Η Αγία Γραφή Αλλάζει Ζωές

ΤΙ ΥΠΟΚΙΝΗΣΕ έναν αντικοινωνικό πανκ να μάθει να αγαπάει και να βοηθάει τους άλλους; Τι ώθησε κάποιον Μεξικανό να αποβάλει τον ανήθικο τρόπο ζωής του; Γιατί εγκατέλειψε τους αγώνες ένας κορυφαίος ποδηλατιστής της Ιαπωνίας προκειμένου να υπηρετεί τον Θεό; Εξετάστε όσα έχουν να πουν αυτά τα άτομα.

«Ήμουν αγενής, αλαζόνας και επιθετικός».​—ΝΤΕΝΙΣ Ο’ ΜΠΑΪΡΝ

ΕΤΟΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ: 1958

ΧΩΡΑ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ: ΑΓΓΛΙΑ

ΙΣΤΟΡΙΚΟ: ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΠΑΝΚ

ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΟΥ: Από τη μεριά του πατέρα μου, η οικογένειά μου έχει ιρλανδική καταγωγή, και έτσι ανατράφηκα ως Ιρλανδός Καθολικός. Συνήθως, όμως, έπρεπε να πηγαίνω στην εκκλησία μόνος μου, παρ’ όλο που δεν μου άρεσε καθόλου. Εντούτοις, διψούσα για πνευματικά πράγματα. Έλεγα τακτικά το «Πάτερ Ημών», και θυμάμαι ότι το βράδυ, ενώ ήμουν ξαπλωμένος, έκανα σκέψεις γύρω από τη σημασία του. Χώριζα την προσευχή σε τμήματα και προσπαθούσα να καταλάβω τι σημαίνει το καθένα.

Στα μέσα της εφηβείας μου, εντάχθηκα στο κίνημα του Ρασταφαρισμού. Ασχολήθηκα επίσης με διάφορες πολιτικές ιδεολογίες, όπως αυτήν που εκπροσωπούσε ο Αντιναζιστικός Σύνδεσμος. Αλλά επηρεάστηκα κυρίως από την επαναστατική νοοτροπία του κινήματος των πανκ. Έπαιρνα ναρκωτικά, ιδιαίτερα μαριχουάνα, την οποία κάπνιζα σχεδόν κάθε μέρα. Υιοθέτησα τη στάση «δεν μου καίγεται καρφί» και ως αποτέλεσμα έπινα πολύ, έβαζα τη ζωή μου σε κίνδυνο και δεν νοιαζόμουν για τους άλλους. Ήμουν αντικοινωνικός και δεν μιλούσα σε κανέναν εκτός αν έκρινα πως η συζήτηση είχε ενδιαφέρον. Δεν μου άρεσε ούτε καν να βγαίνω φωτογραφίες. Κοιτάζοντας το παρελθόν, καταλαβαίνω ότι ήμουν αγενής, αλαζόνας και επιθετικός. Μόνο στους δικούς μου ανθρώπους φερόμουν με καλοσύνη και μεγαλοψυχία.

Γύρω στα 20 μου, ενδιαφέρθηκα για την Αγία Γραφή. Κάποιος φίλος μου που διακινούσε ναρκωτικά είχε αρχίσει να τη διαβάζει στη φυλακή, και έτσι κάναμε μια μακροσκελή συζήτηση σχετικά με τη θρησκεία, την Εκκλησία και το ρόλο που παίζει ο Σατανάς στον κόσμο. Αγόρασα μια Γραφή και άρχισα να τη μελετάω μόνος μου. Ο φίλος μου και εγώ διαβάζαμε περικοπές της Γραφής, συναντιόμασταν για να συζητήσουμε τι είχαμε μάθει και καταλήγαμε σε κάποια συμπεράσματα. Αυτό συνεχίστηκε επί μήνες.

