ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ στην επαρχία Ιλόκος Νόρτε των Φιλιππίνων, στις 10 Δεκεμβρίου 1968. Ήμουν το έβδομο από τα δέκα παιδιά της οικογένειας. Όπως οι περισσότεροι Φιλιππινέζοι, έτσι και εμείς ανατραφήκαμε ως Καθολικοί. Τελείωσα το λύκειο το 1986 και ήθελα να γίνω νοσοκόμα. Το όνειρό μου, όμως, δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ επειδή αρρώστησα βαριά. Μάλιστα, νόμιζα ότι θα πέθαινα. Μέσα στην απελπισία μου, ικέτεψα τον Θεό να με βοηθήσει και του είπα πως, αν γινόμουν καλά, θα τον υπηρετούσα όλη μου τη ζωή.

Ύστερα από μια μακρά περίοδο ανάρρωσης, θυμήθηκα την υπόσχεσή μου στον Θεό. Τον Ιούνιο του 1991, λοιπόν, γράφτηκα σε μια Βιβλική σχολή των Πεντηκοστιανών. Το πρόγραμμά της υποσχόταν μεταξύ άλλων «τη δωρεά του αγίου πνεύματος». Ήθελα να έχω τη δύναμη να θεραπεύω. Στη σχολή μάς δίδασκαν ότι αυτό θα το καταφέρναμε με νηστεία και προσευχή. Κάποτε, για να δώσω την εντύπωση ότι είχα κάποιο «χάρισμα», κρυφάκουσα μια συμφοιτήτριά μου που προσευχόταν μεγαλόφωνα σε μια γωνιά την ώρα της προσευχής. Όταν κόντευε να τελειώσει, γύρισα γρήγορα εκεί όπου ήμουν γονατισμένη. Μετά, της είπα ακριβώς τι είχε ζητήσει στην προσευχή της, και εκείνη πίστεψε ότι είχα πλέον τη «δωρεά»!

Ενόσω φοιτούσα στη σχολή, μου δημιουργήθηκαν πολλές ερωτήσεις. Παραδείγματος χάρη, το εδάφιο Ματθαίος 6:9 μιλάει για τον «Πατέρα» και το «όνομά» του. Αναρωτιόμουν: «Ποιος είναι ο Πατέρας που ανέφερε ο Ιησούς;» και «Τίνος το όνομα πρέπει να αγιαστεί;» Οι καθηγητές μού έδιναν συνήθως πολύ αόριστες απαντήσεις οι οποίες δεν με ικανοποιούσαν. Μιλούσαν για την Τριάδα και έλεγαν ότι είναι μυστήριο. Όλα αυτά με μπέρδευαν πολύ. Εντούτοις, συνέχισα τις σπουδές μου για να γίνω πάστορας.

Στη Βιβλική σχολή, μας δίδασκαν ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά προωθούν το χειρότερο είδος ψεύτικης θρησκείας. Επίσης, έλεγαν ότι αυτοί είναι ο αντίχριστος. Ανέπτυξα αποστροφή για τη θρησκεία τους.

Το δεύτερο έτος στη σχολή, πήγα να δω τους γονείς μου στη διάρκεια κάποιων διακοπών. Μια μεγαλύτερη αδελφή μου, η Κάρμεν, άκουσε ότι ήμουν εκεί και ήρθε και εκείνη. Ήταν ήδη βαφτισμένη, ολοχρόνια διάκονος των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Όταν πήγε να μου μιλήσει για τον Θεό, εγώ απάντησα έξω φρενών: «Ξέρω πολύ καλά τον Θεό που υπηρετώ!» Αφού της έβαλα τις φωνές και την πρόσβαλα, την έκανα πέρα και δεν την άφησα να μου ξαναμιλήσει.

