Η ταπεινοφροσύνη περιλαμβάνει έλλειψη αλαζονείας ή υπερηφάνειας. Ο ταπεινός δεν θεωρεί τους άλλους κατώτερους. Κάθε ατελής άνθρωπος που είναι ταπεινός πρέπει να είναι και μετριόφρων, δηλαδή να ξέρει τους περιορισμούς του.

Η εξουσία δεν έκανε τον Μωυσή να έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του. Συνήθως, όταν κάποιος παίρνει έστω και λίγη εξουσία, γρήγορα φαίνεται αν είναι ταπεινός ή όχι. Ο Ρόμπερτ Τζ. Ίνγκερσολ, συγγραφέας του 19ου αιώνα, το έθεσε ως εξής: «Οι περισσότεροι αντέχουν στα δύσκολα. Αν θέλεις, όμως, να μάθεις τι άνθρωπος είναι στην ουσία κάποιος, δώσε του εξουσία». Από αυτή την άποψη, ο Μωυσής έθεσε εξαίρετο παράδειγμα ταπεινοφροσύνης. Γιατί το λέμε αυτό;

Ο Μωυσής επωμίστηκε μεγάλη εξουσία, καθώς ο Ιεχωβά τού ανέθεσε να ηγείται του Ισραήλ. Ωστόσο, δεν υπερηφανεύτηκε ποτέ για αυτό. Σκεφτείτε, λόγου χάρη, με πόση μετριοφροσύνη χειρίστηκε ένα δύσκολο ζήτημα σχετικά με δικαιώματα κληρονομιάς. (Αριθμοί 27:1-11) Το ζήτημα ήταν σοβαρό επειδή η απόφαση θα συνιστούσε νομικό προηγούμενο για τις επόμενες γενιές.

Τι θα έκανε ο Μωυσής; Μήπως θα σκεφτόταν ότι ως ηγέτης του Ισραήλ μπορούσε να αποφασίσει τι έπρεπε να γίνει; Μήπως θα στηριζόταν στις φυσικές του ικανότητες, στην πολυετή του πείρα ή στη βαθιά του γνώση όσον αφορά τον τρόπο σκέψης του Ιεχωβά;

Ένας υπερήφανος άνθρωπος ίσως θα ενεργούσε έτσι. Όχι όμως ο Μωυσής. Η Γραφική αφήγηση μας λέει: «Ο Μωυσής παρουσίασε την υπόθεση . . . ενώπιον του Ιεχωβά». (Αριθμοί 27:5) Σκεφτείτε: Ακόμη και έπειτα από 40 περίπου χρόνια κατά τα οποία ηγούνταν του έθνους του Ισραήλ, δεν βασιζόταν στον εαυτό του, αλλά στον Ιεχωβά. Εδώ βλέπουμε την ταπεινοφροσύνη του σε όλο της το μεγαλείο.

Ο Μωυσής δεν περιφρουρούσε ζηλότυπα την εξουσία του. Χάρηκε όταν ο Ιεχωβά επέτρεψε και σε άλλους Ισραηλίτες να ενεργούν σαν προφήτες παράλληλα με εκείνον. (Αριθμοί 11:24-29) Όταν ο πεθερός του τού υπέδειξε να αναθέσει μέρος της εργασίας του σε άλλους, εφάρμοσε ταπεινά την υπόδειξη. (Έξοδος 18:13-24) Προς το τέλος δε της ζωής του, παρότι εξακολουθούσε να είναι σωματικά ακμαίος, ζήτησε από τον Ιεχωβά να διορίσει κάποιον διάδοχό του. Όταν ο Ιεχωβά επέλεξε τον Ιησού του Ναυή, ο Μωυσής υποστήριξε ολόκαρδα αυτόν το νεότερο άντρα, παροτρύνοντας το λαό να εισέλθει υπό την ηγεσία του στην Υποσχεμένη Γη. (Αριθμοί 27:15-18· Δευτερονόμιο 31:3-6· 34:7) Ασφαλώς, ο Μωυσής θεωρούσε προνόμιό του το να ηγείται των Ισραηλιτών στη λατρεία. Αλλά δεν έβαζε την εξουσία του πάνω από το καλό των άλλων.

Η δύναμη, η εξουσία ή οι φυσικές ικανότητες δεν πρέπει ποτέ να μας κάνουν να έχουμε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μας. Να θυμάστε: Για να είμαστε χρήσιμοι στον Ιεχωβά, η ταπεινοφροσύνη μας πρέπει πάντοτε να ξεπερνάει τις ικανότητές μας. (1 Σαμουήλ 15:17) Αν είμαστε πραγματικά ταπεινοί, θα αγωνιζόμαστε να εφαρμόζουμε τη σοφή συμβουλή της Αγίας Γραφής: «Να εμπιστεύεσαι στον Ιεχωβά με όλη σου την καρδιά και να μη στηρίζεσαι στη δική σου κατανόηση».—Παροιμίες 3:5, 6.

Το παράδειγμα του Μωυσή μάς διδάσκει ακόμη να μη θεωρούμε υπερβολικά σπουδαία τη θέση ή την εξουσία μας.

Ωφελούμαστε άραγε μιμούμενοι το παράδειγμα ταπεινοφροσύνης του Μωυσή; Και βέβαια! Όταν καλλιεργούμε γνήσια ταπεινοφροσύνη, διευκολύνουμε τη ζωή των γύρω μας και γινόμαστε αγαπητοί σε αυτούς. Το πιο σπουδαίο είναι ότι γινόμαστε αγαπητοί στον Ιεχωβά Θεό, ο οποίος εκδηλώνει και ο ίδιος αυτή τη θαυμάσια ιδιότητα. (Ψαλμός 18:35) «Ο Θεός εναντιώνεται στους υπερηφάνους αλλά δίνει παρ’ αξία καλοσύνη στους ταπεινούς». (1 Πέτρου 5:5) Αυτός είναι επιτακτικός λόγος για να μιμούμαστε την ταπεινοφροσύνη του Μωυσή.