Μερικά από τα συμπεράσματά μας ήταν τα εξής: Ζούμε στις τελευταίες ημέρες αυτού του κόσμου. Οι Χριστιανοί πρέπει να κηρύττουν τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού. Δεν πρέπει να είναι μέρος του κόσμου, ούτε να ανακατεύονται στην πολιτική. Η Γραφή παρέχει σωστή ηθική κατεύθυνση. Διακρίναμε καθαρά πως όσα λέει είναι αλήθεια και πως πρέπει να υπάρχει κάποια αληθινή θρησκεία. Αλλά ποια ήταν αυτή; Σκεφτήκαμε τις παραδοσιακές θρησκείες με τη μεγαλοπρέπεια, το τελετουργικό τους και την  ανάμειξή τους στην πολιτική, και είδαμε ότι ο Ιησούς ήταν εντελώς διαφορετικός. Καταλάβαμε ότι ο Θεός δεν τις χρησιμοποιεί, γι’ αυτό αποφασίσαμε να εξετάσουμε κάποιες λιγότερο γνωστές θρησκείες για να δούμε τι είχαν να μας πουν.

Συναντιόμασταν με μέλη τέτοιων θρησκειών και τους κάναμε μερικές ερωτήσεις. Γνωρίζαμε τι έλεγε η Γραφή για κάθε ερώτηση, και έτσι καταλαβαίναμε αμέσως αν οι απαντήσεις τους συμφωνούσαν με το Λόγο του Θεού. Ύστερα από κάθε συνάντηση, προσευχόμουν πάντοτε στον Θεό, λέγοντας: “Αν αυτοί οι άνθρωποι εκπροσωπούν την αληθινή θρησκεία, σε παρακαλώ, κάνε με να θέλω να τους ξανασυναντήσω”. Ωστόσο, έπειτα από μήνες τέτοιων συναντήσεων, δεν είχα βρει ακόμη κάποιους που να δίνουν απαντήσεις μέσα από τη Γραφή, ούτε είχα διάθεση να ξανασυναντήσω κανέναν τους.

Τελικά, μαζί με το φίλο μου ήρθαμε σε επαφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Όπως πάντα, κάναμε τις ίδιες ερωτήσεις, αλλά εκείνοι απάντησαν από τη Γραφή. Όσα είπαν ταίριαζαν απόλυτα με όσα είχαμε μάθει ήδη. Γι’ αυτό, τους κάναμε ερωτήσεις για τις οποίες δεν είχαμε βρει ακόμη απαντήσεις στη Γραφή​—λόγου χάρη, πώς βλέπει ο Θεός το κάπνισμα και τα ναρκωτικά. Και πάλι, μας απάντησαν χρησιμοποιώντας το Λόγο του Θεού. Συμφωνήσαμε, λοιπόν, να παρακολουθήσουμε μια συνάθροιση στην Αίθουσα Βασιλείας.

Αυτό μου ήταν πολύ δύσκολο. Ήμουν τόσο αντικοινωνικός ώστε δεν μου άρεσε που με πλησίασαν όλοι εκείνοι οι φιλικοί και καλοντυμένοι άνθρωποι. Μάλιστα, παρεξήγησα ορισμένους, και δεν ήθελα να ξαναπάω στις συναθροίσεις. Αλλά, όπως πάντα, προσευχήθηκα στον Θεό να με κάνει να θέλω να ξανασυναντήσω αυτούς τους ανθρώπους αν πράγματι εκπροσωπούσαν την αληθινή θρησκεία, και όντως ένιωσα την έντονη επιθυμία να μελετήσω τη Γραφή με τους Μάρτυρες.

ΠΩΣ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ: Ήξερα ότι έπρεπε να κόψω τα ναρκωτικά, και το κατάφερα εύκολα. Αυτό που με δυσκόλεψε ήταν το τσιγάρο. Επιχείρησα πολλές φορές να το κόψω, αλλά μάταια. Όταν άκουσα ότι κάποιοι απλώς πέταξαν τα τσιγάρα και δεν ξανακάπνισαν ποτέ, μίλησα στον Ιεχωβά για το ζήτημα. Κατόπιν, με τη βοήθεια του Ιεχωβά, κατάφερα να κόψω το κάπνισμα. Είχα μάθει πόσο σημαντικό είναι το να μιλάμε ειλικρινά και ανοιχτά στον Ιεχωβά μέσω προσευχής.

