“Να Έχετε Αγάπη Μεταξύ Σας”

«Σας δίνω μια καινούρια εντολή, να αγαπάτε ο ένας τον άλλον· όπως εγώ σας αγάπησα, να αγαπάτε και εσείς ο ένας τον άλλον. Από αυτό θα γνωρίσουν όλοι ότι είστε μαθητές μου, αν έχετε αγάπη μεταξύ σας».​—ΙΩΑΝΝΗΣ 13:34, 35.

Τι Σημαίνουν Αυτά τα Λόγια; Ο Ιησούς Χριστός είπε στους ακολούθους του να αγαπούν ο ένας τον άλλον όπως τους αγάπησε εκείνος. Με ποιον τρόπο; Η αγάπη του ξεπερνούσε την προκατάληψη της εποχής του ενάντια στα άλλα έθνη και στις γυναίκες. (Ιωάννης 4:7-10) Τον ωθούσε να θυσιάζει το χρόνο, την ενεργητικότητα και την προσωπική του άνεση για να βοηθάει άλλους. (Μάρκος 6:30-34) Τελικά, ο Χριστός έδειξε αγάπη στον υπέρτατο βαθμό. «Εγώ είμαι ο καλός ποιμένας», είπε. «Ο καλός ποιμένας παραδίδει την ψυχή του για χάρη των προβάτων».​—Ιωάννης 10:11.

Πώς τα Εφάρμοσαν οι Πρώτοι Χριστιανοί; Τον πρώτο αιώνα, οι Χριστιανοί αποκαλούσαν ο ένας τον άλλον “αδελφό” ή «αδελφή». (Φιλήμονα 1, 2) Δέχονταν στη Χριστιανική εκκλησία ανθρώπους από όλα τα έθνη, επειδή πίστευαν ότι «δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ Ιουδαίου και Έλληνα, γιατί υπάρχει ο ίδιος Κύριος πάνω σε όλους». (Ρωμαίους 10:11, 12) Μετά την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., οι μαθητές στην Ιερουσαλήμ «πουλούσαν τα αποκτήματα και τις περιουσίες τους και μοίραζαν τα έσοδα σε όλους, ανάλογα με την ανάγκη του καθενός». Για ποιο λόγο; Για να παραμείνουν στην Ιερουσαλήμ όσοι είχαν βαφτιστεί πρόσφατα, «αφοσιωμένοι στη διδασκαλία των αποστόλων». (Πράξεις 2:41-45) Τι υποκίνησε τέτοιες ενέργειες; Λιγότερο από 200 χρόνια μετά το θάνατο των αποστόλων, ο Τερτυλλιανός ανέφερε τι έλεγαν κάποιοι για τους Χριστιανούς: «Πώς αγαπούν ο ένας τον άλλον . . . και πώς είναι μάλιστα έτοιμοι να πεθάνουν ο ένας για τον άλλον».

Ποιοι τους Μιμούνται Σήμερα; Το βιβλίο Η Ιστορία της Παρακμής και Πτώσης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ([The History of the Decline and Fall of the Roman Empire] 1837) υπογράμμισε ότι ανά τους αιώνες οι καθ’ ομολογία Χριστιανοί «προκάλεσαν πολύ περισσότερα δεινά ο ένας στον άλλον από όσα είχαν υποστεί οι ίδιοι εξαιτίας του ζήλου των απίστων». Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη στις Ηνωμένες Πολιτείες, υπάρχει άμεση σχέση ανάμεσα στους θρησκευόμενους​—οι οποίοι, ως επί το πλείστον, αυτοπροσδιορίζονται ως Χριστιανοί—​και στη φυλετική προκατάληψη. Οι εκκλησιαζόμενοι μιας χώρας είναι συνήθως αποξενωμένοι από τους ομόδοξους κάποιας άλλης, και ως εκ τούτου ανήμποροι ή απρόθυμοι να τους βοηθήσουν όταν προκύψει ανάγκη.

Το 2004, όταν τέσσερις αλλεπάλληλοι τυφώνες έπληξαν τη Φλόριντα σε διάστημα δύο μηνών, ο πρόεδρος της Επιτροπής Εκτάκτων Αναγκών της Φλόριντα διενήργησε έλεγχο για το αν οι προμήθειες που παρείχε η επιτροπή χρησιμοποιούνταν κατάλληλα. Είπε ότι καμία άλλη ομάδα δεν ήταν τόσο οργανωμένη όσο οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, και προσφέρθηκε να τους παράσχει όσες προμήθειες χρειάζονταν. Νωρίτερα, το 1997, μια ομάδα Μαρτύρων του Ιεχωβά πήγαν στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό με φάρμακα, τρόφιμα και ρούχα για να βοηθήσουν τους Χριστιανούς αδελφούς τους καθώς και άλλους που είχαν ανάγκη. Μάρτυρες από την Ευρώπη είχαν συνεισφέρει προμήθειες συνολικής αξίας 735.000 ευρώ περίπου.