Στο Γραφικό βιβλίο της Ρουθ, κάποιος που αρνήθηκε να εκτελέσει το καθήκον του σύμφωνα με το Μωσαϊκό Νόμο αποκαλείται απλώς Τάδε. (Ρουθ 4:1-12) Πρέπει άραγε να συμπεράνουμε ότι και όλοι οι άλλοι Βιβλικοί χαρακτήρες που δεν κατονομάζονται έχουν κακά χαρακτηριστικά ή είναι ασήμαντοι;

Όχι. Εξετάστε ένα άλλο παράδειγμα. Για την προετοιμασία του τελευταίου του Πάσχα, ο Ιησούς είπε στους μαθητές του “να πάνε στην πόλη, στον Τάδε [«σε κάποιον άνθρωπο», Η Νέα Αγγλική Βίβλος (The New English Bible)]” και να κάνουν τις ετοιμασίες στο σπίτι του. (Ματθαίος 26:18) Μήπως πρέπει να υποθέσουμε ότι ο «Τάδε» σε αυτό το εδάφιο δεν κατονομάζεται επειδή ήταν κακός ή ασήμαντος; Όχι βέβαια. “Ο άνθρωπος” που αναφέρεται εδώ ήταν χωρίς αμφιβολία μαθητής του Ιησού. Εφόσον το όνομά του δεν ήταν απαραίτητο για την αφήγηση, παραλείφθηκε.

Επιπρόσθετα, το Βιβλικό υπόμνημα περιέχει τα ονόματα πολλών πονηρών ατόμων, αλλά και παραδείγματα πολλών πιστών που δεν κατονομάζονται. Λόγου χάρη, είναι πασίγνωστο το όνομα της Εύας, της πρώτης γυναίκας. Ωστόσο, η ιδιοτέλεια και η ανυπακοή της συνέτειναν στην αμαρτία του Αδάμ, η οποία είχε βαρύτατο τίμημα για όλους μας. (Ρωμαίους 5:12) Αντίθετα, μολονότι η σύζυγος του Νώε δεν κατονομάζεται στην Αγία Γραφή, της οφείλουμε πολλά για το ανιδιοτελές, υπάκουο πνεύμα που έδειξε υποστηρίζοντας το σύζυγό της στο ζωτικό έργο του. Σαφώς, η παράλειψη του ονόματός της δεν υποδηλώνει ότι ήταν ασήμαντη ή ότι δεν είχε την εύνοια του Θεού.

Και άλλοι που δεν κατονομάζονται στο Βιβλικό υπόμνημα έπαιξαν σημαντικό, ακόμη και ηρωικό, ρόλο στο σκοπό του Ιεχωβά. Σκεφτείτε τη μικρή Ισραηλίτισσα η οποία ήταν δούλη στο σπιτικό του Νεεμάν, ενός αρχηγού του στρατεύματος της Συρίας. Αυτή μίλησε με τόλμη στην κυρία της, τη σύζυγο του Νεεμάν, για τον προφήτη του Ιεχωβά στον Ισραήλ, κάτι που οδήγησε σε ένα μεγάλο θαύμα. (2 Βασιλέων 5:1-14) Η κόρη του Ιεφθάε, ενός κριτή του Ισραήλ, έθεσε και αυτή εξαιρετικό παράδειγμα πίστης. Παραιτήθηκε πρόθυμα από την προοπτική του γάμου και της τεκνοποίησης προκειμένου να εκπληρώσει μια ευχή του πατέρα της. (Κριτές 11:30-40) Παρόμοια, δεν κατονομάζονται οι συνθέτες 40 και πλέον ψαλμών, καθώς και ορισμένοι προφήτες που επιτέλεσαν πιστά σπουδαίους διορισμούς.​—1 Βασιλέων 20:37-43.

Οι πιστοί άγγελοι αποτελούν ίσως ένα ακόμη πιο εντυπωσιακό παράδειγμα. Μολονότι αριθμούν εκατοντάδες εκατομμύρια, μόνο δύο κατονομάζονται στη Γραφή​—ο Γαβριήλ και ο Μιχαήλ. (Δανιήλ 7:10· Λουκάς 1:19· Ιούδα 9) Τα ονόματα των υπολοίπων δεν αναφέρονται στις Βιβλικές αφηγήσεις. Για παράδειγμα, ο Μανωέ, ο πατέρας του Σαμψών, ρώτησε έναν άγγελο: «Ποιο είναι το όνομά σου, ώστε όταν ο λόγος σου βγει αληθινός να σε τιμήσουμε;» Πώς απάντησε εκείνος; «Γιατί με ρωτάς για το όνομά μου;» Εκδηλώνοντας μετριοφροσύνη, ο άγγελος αρνήθηκε να δεχτεί τιμή που άρμοζε μόνο στον Θεό.​—Κριτές 13:17, 18.

Η Γραφή δεν εξηγεί σε κάθε περίπτωση γιατί μερικά άτομα κατονομάζονται, ενώ άλλα όχι. Μαθαίνουμε, όμως, πολλά από πιστά πρόσωπα που υπηρέτησαν τον Θεό χωρίς καμιά προοπτική φήμης ή εξοχότητας.