Μια ακόμη μεγάλη αλλαγή που έκανα αφορούσε το ντύσιμο και την εμφάνισή μου. Στην πρώτη μου συνάθροιση στην Αίθουσα Βασιλείας, είχα τα μαλλιά μου όρθια σαν καρφιά με μια λωρίδα βαμμένη μπλε. Αργότερα, τα έβαψα σε έντονο πορτοκαλί χρώμα. Φορούσα τζιν παντελόνι και δερμάτινο μπουφάν με αποτυπωμένα συνθήματα. Δεν καταλάβαινα γιατί έπρεπε να αλλάξω, μολονότι οι Μάρτυρες προσπαθούσαν καλοσυνάτα να με λογικέψουν. Τελικά, όμως, έκανα σκέψεις γύρω από τα εδάφια 1 Ιωάννη 2:15-17: «Μην αγαπάτε ούτε τον κόσμο ούτε τα πράγματα που είναι μέσα στον κόσμο. Αν κανείς αγαπάει τον κόσμο, η αγάπη του Πατέρα δεν είναι σε αυτόν». Κατάλαβα ότι με την εμφάνισή μου έδειχνα αγάπη για αυτόν τον κόσμο και ότι, προκειμένου να αποδείξω την αγάπη μου για τον Θεό, έπρεπε να αλλάξω. Αυτό και έκανα.

Με τον καιρό, κατάλαβα ότι δεν ήθελαν μόνο οι Μάρτυρες να παρακολουθώ τις Χριστιανικές συναθροίσεις. Τα εδάφια Εβραίους 10:24, 25 μου έδειξαν ότι αυτό ήταν κάτι που ήθελε ο Θεός από εμένα. Αφού ξεκίνησα να πηγαίνω σε κάθε συνάθροιση και να γνωρίζομαι καλά με όλους, αποφάσισα να συμβολίσω την αφιέρωσή μου στον Ιεχωβά με το βάφτισμα.

ΠΩΣ ΕΧΩ ΩΦΕΛΗΘΕΙ: Με συγκινεί βαθιά το πώς μάς επιτρέπει ο Ιεχωβά να έχουμε στενή σχέση μαζί του. Η συμπόνια και το ενδιαφέρον του με ωθούν να τον μιμούμαι και να ακολουθώ τον Γιο του, τον Ιησού Χριστό, ως υπόδειγμα στη ζωή μου. (1 Πέτρου 2:21) Έχω μάθει πως, ενώ παλεύω να έχω Χριστιανική προσωπικότητα, μπορώ ταυτόχρονα να είμαι ο εαυτός μου. Αγωνίζομαι να καλλιεργώ πνεύμα αγάπης και ενδιαφέροντος. Προσπαθώ να φέρομαι με χριστοειδή τρόπο στη γυναίκα μου και στο γιο μου. Επίσης, νοιάζομαι πολύ για τους πνευματικούς αδελφούς και αδελφές μου. Ακολουθώντας τον Χριστό, έχω αποκτήσει αξιοπρέπεια, αυτοσεβασμό και την ικανότητα να δείχνω αγάπη στους άλλους.

 «Μου Φέρθηκαν με Αξιοπρέπεια».​—ΓΚΟΥΑΝΤΑΛΟΥΠΕ ΒΙΓΙΑΡΕΑΛ

ΕΤΟΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ: 1964

ΧΩΡΑ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ: ΜΕΞΙΚΟ

ΙΣΤΟΡΙΚΟ: ΑΝΗΘΙΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ

ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΟΥ: Μεγάλωσα σε μια οικογένεια με εφτά παιδιά στο Ερμοσίγιο της Σονόρα, στο Μεξικό, μια περιοχή που μαστιζόταν από τη φτώχεια. Ο πατέρας μου πέθανε όταν ήμουν μικρός, γι’ αυτό η μητέρα μου έπρεπε να δουλεύει για να μας συντηρεί. Πολλές φορές κυκλοφορούσα ξυπόλητος επειδή δεν είχαμε χρήματα για παπούτσια. Από παιδί, άρχισα να δουλεύω ώστε να βοηθάω στα έξοδα του σπιτιού. Όπως πολλές οικογένειες, έτσι και εμείς ζούσαμε ο ένας πάνω στον άλλον.

