«Θυμάται ότι Είμαστε Χώμα»
Πλησιάστε τον Θεό
«Θυμάται ότι Είμαστε Χώμα»
«ΔΕΝ πίστευα ότι ο Ιεχωβά θα με συγχωρούσε πλήρως και νόμιζα ότι θα κουβαλούσα αυτό το φορτίο μια ζωή». Έτσι εκφράστηκε κάποια Χριστιανή αναφορικά με λάθη που είχε κάνει στο παρελθόν. Ομολογουμένως, η ένοχη συνείδηση είναι βαρύ φορτίο. Η Αγία Γραφή, όμως, δίνει παρηγοριά που μπορεί να απαλύνει τον πόνο των μετανοημένων αμαρτωλών. Εξετάστε τα λόγια του ψαλμωδού Δαβίδ στα εδάφια Ψαλμός 103:8-14.
Ο Δαβίδ ήξερε ότι «ο Ιεχωβά είναι ελεήμων» και δεν «βρίσκει διαρκώς σφάλματα» σε εμάς. (Εδάφια 8-10) Όταν υπάρχει βάση για έλεος, ελεεί πέρα για πέρα και με απλοχεριά. Ο Δαβίδ, χαρισματικός ποιητής, χρησιμοποιεί τρεις παρομοιώσεις για να δείξει το άφθονο έλεος του Θεού προς εμάς.
«Όπως είναι ψηλότεροι οι ουρανοί από τη γη, έτσι είναι υπέρτερη και η στοργική του καλοσύνη προς εκείνους που τον φοβούνται». (Εδάφιο 11) Όταν κοιτάζουμε τον έναστρο ουρανό τη νύχτα, αδυνατούμε να αντιληφθούμε την τεράστια απόσταση που τον χωρίζει από τη γη. Με τα παραπάνω λόγια, ο Δαβίδ μάς εντυπώνει το μέγεθος του ελέους του Ιεχωβά, μια πτυχή της όσιας αγάπης του. Αυτό το έλεος είναι για “εκείνους που φοβούνται” τον Θεό—εκείνους που τρέφουν «με ταπεινοφροσύνη εγκάρδια ευλάβεια για την εξουσία του», σύμφωνα με κάποιον λόγιο.
«Όσο μακριά είναι η ανατολή από τη δύση, τόσο μακριά από εμάς έβαλε τις παραβάσεις μας». (Εδάφιο 12) Πόσο μακριά είναι η ανατολή από τη δύση; Όσο πιο μακριά μπορούμε να φανταστούμε. Κάποιο Βιβλικό σύγγραμμα λέει: «Πετάξτε με τα φτερά της φαντασίας σας όσο πιο μακριά μπορείτε και, ταξιδεύοντας προς την ανατολή, με κάθε φτερούγισμά σας θα απομακρύνεστε όλο και περισσότερο από τη δύση». Ο Δαβίδ εδώ μας λέει πως όταν ο Θεός συγχωρεί τις αμαρτίες μας, τις βάζει όσο πιο μακριά από εμάς είναι δυνατόν να φανταστούμε.
«Όπως ο πατέρας δείχνει έλεος στους γιους του, έτσι και ο Ιεχωβά έδειξε έλεος σε όσους τον φοβούνται». (Εδάφιο 13) Ο Δαβίδ, πατέρας και ο ίδιος, γνώριζε πώς νιώθει στην καρδιά του ένας στοργικός πατέρας. Υποκινείται να δείχνει συμπόνια στα παιδιά του, ιδιαίτερα όταν υποφέρουν. Ο Δαβίδ μάς διαβεβαιώνει ότι ο στοργικός ουράνιος Πατέρας μας ελεεί τα επίγεια παιδιά του, ιδιαίτερα όταν η μετανοημένη τους καρδιά είναι «συντετριμμένη και καταθλιμμένη» λόγω των αμαρτιών τους.—Ψαλμός 51:17.
Μετά τις τρεις παρομοιώσεις, ο Δαβίδ αποκαλύπτει τι υποκινεί τον Ιεχωβά να ελεεί ατελείς ανθρώπους: «Αυτός γνωρίζει καλά την πλάση μας, θυμάται ότι είμαστε χώμα». (Εδάφιο 14) Ο Ιεχωβά ξέρει ότι είμαστε χωμάτινα πλάσματα με αδυναμίες και περιορισμούς. Λαβαίνοντας υπόψη την αμαρτωλή φύση μας, “είναι πρόθυμος να συγχωρεί”—αρκεί εμείς να μετανοούμε από καρδιάς.—Ψαλμός 86:5.
Σας συγκινούν τα λόγια του Δαβίδ για το έλεος του Ιεχωβά; Η γυναίκα που αναφέρθηκε στην αρχή μελέτησε τα όσα λέει η Γραφή για την προθυμία με την οποία συγχωρεί ο Θεός και είπε αυθόρμητα: «Σιγά σιγά νιώθω ότι μπορώ να πλησιάσω περισσότερο τον Ιεχωβά. Έχει φύγει ένα βάρος από πάνω μου». * Σας προτρέπουμε να μάθετε περισσότερα για το έλεος του Θεού, καθώς και το πώς μπορείτε να το λάβετε. Ίσως νιώσετε και εσείς να φεύγει ένα βάρος από πάνω σας.
Προτεινόμενη Ανάγνωση για τον Αύγουστο:
[Υποσημείωση]
^ παρ. 7 Βλέπε το βιβλίο Πλησιάστε τον Ιεχωβά, κεφάλαιο 26: «Ένας Θεός που Είναι “Πρόθυμος να Συγχωρεί”», το οποίο είναι έκδοση των Μαρτύρων του Ιεχωβά.
[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 13]
«Σιγά σιγά νιώθω ότι μπορώ να πλησιάσω περισσότερο τον Ιεχωβά. Έχει φύγει ένα βάρος από πάνω μου»
