Η επίσημη περσική κυβερνητική αλληλογραφία που αφορούσε εθνικά ζητήματα διακινούνταν από μια κρατική ταχυδρομική υπηρεσία. Το βιβλίο της Εσθήρ στην Αγία Γραφή περιγράφει πώς λειτουργούσε το περσικό σύστημα: «[Ο Μαροδοχαίος] έγραψε στο όνομα του Βασιλιά Ασσουήρη και έβαλε τη σφραγίδα με το σφραγιδοφόρο δαχτυλίδι του βασιλιά και έστειλε έγγραφα με τους έφιππους ταχυδρόμους, οι οποίοι ίππευαν ταχυδρομικά άλογα που χρησιμοποιούνταν στη βασιλική υπηρεσία και τα οποία ήταν γιοι ταχύποδων φοράδων». (Εσθήρ 8:10) Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία διέθετε μια παρόμοια υπηρεσία για την αλληλογραφία σχετικά με διοικητικά και στρατιωτικά ζητήματα.

Η προσωπική αλληλογραφία, όπως οι επιστολές του αποστόλου Παύλου ή άλλων, δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις για μεταφορά με αυτά τα μέσα. Οι πλούσιοι μπορούσαν να στείλουν κάποιον δούλο για να παραδώσει μια επιστολή. Οι περισσότεροι, όμως, έστελναν επιστολές μέσω γνωστών, ή και αγνώστων, οι οποίοι ταξίδευαν στη σωστή κατεύθυνση. Ρόλο ταχυδρόμου μπορούσαν να παίξουν συγγενείς, φίλοι, στρατιώτες ή έμποροι. Βέβαια, σοβαρό μέλημα αποτελούσε το κατά πόσον ο κομιστής της επιστολής ήταν αξιόπιστος και το αν θα παρέδιδε το μήνυμα με προσοχή και ανέπαφο. Η Γραφή υποδηλώνει ότι ο Παύλος εμπιστεύτηκε τουλάχιστον μερικές επιστολές του σε συγχριστιανούς του που ταξίδευαν.​—Εφεσίους 6:21, 22· Κολοσσαείς 4:7.

Η οικονομία του έθνους βασιζόταν κυρίως στη γεωργία, στην κτηνοτροφία και στην ανταλλαγή προϊόντων. Η Αγία Γραφή κάνει λόγο για αγορές στις πύλες των πόλεων​—«την Πύλη των Προβάτων», «την Πύλη των Ψαριών» και “την Πύλη των Πήλινων Θραυσμάτων”. (Νεεμίας 3:1, 3· Ιερεμίας 19:2) Αυτές οι ονομασίες φαίνεται ότι παραπέμπουν στα εμπορεύματα που πωλούνταν σε κάθε τοποθεσία. Η Γραφή κάνει επίσης λόγο για «το δρόμο των αρτοποιών» που υπήρχε στην Ιερουσαλήμ, καθώς και για διάφορα εμπορικά αγαθά.​—Ιερεμίας 37:21.

Τι θα λεχθεί για τις τιμές; Κάποιο Βιβλικό σχολιολόγιο αναφέρει: «Όπως είναι φυσικό, οι τιμές αυξομειώνονταν ανά τους αιώνες, και είναι δύσκολο να καθορίσουμε πόσο μπορεί να στοίχιζε ένα συγκεκριμένο είδος σε δεδομένο χρόνο και τόπο». Ωστόσο, αρχαίες πηγές, περιλαμβανομένης της Γραφής, δείχνουν ότι, ακόμη και τότε, οι τιμές επηρεάζονταν από τον πληθωρισμό. Παραδείγματος χάρη, στην αρχαιότητα το δουλεμπόριο ήταν κάτι συνηθισμένο. Ο Ιωσήφ πουλήθηκε για 20 κομμάτια ασήμι, ίσως σίκλους, ποσό που πιθανότατα αποτελούσε τη μέση τιμή ενός δούλου το 18ο αιώνα Π.Κ.Χ. (Γένεση 37:28) Έπειτα από 300 χρόνια, η τιμή ήταν 30 σίκλοι. (Έξοδος 21:32) Τον όγδοο αιώνα Π.Κ.Χ., η τιμή ανερχόταν στους 50 σίκλους. (2 Βασιλέων 15:20) Δύο αιώνες αργότερα, κατά την περσική περίοδο, η τιμή έφτασε, ίσως δε και ξεπέρασε, τους 90 σίκλους. Προφανώς, η αύξηση των τιμών δεν αποτελεί μάστιγα μόνο της σύγχρονης εποχής.