Η μητέρα μου έλειπε σχεδόν όλη μέρα και δεν μπορούσε να μας προσέχει. Σε ηλικία 6 ετών, έπεσα θύμα σεξουαλικής κακοποίησης από έναν 15χρονο. Αυτό συνεχίστηκε πολύ καιρό. Ως αποτέλεσμα, αποπροσανατολίστηκα εντελώς από σεξουαλική άποψη. Θεωρούσα φυσιολογικό το να με ελκύουν οι άντρες. Όταν ζήτησα τη βοήθεια γιατρών και κληρικών, εκείνοι με διαβεβαίωσαν ότι δεν είχα κανένα πρόβλημα και ότι τα συναισθήματά μου ήταν φυσιολογικά.

Στα 14 μου, αποφάσισα να φέρομαι και να ντύνομαι ως ομοφυλόφιλος. Αυτό και έκανα τα επόμενα 11 χρόνια, ζώντας μάλιστα με πολλούς και διάφορους άντρες όλο εκείνο το διάστημα. Τελικά, πήγα σε σχολή κομμωτικής και άνοιξα κομμωτήριο. Ωστόσο, ήμουν δυστυχισμένος. Η ζωή μου ήταν γεμάτη πόνο και προδοσία. Καταλάβαινα ότι αυτό που έκανα δεν ήταν σωστό, και έτσι άρχισα να αναρωτιέμαι: “Υπάρχουν άραγε καλοί και αξιοπρεπείς άνθρωποι;”

Ο νους μου πήγε στην αδελφή μου, η οποία είχε αρχίσει να μελετάει τη Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και τελικά βαφτίστηκε. Μου μιλούσε για όσα μάθαινε, αλλά εγώ δεν έδινα σημασία. Παρ’ όλα αυτά, θαύμαζα τη ζωή και το γάμο της. Διέκρινα ότι υπήρχε πραγματική αγάπη και σεβασμός ανάμεσα σε εκείνη και στον άντρα της. Συμπεριφέρονταν ο ένας στον άλλον με καλοσύνη. Αργότερα, μια Μάρτυρας του Ιεχωβά ξεκίνησε Γραφική μελέτη μαζί μου. Αρχικά, έκανα τη μελέτη με κρύα καρδιά. Μετά, όμως, τα πράγματα άλλαξαν.

ΠΩΣ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ: Οι Μάρτυρες με κάλεσαν σε κάποια συνάθροισή τους και εγώ πήγα. Ήταν κάτι πρωτόγνωρο για εμένα. Οι άλλοι γενικά με κορόιδευαν, όχι όμως και οι Μάρτυρες. Εκείνοι με χαιρέτησαν με ευγένεια και μου φέρθηκαν με αξιοπρέπεια. Αυτό με συγκίνησε.

Η εντύπωση που είχα για εκείνους έγινε ακόμη καλύτερη όταν παρευρέθηκα σε μια συνέλευση. Είδα ότι, και σε μεγαλύτερες συνάξεις, φέρονταν όπως η αδελφή μου​—με αγνότητα και ειλικρίνεια. Αναρωτήθηκα αν αυτοί ήταν οι καλοί και αξιοπρεπείς άνθρωποι που αναζητούσα τόσον καιρό. Η αγάπη και η ενότητά τους με κατέπληξαν, όπως και το ότι χρησιμοποιούσαν τη Γραφή για να απαντήσουν σε οποιαδήποτε ερώτηση. Συνειδητοποίησα ότι η Γραφή ήταν η δύναμη που τους ωθούσε να κάνουν το καλό στη ζωή τους. Διέκρινα επίσης ότι, αν ήθελα να γίνω και εγώ Μάρτυρας, ήταν απαραίτητο να κάνω πολλές αλλαγές.