 Όταν γύρισα στη Βιβλική σχολή, η Κάρμεν μού έστειλε ένα αντίτυπο του ειδικού βιβλιαρίου Πρέπει να Πιστεύετε στην Τριάδα; * Αμέσως, το τσαλάκωσα και το πέταξα στη φωτιά. Ήμουν ακόμη θυμωμένη μαζί της.

Καθώς συνέχιζα τη φοίτησή μου στη Βιβλική σχολή, κατάφερα να μεταστρέψω μερικά άτομα στη θρησκεία μου. Ένιωσα ιδιαίτερα υπερήφανη όταν η μητέρα μου και ο αδελφός μου έγιναν Πεντηκοστιανοί.

Το Μάρτιο του 1994, αποφοίτησα από τη Βιβλική σχολή των Πεντηκοστιανών. Όπως ανέφερα στην αρχή, παρών ήταν και κάποιος ευαγγελιστής που είχε έρθει για την αποφοίτηση. Όλοι οι απόφοιτοι θέλαμε να βρεθούμε κοντά του επειδή πιστεύαμε ότι είχε το χάρισμα να θεραπεύει. Ανεβήκαμε και εμείς στη σκηνή, χοροπηδώντας και χτυπώντας τα χέρια μας μαζί του στο ρυθμό μιας ορχήστρας. Κατόπιν, όποιον άγγιζε εκείνος έπεφτε κάτω, «θανατωμένος κατά το πνεύμα». * Μόλις με άγγιξε, έπεσα και εγώ κάτω χάνοντας τις αισθήσεις μου. Όταν συνήλθα, ήμουν φοβισμένη αλλά και χαρούμενη, επειδή ένιωθα ότι τώρα είχα τη δύναμη να θεραπεύω.

Λίγο αργότερα, θεράπευσα με αυτή τη δύναμη ένα πολύ άρρωστο παιδί που ψηνόταν στον πυρετό. Όταν προσευχήθηκα, το παιδί άρχισε αμέσως να ιδρώνει και ο πυρετός έπεσε. Επιτέλους, θεωρούσα ότι ήμουν σε θέση να εκπληρώσω την υπόσχεσή μου στον Θεό. Ωστόσο, κατά περίεργο τρόπο, ένιωθα κενή. Βαθιά μέσα μου, πίστευα ότι υπάρχει μόνο ένας Θεός, αλλά ουσιαστικά δεν ήξερα ποιος είναι. Είχα δε βασανιστικές αμφιβολίες για πολλά δόγματα της εκκλησίας.

Ύστερα από αυτά τα περιστατικά, έγινα ακόμη πιο εχθρική προς τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Όποτε έβρισκα έντυπά τους, τα έκαιγα. Μετά, έγινε κάτι αναπάντεχο. Προς μεγάλη μου απογοήτευση, έμαθα ότι η μητέρα μου δεν ήθελε πια τη θρησκεία μας. Η Κάρμεν μελετούσε τη Γραφή μαζί της! Ήμουν έξαλλη με την αδελφή μου.

Κατόπιν βρήκα στο σπίτι της μητέρας μου ένα περιοδικό Ξύπνα! Κανονικά θα το είχα κάψει. Αλλά επειδή ήμουν περίεργη να δω τι διάβαζε, το ξεφύλλισα στα γρήγορα. Το μάτι μου έπεσε σε ένα άρθρο για κάποιον που πίστευε ακράδαντα ό,τι διδάσκει η εκκλησία. Όταν, όμως, άρχισε να διαβάζει τα έντυπα των Μαρτύρων μαζί με τη Γραφή, πείστηκε ότι οι διδασκαλίες της Τριάδας, της πύρινης κόλασης και της αθανασίας της ψυχής είναι αντιγραφικές. Η καρδιά μου σκίρτησε. Αυτά ακριβώς ήθελα να καταλάβω και εγώ. Από εκείνη τη στιγμή, λαχταρούσα να καταλάβω τη Γραφική αλήθεια.

