Μεγάλωσα στο Σαντιάγο, την πρωτεύουσα της Χιλής, σε μια γειτονιά που μαστιζόταν από τα ναρκωτικά, τις συμμορίες και το έγκλημα. Όταν ήμουν πέντε χρονών, ο πατέρας μου δολοφονήθηκε. Έπειτα, η μητέρα μου άρχισε να συζεί με έναν βάναυσο άνθρωπο, που κάθε τόσο μας χτυπούσε. Μέχρι τώρα κουβαλάω συναισθηματικά τραύματα από εκείνα τα χρόνια.

Καθώς μεγάλωνα, αντιδρούσα σε αυτές τις άσχημες επιρροές με το να είμαι πολύ βίαιος. Άκουγα μουσική χέβι μέταλ, έπινα υπερβολικά και πότε πότε έπαιρνα ναρκωτικά. Έμπλεκα συχνά σε φασαρίες στους δρόμους με εμπόρους ναρκωτικών, που επιχείρησαν επανειλημμένα να με βγάλουν από τη μέση. Κάποτε, μια αντίπαλη συμμορία πλήρωσε έναν διαβόητο εκτελεστή να με σκοτώσει, αλλά τη γλίτωσα μόνο με μια μαχαιριά. Μια άλλη φορά, κάποιοι έμποροι ναρκωτικών μού έβαλαν ένα πιστόλι στο κεφάλι και προσπάθησαν να με κρεμάσουν.

Το 1996, ερωτεύτηκα κάποια κοπέλα ονόματι Καρολίνα, και το 1998 παντρευτήκαμε. Αφού γεννήθηκε ο πρώτος μας γιος, έτρεμα στη σκέψη ότι, λόγω του βίαιου χαρακτήρα μου, θα γινόμουν σαν τον πατριό μου και θα κακοποιούσα την οικογένειά μου. Αναζήτησα, λοιπόν, βοήθεια σε ένα τοπικό κέντρο αποκατάστασης. Έπαιρνα φάρμακα και έκανα ψυχοθεραπεία, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Συνέχισα να γίνομαι έξω φρενών με το παραμικρό. Ήμουν εκτός ελέγχου. Θέλοντας να πάψω να βλάπτω την οικογένειά μου, έκανα κάτι ακραίο—προσπάθησα να αυτοκτονήσω. Ευτυχώς δεν τα κατάφερα.

Ήμουν άθεος για πολλά χρόνια, αλλά ήθελα να πιστέψω στον Θεό. Έτσι λοιπόν, συνταυτίστηκα για ένα διάστημα με κάποιους Ευαγγελικούς. Στο μεταξύ, η γυναίκα μου μελετούσε την Αγία Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Εγώ τους μισούσα και πολλές φορές τους έβριζα χυδαία. Εκείνοι, όμως, προς έκπληξή μου, παρέμεναν πάντα ήρεμοι.

Μια μέρα, η Καρολίνα μού ζήτησε να βρω το εδάφιο Ψαλμός 83:18 στη δική μου Γραφή. Το εδάφιο αυτό λέει καθαρά ότι το όνομα του Θεού είναι Ιεχωβά. Έμεινα έκπληκτος όταν κατάλαβα ότι στη θρησκεία μου είχα μάθει για κάποιον θεό,  αλλά όχι για τον Ιεχωβά. Στις αρχές του 2000, άρχισα και εγώ να μελετάω τη Γραφή με τους Μάρτυρες.

Καθώς προόδευα, έβρισκα παρηγοριά μαθαίνοντας ότι ο Ιεχωβά είναι συμπονετικός και συγχωρητικός Θεός. Παραδείγματος χάρη, στα εδάφια Έξοδος 34:6, 7, η Γραφή χαρακτηρίζει τον Ιεχωβά “Θεό ελεήμονα και φιλεύσπλαχνο, που είναι μακρόθυμος και αφθονεί σε στοργική καλοσύνη και αλήθεια, που διατηρεί στοργική καλοσύνη για χιλιάδες, που συγχωρεί σφάλμα και παράβαση και αμαρτία”.

Ωστόσο, δεν ήταν εύκολο να εφαρμόζω αυτά που μάθαινα. Ήμουν σίγουρος ότι δεν θα κατάφερνα ποτέ να ελέγξω το βίαιο χαρακτήρα μου. Όποτε αποτύγχανα, η Καρολίνα με ενθάρρυνε με αγάπη. Μου θύμιζε ότι οι προσπάθειές μου δεν περνούσαν απαρατήρητες από τον Ιεχωβά. Χάρη στη στήριξή της, βρήκα το κουράγιο να συνεχίσω τον αγώνα να ευαρεστώ τον Ιεχωβά, παρότι συνήθως ένιωθα ότι ήμουν χαμένη υπόθεση.

Μια μέρα, ο Αλεχάντρο, που μελετούσε μαζί μου, μου ζήτησε να διαβάσω τα εδάφια Γαλάτες 5:22, 23, τα οποία αναφέρουν ότι ο καρπός του πνεύματος του Θεού είναι «αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, καλοσύνη, αγαθότητα, πίστη, πραότητα, εγκράτεια». Μου εξήγησε ότι το να αναπτύξω αυτές τις ιδιότητες δεν εξαρτόταν από τις δικές μου δυνάμεις, αλλά από το άγιο πνεύμα του Θεού. Αυτή η αλήθεια άλλαξε εντελώς την άποψή μου!

Αργότερα, παρακολούθησα μια μεγάλη συνέλευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Η τάξη, η καθαριότητα και η θερμή συναναστροφή που είδα εκεί με έπεισαν ότι είχα βρει την αληθινή θρησκεία. (Ιωάννης 13:34, 35) Βαφτίστηκα το Φεβρουάριο του 2001.

Ο Ιεχωβά με έχει μεταμορφώσει από βίαιο άνθρωπο σε ειρηνικό. Νιώθω ότι με έχει βγάλει από το βούρκο όπου ήμουν βυθισμένος. Πολλοί με μισούσαν, και με το δίκιο τους. Τώρα, όμως, χαίρομαι που υπηρετώ ειρηνικά τον Ιεχωβά με τη γυναίκα μου και τους δυο γιους μου.

Συγγενείς και πρώην φίλοι δεν μπορούν να πιστέψουν πόσο έχω αλλάξει. Ως αποτέλεσμα, αρκετοί έχουν ενδιαφερθεί για τη Γραφική αλήθεια. Είχα επίσης το προνόμιο να βοηθήσω άλλους να γνωρίσουν τον Ιεχωβά. Πόσο χάρηκα βλέποντας τη Γραφική αλήθεια να μεταμορφώνει και τη δική τους ζωή!