Στην πραγματικότητα, έπρεπε να υποστώ ολοκληρωτική μεταμόρφωση, εφόσον ζούσα σαν γυναίκα. Χρειαζόταν να αλλάξω τα πάντα​—τον τρόπο ομιλίας, τη συμπεριφορά, το ντύσιμο, το χτένισμα και τους φίλους μου. Οι πρώην φίλοι μου άρχισαν να μου λένε κοροϊδευτικά: “Τι σε έπιασε; Μια χαρά ήσουν πριν. Τι θέλεις και μελετάς τη Γραφή; Δεν σου λείπει τίποτα.” Το πιο δύσκολο πράγμα, όμως,  που έπρεπε να αλλάξω ήταν οι ανήθικες συνήθειές μου.

Εντούτοις, ήξερα ότι ακόμη και μεγάλες αλλαγές ήταν εφικτές, διότι τα λόγια της Γραφής στα εδάφια 1 Κορινθίους 6:9-11 είχαν αγγίξει την καρδιά μου: «Τι! Δεν γνωρίζετε ότι άδικοι άνθρωποι δεν θα κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού; Μην παροδηγείστε. Ούτε πόρνοι ούτε ειδωλολάτρες ούτε μοιχοί ούτε άντρες που χρησιμοποιούνται για αφύσικους σκοπούς ούτε άντρες που πλαγιάζουν με άντρες . . . θα κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού. Και όμως, τέτοιοι ήσασταν μερικοί. Αλλά καθαριστήκατε». Ο Ιεχωβά βοήθησε κάποιους εκείνη την εποχή να κάνουν αλλαγές, και βοήθησε και εμένα. Χρειάστηκαν αρκετά χρόνια και μεγάλος αγώνας, αλλά η καθοδήγηση και η αγάπη των Μαρτύρων με στήριξαν πολύ.

ΠΩΣ ΕΧΩ ΩΦΕΛΗΘΕΙ: Σήμερα, ζω φυσιολογικά. Είμαι παντρεμένος, και μαζί με τη γυναίκα μου διδάσκουμε το γιο μας να ζει σύμφωνα με τις Γραφικές αρχές. Έχω διαγράψει πια την προηγούμενη ζωή μου και απολαμβάνω πολλά πνευματικά οφέλη και προνόμια. Υπηρετώ ως πρεσβύτερος στην εκκλησία, και έχω βοηθήσει άλλους να μάθουν την αλήθεια του Λόγου του Θεού. Η μητέρα μου χάρηκε τόσο πολύ με τις αλλαγές που έκανα στη ζωή μου, ώστε δέχτηκε να μελετήσει τη Γραφή και τελικά βαφτίστηκε. Μια αδελφή μου που ζούσε ανήθικη ζωή έγινε και αυτή Μάρτυρας του Ιεχωβά.

Ακόμη και κάποιοι που ήξεραν πώς ζούσα παλιά αναγνωρίζουν πλέον ότι έχω αλλάξει προς το καλύτερο. Εγώ βέβαια ξέρω πού οφείλονται αυτές οι αλλαγές. Στο παρελθόν, ζήτησα βοήθεια από ειδικούς, αλλά το μόνο που εισέπραξα ήταν κακές συμβουλές. Απεναντίας, ο Ιεχωβά με βοήθησε πραγματικά. Αν και ένιωθα ότι δεν αξίζω τίποτα, εκείνος μου έδωσε σημασία και μου φέρθηκε με αγάπη και υπομονή. Καθοριστικό ρόλο έπαιξε το γεγονός ότι αυτός ο υπέροχος, νοήμων, στοργικός Θεός με πρόσεξε και ήθελε να αποκτήσω καλύτερη ζωή.

