Ένα Γράμμα από τη Νορβηγία

Ταξίδι στην Απέραντη Λευκή Ερημιά

ΝΩΡΙΣ ένα χειμωνιάτικο πρωί, ρίχνουμε γρήγορες ματιές ανάμεσα από τις κουρτίνες προσπαθώντας να καταλάβουμε τι καιρό κάνει. Ενθουσιαζόμαστε στη θέα του καταγάλανου ουρανού! Τις επόμενες τρεις μέρες θα κηρύξουμε στη Φίνμαρκσβιντα​—ένα μεγάλο οροπέδιο βόρεια του Αρκτικού Κύκλου.

Επειδή ο χειμώνας στη Νορβηγία είναι βαρύς, έχουμε λίγη αγωνία για το πώς θα τα καταφέρουμε σε αυτή την ερημιά του βορρά. Ευτυχώς, θα είμαστε μαζί με τρεις ντόπιους Μάρτυρες του Ιεχωβά, που ξέρουν τι θα βρούμε μπροστά μας και μας έχουν πει τι να προσέχουμε.

Εφόσον οι δρόμοι είναι λιγοστοί εδώ, το καλύτερο μέσο για να φτάσουμε στους κατοίκους των απομονωμένων περιοχών είναι τα μηχανάκια χιονιού. Φορτώνουμε σε αυτά και στο έλκηθρο ρούχα, τρόφιμα και επιπλέον καύσιμα. Ένα απέραντο οροπέδιο ντυμένο στα λευκά εκτείνεται ως εκεί που φτάνει το μάτι. Το χιόνι λαμπυρίζει σαν διαμάντια στον ήλιο. Η ομορφιά του τοπίου κόβει την ανάσα!

Στη Φίνμαρκσβιντα ζουν τάρανδοι, άλκες, λύγκες, λαγοί, αλεπούδες, ικτίδες και λίγες αρκούδες. Εκείνο που μας συναρπάζει περισσότερο, όμως, είναι το ότι θα μεταδώσουμε το άγγελμα στους κατοίκους αυτής της απομονωμένης περιοχής. Μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα να συναντήσουμε μερικούς Σάμι. Οι Σάμι κερδίζουν τα προς το ζην εκτρέφοντας ταράνδους ή εργαζόμενοι στα ορεινά καταφύγια.

Έξω από το πρώτο ορεινό καταφύγιο, βρίσκουμε αρκετούς νεαρούς που συμμετέχουν σε αγώνες σκι ανώμαλου δρόμου μαζί με τους συμμαθητές τους. Σταματούν να μας μιλήσουν και μας ρωτούν για ποιο λόγο είμαστε εκεί. Φυσικά, τους εξηγούμε μετά χαράς. «Καλή επιτυχία στο έργο σας!» μας λέει κάποιος καθώς φεύγουμε. Ανεβαίνουμε πάλι στα μηχανάκια χιονιού και διασχίζουμε μεγάλες παγωμένες λίμνες και λευκές έρημες εκτάσεις. Θα δούμε άραγε κανένα κοπάδι ταράνδων;

Καθώς σταματάμε μπροστά σε κάποιο μικρό αγροτόσπιτο, ένας κύριος μας χαιρετάει θερμά. Είναι από τους λίγους μόνιμους κατοίκους. Βλέποντας ότι το έλκηθρό μας έχει χαλάσει, προσφέρεται ευγενικά να το φτιάξει. Μαστορεύει με την ησυχία του​—οι άνθρωποι εδώ δεν βιάζονται. Παρατηρώντας τον, χαλαρώνουμε και εμείς. Όταν τελειώνει, τον ευχαριστούμε και του  δείχνουμε εν συντομία από τη Γραφή γιατί επιτρέπει ο Θεός τα παθήματα. Μας ακούει προσεκτικά. Προτού φύγουμε, του δίνουμε το βιβλίο Τι Διδάσκει Πράγματι η Αγία Γραφή; και τα περιοδικά Σκοπιά και Ξύπνα! «Να είστε καλά που ήρθατε ως εδώ», μας λέει χαμογελώντας.

Έπειτα από λίγες ακόμη επισκέψεις, κοντεύει να βραδιάσει, γι’ αυτό παίρνουμε το δρόμο για την καλύβα όπου θα διανυκτερεύσουμε. Ξαφνικά, πετάγεται μπροστά μας μια αλεπού. Το στιλπνό κόκκινο τρίχωμά της κάνει ωραία αντίθεση με το λευκό χιόνι. Η αλεπού σταματάει προς στιγμήν, μας κοιτάζει με απορία και μετά απομακρύνεται. Τώρα αρχίζει να χιονίζει, και δεν καλοβλέπουμε προς τα πού να πάμε. Ευτυχώς αντικρίζουμε επιτέλους την καλύβα! Ανάβουμε τη σόμπα, και ο χώρος σιγά σιγά ζεσταίνεται. Ύστερα από τα τραντάγματα όλη τη μέρα πάνω στο μηχανάκι χιονιού, είμαστε κατάκοποι, αλλά χαρούμενοι.

Ξημερώνει προτού το καταλάβουμε. Αφού ξαναφορτώνουμε το μηχανάκι, κατευθυνόμαστε σε χαμηλότερο υψόμετρο και, ακολουθώντας τη ροή ενός ποταμού, φτάνουμε σε κάποιο άλλο ορεινό καταφύγιο. Εδώ βρίσκουμε έναν νεαρό και του αναφέρουμε αρκετές ενισχυτικές σκέψεις από τη Γραφή. Εκείνος μας λέει ευγενικά πώς θα ξαναβγούμε πιο εύκολα στο δρόμο.

Έφτασε κιόλας η τελευταία μέρα του ταξιδιού μας. Μπαίνοντας στο Εθνικό Πάρκο Στάμπουρσνταλεν, ένα υπέροχο τοπίο απλώνεται μπροστά μας, ενώ στο βάθος χιονοσκέπαστα βουνά αστράφτουν στον ήλιο. Μπροστά μας εμφανίζεται ένα μεγάλο κοπάδι ταράνδων! Βόσκουν αμέριμνα, ξεθάβοντας με τις μεγάλες οπλές τους λειχήνες και βρύα μέσα από το χιόνι. Παραπέρα, κάποιος Σάμι κάθεται σε ένα μηχανάκι χιονιού και παρακολουθεί ήσυχα τους ταράνδους του. Ο σκύλος του, άγρυπνος φρουρός, κρατάει το κοπάδι συγκεντρωμένο. Προς στιγμήν, ο σκύλος κοντοστέκεται και οσμίζεται τον αέρα προς τη μεριά μας. Γρήγορα, όμως, γυρίζει στη δουλειά του. Παρουσιάζουμε το άγγελμά μας στο βοσκό, ο οποίος μας ακούει φιλικά.

Στο γυρισμό, σκεφτόμαστε όλους όσους συναντήσαμε σε αυτό το ταξίδι των 300 χιλιομέτρων. Ήταν προνόμιό μας να συμβάλουμε έστω και λίγο στο να φτάσει το άγγελμα στους κατοίκους αυτής της απέραντης λευκής ερημιάς.

[Ευχαριστίες για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 15]

© Norway Post