Με αφορμή ακόμη μια βιογραφία στο περιοδικό Ξύπνα! για κάποιον αλκοολικό και ναρκομανή που έκανε μεγάλες αλλαγές προς το καλύτερο επειδή μελέτησε τη Γραφή, άρχισα να διαβάζω και άλλα έντυπα των Μαρτύρων. Βρήκα ένα αντίτυπο του ειδικού βιβλιαρίου Το  Θείο Όνομα που θα Παραμείνει για Πάντα, * στο οποίο διάβασα ότι το όνομα του Θεού είναι Ιεχωβά. Ένιωσα μεγάλη χαρά που έμαθα την αλήθεια για τον μόνο αληθινό Θεό!​—Δευτερονόμιο 4:39· Ιερεμίας 10:10.

Συνέχισα να διαβάζω στα κρυφά και έμαθα πολύ περισσότερες Γραφικές αλήθειες. Για παράδειγμα, στη σχολή των Πεντηκοστιανών με είχαν διδάξει ότι ο Ιησούς είναι ο Θεός. Από τη Γραφή, όμως, έμαθα ότι είναι «ο Γιος του ζωντανού Θεού».​—Ματθαίος 16:15, 16.

Την επόμενη φορά που είδα την Κάρμεν, της ζήτησα, προς έκπληξή της, ένα αντίτυπο του ειδικού βιβλιαρίου Το Θείο Όνομα που θα Παραμείνει για Πάντα, καθώς και μερικά άλλα έντυπα. Όλα εκείνα τα χρόνια στη Βιβλική σχολή, δεν είχα διδαχτεί την αλήθεια. Ήμουν τυφλωμένη. Τώρα η καρδιά μου ξεχείλιζε από χαρά, καθώς μάθαινα τις αλήθειες της Γραφής. Καταλάβαινα απόλυτα τι εννοούσε ο Ιησούς όταν είπε: «Θα γνωρίσετε την αλήθεια και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει». (Ιωάννης 8:32) Αυτές οι αλήθειες άρχισαν να αλλάζουν τη ζωή μου.

Για κάποιο διάστημα, νόμιζα ότι μπορούσα να λατρεύω κρυφά τον Ιεχωβά Θεό και παράλληλα να είμαι πάστορας. Γρήγορα, βέβαια, κατάλαβα ότι δεν γινόταν πια να διδάσκω πολλά από τα δόγματα της εκκλησίας. Ωστόσο, φοβόμουν. Πώς θα τα έβγαζα πέρα αν παραιτούμουν; Πόσο θα ντροπιαζόταν η εκκλησία αν κάποιο άτομο που υπηρετούσε ως πάστορας γινόταν Μάρτυρας του Ιεχωβά! Γι’ αυτό, συνέχισα να διδάσκω ως πάστορας, αλλά απέφευγα τα ψεύτικα δόγματα της εκκλησίας.

Όταν ξανασυναντηθήκαμε, η Κάρμεν μού πρότεινε να παρακολουθήσω μια συνάθροιση των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Επειδή συνήθως πήγαινα στην κεντρική εκκλησία μας, στην πόλη Λαοάγκ, έψαξα κρυφά να βρω την τοπική Αίθουσα Βασιλείας, δηλαδή το χώρο συναθροίσεων των Μαρτύρων. Εκεί με σύστησαν σε μια ολοχρόνια διάκονο της εκκλησίας τους, την Άλμα Πρεσιόσα Βιγιαρίν, την οποία αποκαλούσαν χαϊδευτικά «Πρέσιους». Παρότι έτρεφα ακόμη αρνητικά αισθήματα για τους Μάρτυρες, δέχτηκα να με διδάξει τη Γραφή.