«Ένιωθα Ανικανοποίητος, Μόνος και Άδειος».​—ΚΑΖΟΥΧΙΡΟ ΚΟΥΝΙΜΟΤΣΙ

ΕΤΟΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ: 1951

ΧΩΡΑ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ: ΙΑΠΩΝΙΑ

ΙΣΤΟΡΙΚΟ: ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΣ ΠΟΔΗΛΑΤΙΣΤΗΣ

ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΟΥ: Μεγάλωσα σε ένα ήσυχο λιμάνι της Επαρχίας Σιζουόκα της Ιαπωνίας, όπου η οχταμελής οικογένειά μας ζούσε σε ένα μικρό σπίτι. Ο πατέρας μου είχε κατάστημα ποδηλάτων. Από τότε που ήμουν μικρός, με πήγαινε σε ποδηλατικούς αγώνες και μου κίνησε το ενδιαφέρον για το άθλημα. Τότε έκανε τα πρώτα του σχέδια για το πώς θα γινόμουν επαγγελματίας ποδηλατιστής. Ενόσω ήμουν ακόμη στο γυμνάσιο, άρχισε να με προπονεί εντατικά. Στο λύκειο, κέρδισα τρεις διαδοχικούς τίτλους στους ετήσιους εθνικούς αγώνες. Μου πρότειναν να φοιτήσω στο πανεπιστήμιο αλλά εγώ αποφάσισα να πάω κατευθείαν σε σχολή που προετοίμαζε τους αθλητές για τους αγώνες. Στα 19 μου έγινα επαγγελματίας ποδηλατιστής.

Τότε πια, σκοπός της ζωής μου ήταν να γίνω ο καλύτερος ποδηλατιστής στην Ιαπωνία. Σχεδίαζα να βγάλω πολλά χρήματα ώστε να προσφέρω στην οικογένειά μου ασφαλή και άνετη ζωή. Αφοσιώθηκα  ψυχή τε και σώματι στην προπόνηση. Όποτε ένιωθα καταβεβλημένος από την εντατική προπόνηση ή από ένα δύσκολο τμήμα του αγώνα, έλεγα επανειλημμένα στον εαυτό μου ότι ήμουν γεννημένος ποδηλατιστής και ότι έπρεπε πάση θυσία να συνεχίσω! Και πράγματι συνέχιζα. Σιγά σιγά η σκληρή μου προσπάθεια άρχισε να αποδίδει καρπούς. Την πρώτη χρονιά, κέρδισα τον τίτλο του πρωτοεμφανιζόμενου. Τη δεύτερη, προκρίθηκα στον αγώνα που αναδεικνύει τον υπ’ αριθμόν ένα ποδηλατιστή της Ιαπωνίας. Έξι φορές βγήκα δεύτερος σε αυτόν τον αγώνα.

Εφόσον παρέμενα στην αφρόκρεμα των τροπαιούχων ποδηλατιστών, έγινα γνωστός ως «τα δυνατά πόδια του Τοκάι», μιας περιοχής της Ιαπωνίας. Ήμουν πολύ ανταγωνιστικός. Με τον καιρό, έγινα ο φόβος και ο τρόμος στους αγώνες, επειδή φερόμουν αμείλικτα. Το εισόδημά μου αυξήθηκε, και μπορούσα να αγοράσω ό,τι μου άρεσε. Αγόρασα σπίτι που είχε γυμναστήριο εξοπλισμένο με τα καλύτερα όργανα, καθώς και εισαγόμενο αυτοκίνητο που στοίχιζε σχεδόν όσο ένα σπίτι. Για να εξασφαλίσω τα χρήματά μου, άρχισα να τα επενδύω σε ακίνητα και στο χρηματιστήριο.

Παρ’ όλα αυτά, ένιωθα ανικανοποίητος, μόνος και άδειος. Ήμουν ήδη παντρεμένος με παιδιά, αλλά πολλές φορές έχανα την υπομονή μου με τους δικούς μου. Θύμωνα για το παραμικρό με τη γυναίκα και τα παιδιά μου. Εκείνοι άρχισαν να παρατηρούν φοβισμένοι τις εκφράσεις του προσώπου μου για να καταλάβουν αν είχα πάλι τα νεύρα μου.

Τελικά, όμως, η γυναίκα μου ξεκίνησε Γραφική μελέτη με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, πράγμα που έφερε πολλές αλλαγές. Μου είπε ότι ήθελε να παρακολουθεί τις συναθροίσεις των Μαρτύρων, και έτσι αποφάσισα ότι θα πηγαίναμε ως οικογένεια. Ακόμη θυμάμαι το βράδυ που ήρθε στο σπίτι μου ένας πρεσβύτερος και ξεκινήσαμε Γραφική μελέτη. Όσα μάθαινα μου έκαναν βαθιά εντύπωση.

