αγάπη: με το να βάζει την ιερή υπηρεσία πάνω από καθετί άλλο, τρέφοντας και ποιμαίνοντας το ποίμνιο του Χριστού, τους πιστούς ακολούθους του.​—Ιωάννης 21:4-17.

Με αυτόν τον τρόπο, ο Ιησούς επιβεβαίωσε ότι ο Πέτρος εξακολουθούσε να είναι χρήσιμος στον  ίδιο και στον Πατέρα του. Ο Πέτρος θα έπαιζε πολύτιμο ρόλο στην εκκλησία υπό την κατεύθυνση του Χριστού. Πόσο ισχυρή απόδειξη αποτελούσε αυτό για το ότι ο Ιησούς τον είχε συγχωρήσει πλήρως! Είναι βέβαιο ότι αυτό το έλεος άγγιξε τον Πέτρο και τον επηρέασε βαθιά.

Ο Πέτρος εκπλήρωσε πιστά το διορισμό του για πολλά χρόνια. Ενίσχυε τους αδελφούς του, όπως τον είχε προστάξει ο Ιησούς την παραμονή του θανάτου Του. Ποίμαινε και έτρεφε τους ακολούθους του Χριστού με καλοσύνη και υπομονή. Ο άνθρωπος που ονομαζόταν Σίμων αποδείχτηκε αντάξιος του ονόματος το οποίο του έδωσε ο Ιησούς​—Πέτρος, δηλαδή Βράχος—​ασκώντας σταθερή, ισχυρή, αξιόπιστη και θετική επιρροή μέσα στην εκκλησία. Πολλές αποδείξεις ως προς αυτό υπάρχουν στις δύο εγκάρδιες, προσωπικές επιστολές του Πέτρου, οι οποίες αποτέλεσαν πολύτιμα βιβλία της Γραφής. Αυτές οι επιστολές δείχνουν επίσης ότι ο Πέτρος δεν ξέχασε ποτέ το μάθημα που διδάχτηκε από τον Ιησού σχετικά με τη συγχώρηση.​—1 Πέτρου 3:8, 9· 4:8.

Είθε να διδαχτούμε και εμείς αυτό το μάθημα. Ζητούμε άραγε καθημερινά τη συγχώρηση του Θεού για τα πολλά σφάλματά μας; Αποδεχόμαστε στη συνέχεια αυτή τη συγχώρηση και πιστεύουμε ότι έχει τη δύναμη να μας εξαγνίσει; Τέλος, προσφέρουμε και εμείς συγχώρηση στους γύρω μας; Αν ναι, θα μιμούμαστε την πίστη του Πέτρου​—και το έλεος του Κυρίου του.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 22]

Ο Πέτρος έδωσε στον Κύριό του αρκετές αφορμές για να τον συγχωρήσει, αλλά ποιος από εμάς δεν χρειάζεται συγχώρηση κάθε μέρα;

[Εικόνα στη σελίδα 23]

«Στράφηκε ο Κύριος και κοίταξε τον Πέτρο»

[Εικόνα στη σελίδα 24]

«Ο Κύριος . . . εμφανίστηκε στον Σίμωνα!»