Η αδελφή μου είχε δείξει μεγάλη υπομονή όταν μου μιλούσε για τις Γραφικές αλήθειες. Τώρα διέκρινα το ίδιο πνεύμα στην Πρέσιους. Με βοήθησε πάρα πολύ να καταλάβω τη Γραφή, μολονότι εγώ εκνευριζόμουν, προσπαθούσα να λογομαχήσω μαζί της και κάποιες φορές ύψωνα τη φωνή μου, επιμένοντας σε μερικά πράγματα που είχα διδαχτεί. Το προσωπικό ενδιαφέρον, η ταπεινοφροσύνη και η πραότητα που έδειχνε η Πρέσιους και άλλοι Μάρτυρες άγγιξαν την καρδιά μου.  Γεννήθηκε μέσα μου η επιθυμία να λατρεύω τον Ιεχωβά.

Τον Ιούλιο του 1995, αντιλήφθηκα ότι δεν είχα άλλη επιλογή​—έπρεπε να αφήσω τη θέση μου ως πάστορας. Γιατί; Το εδάφιο Αποκάλυψη 18:4 μιλάει συμβολικά για την ψεύτικη θρησκεία και λέει: «Βγείτε από αυτήν, λαέ μου, αν δεν θέλετε να συμμετάσχετε με αυτήν στις αμαρτίες της και αν δεν θέλετε να λάβετε από τις πληγές της». Πώς θα έβγαζα τα προς το ζην; Το εδάφιο Εβραίους 13:5 με δίδαξε ότι, αν κάνουμε το θέλημα του Θεού, εκείνος υπόσχεται: «Δεν πρόκειται να σε αφήσω ούτε πρόκειται να σε εγκαταλείψω».

Μολονότι τώρα αντιμετώπιζα σφοδρή εναντίωση από τον πατέρα μου και τον αδελφό μου, δύο εβδομάδες πριν από το βάφτισμά μου ως Μάρτυρας του Ιεχωβά, βρήκα το κουράγιο να γυρίσω σπίτι και να κάψω ό,τι χρησιμοποιούσα ως πάστορας. Όταν το έκανα αυτό, συνειδητοποίησα πως όποιες ιδιαίτερες δυνάμεις μού είχαν δοθεί προηγουμένως είχαν πια χαθεί. Στο παρελθόν, όταν κοιμόμουν, ένιωθα κάτι να με πιέζει συνεχώς. Και αυτό επίσης το συναίσθημα είχε χαθεί. Οι σκιές που έβλεπα στο παράθυρο του δωματίου μου δεν ξαναφάνηκαν. Από τη Γραφική μου μελέτη είχα διδαχτεί ότι οποιαδήποτε υποτιθέμενα χαρίσματα σήμερα, όπως η δύναμη της θεραπείας, δεν προέρχονται από τον Θεό αλλά από πονηρά πνεύματα. Είμαι πολύ χαρούμενη που απαγκιστρώθηκα από την επιρροή τους, όπως η υπηρέτρια την οποία ελευθέρωσε ο Παύλος από «έναν δαίμονα μαντείας».​—Πράξεις 16:16-18.

Συγκινήθηκα αφάνταστα όταν εγώ και η μητέρα μου σταθήκαμε δίπλα δίπλα και παρουσιαστήκαμε για βάφτισμα ως Μάρτυρες του Ιεχωβά το Σεπτέμβριο του 1996! Μετά το βάφτισμά μου, έγινα ολοχρόνια διάκονος των Μαρτύρων του Ιεχωβά και απόλαυσα αυτή την υπηρεσία πολλά χρόνια.

Τώρα είμαι παντρεμένη με τον Σίλβερ. Και οι δύο μαζί, αγωνιζόμαστε να εκπαιδεύσουμε την κόρη μας στην οδό της Γραφικής αλήθειας. Επίσης, μερικά άλλα αδέλφια μου υπηρετούν μαζί μας τον Ιεχωβά. Παρότι λυπάμαι για το ότι ουσιαστικά δεν ήξερα τον Θεό τόσα χρόνια, με χαροποιεί ιδιαίτερα το ότι τώρα ξέρω τον Θεό που λατρεύω.