ΠΩΣ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ: Δεν θα ξεχάσω ποτέ το πόσο με επηρέασαν τα λόγια του εδαφίου Εφεσίους 5:5: «Κανένας πόρνος ή ακάθαρτος ή άπληστος​—που σημαίνει ότι είναι ειδωλολάτρης—​δεν έχει κληρονομιά στη βασιλεία του Χριστού και του Θεού». Διέκρινα ότι οι αγώνες ποδηλασίας συνδέονταν στενά με τα στοιχήματα και ότι το άθλημα προωθούσε την απληστία. Η συνείδησή μου άρχισε να με ενοχλεί. Ένιωθα ότι, αν ήθελα να ευαρεστώ τον Ιεχωβά Θεό, έπρεπε να εγκαταλείψω τους αγώνες. Αυτή, όμως, ήταν πολύ δύσκολη απόφαση.

Μόλις είχα ολοκληρώσει την πιο επιτυχημένη μου χρονιά, και λαχταρούσα περισσότερες νίκες. Συνειδητοποίησα, όμως, ότι η μελέτη της Γραφής με γαλήνευε και με ηρεμούσε, ενώ για να κερδίζω έπρεπε να έχω εντελώς διαφορετική διάθεση! Αφότου ξεκίνησα τη μελέτη, συμμετείχα σε αγώνες μόνο τρεις φορές, αλλά η καρδιά μου ήταν ακόμη εκεί. Επίσης, δεν ήξερα πώς θα κατάφερνα να ζήσω την οικογένειά μου. Έχοντας βρεθεί σε αδιέξοδο, δεν πήγαινα ούτε μπρος ούτε πίσω, ενώ οι συγγενείς μου μού δημιουργούσαν μεγάλα προβλήματα λόγω της καινούριας μου πίστης. Ο πατέρας μου απογοητεύτηκε οικτρά. Ένιωθα κομμένος στα δύο, και από το άγχος μου έπαθα έλκος.

Αυτό που με βοήθησε εκείνη τη δύσκολη περίοδο ήταν το ότι συνέχισα να μελετάω τη Γραφή και να πηγαίνω στις συναθροίσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Βαθμιαία, η πίστη μου ενισχυόταν. Ζητούσα από τον Ιεχωβά να ακούει τις προσευχές μου και να με βοηθήσει να διακρίνω ότι όντως τις ακούει. Ηρέμησα ακόμη περισσότερο όταν η γυναίκα μου με διαβεβαίωσε ότι δεν χρειαζόταν μεγάλο σπίτι για να είναι ευτυχισμένη. Σταδιακά, σημείωσα πρόοδο.

ΠΩΣ ΕΧΩ ΩΦΕΛΗΘΕΙ: Έμαθα πόσο αληθινά είναι τα λόγια του Ιησού στο εδάφιο Ματθαίος 6:33: «Εξακολουθήστε, λοιπόν, να επιζητείτε πρώτα τη βασιλεία και τη δικαιοσύνη του, και όλα αυτά τα άλλα πράγματα θα σας προστεθούν». Δεν στερηθήκαμε ποτέ τα «άλλα πράγματα» στα οποία αναφέρθηκε ο Ιησούς, τα αναγκαία της ζωής. Αν και το εισόδημά μου τώρα είναι περίπου 30 φορές χαμηλότερο από όσα κέρδιζα ως ποδηλατιστής, δεν έχουμε στερηθεί τίποτα ως οικογένεια τα τελευταία 20 χρόνια.

Το καλύτερο είναι πως, όταν συνεργάζομαι ή αποδίδω λατρεία με τους ομοπίστους μου, βρίσκω πρωτόγνωρη χαρά και ικανοποίηση. Οι μέρες κυλούν χωρίς να το καταλαβαίνω. Η οικογενειακή μου ζωή έχει βελτιωθεί και αυτή πάρα πολύ. Οι τρεις γιοι μου με τις γυναίκες τους υπηρετούν πιστά τον Ιεχωβά.