Η ΡΑΑΒ κοίταξε διερευνητικά από το παράθυρό της την ώρα που χάραζε στην πεδιάδα γύρω από την Ιεριχώ. Ένας στρατός εισβολής είχε συγκεντρωθεί εκεί έξω​—οι δυνάμεις του Ισραήλ. Καθώς άρχισαν να βαδίζουν και πάλι γύρω από την πόλη, ένα σύννεφο σκόνης σηκώθηκε στο πέρασμά τους, ενώ τα σαλπίσματα από τα κέρατα των κριαριών τρυπούσαν ξανά τον αέρα.

Η Ιεριχώ ήταν η πατρίδα της Ραάβ, επομένως εκείνη ήξερε τους δρόμους, τα σπίτια, τις πολύβουες αγορές και τα εργαστήριά της. Ακόμη καλύτερα ήξερε τους κατοίκους της. Ένιωθε το φόβο τους να κορυφώνεται μέρα με τη μέρα ενόσω ο Ισραήλ συνέχιζε την παράξενη τελετουργία του​—το βάδισμα γύρω από την πόλη μια φορά τη μέρα. Καθώς, όμως, ο ήχος από τα κέρατα αντηχούσε στους δρόμους και στις πλατείες της Ιεριχώς, η Ραάβ δεν αισθανόταν τρόμο και απόγνωση όπως ο λαός της.

Η Ραάβ παρατηρούσε καθώς ο στρατός άρχισε να βαδίζει νωρίς την έβδομη μέρα. Ανάμεσα στους Ισραηλίτες στρατιώτες, έβλεπε τους ιερείς που σάλπιζαν με τα κέρατα και μετέφεραν την ιερή κιβωτό η οποία συμβόλιζε την παρουσία του Θεού τους, του Ιεχωβά. Φανταζόμαστε τη Ραάβ να ακουμπάει το χέρι της πάνω σε ένα κατακόκκινο σχοινί που κρεμόταν από το παράθυρό της, στην εξωτερική πλευρά του μεγάλου τείχους της Ιεριχώς. Αυτό το σχοινί τής θύμιζε ότι είχε την ελπίδα να σωθεί η ίδια και η οικογένειά της από την καταστροφή της πόλης. Ήταν άραγε προδότρια; Σίγουρα όχι στα μάτια του Ιεχωβά. Εκείνος τη θεωρούσε γυναίκα μεγάλης πίστης. Ας πάρουμε την ιστορία της Ραάβ από την αρχή και ας δούμε τι μαθαίνουμε από αυτήν.

Η Ραάβ ήταν πόρνη. Αυτή η ωμή δήλωση σόκαρε τόσο πολύ μερικούς Βιβλικούς σχολιαστές στο παρελθόν ώστε ισχυρίστηκαν ότι ήταν απλώς ιδιοκτήτρια πανδοχείου. Ωστόσο, η Αγία Γραφή είναι απόλυτα ξεκάθαρη και δεν ωραιοποιεί τα γεγονότα. (Ιησούς του Ναυή 2:1· Εβραίους 11:31· Ιακώβου 2:25) Στη χαναανιτική κοινωνία, το επάγγελμα της Ραάβ έχαιρε πιθανότατα αρκετού σεβασμού. Αλλά τα τοπικά ήθη δεν μπορούν πάντα να καταπνίξουν τη συνείδηση, την εσωτερική αίσθηση σωστού και λάθους που έχει δώσει ο Ιεχωβά σε όλους μας. (Ρωμαίους 2:14, 15) Η Ραάβ ίσως αισθανόταν έντονα ότι ο τρόπος ζωής της ήταν ατιμωτικός. Όπως πολλά άτομα σήμερα που κινούνται σε τέτοιους κύκλους, έτσι και αυτή ίσως ένιωθε ότι ήταν παγιδευμένη, ότι δεν είχε άλλη επιλογή αν ήθελε να φροντίσει την οικογένειά της.

Δίχως άλλο, η Ραάβ λαχταρούσε μια καλύτερη ζωή. Ο τόπος της ήταν άντρο βίας και ακολασίας, μεταξύ άλλων αιμομειξίας και κτηνοβασίας. (Λευιτικό 18:3, 6, 21-24) Η θρησκεία ευθυνόταν σε μεγάλο βαθμό για τα τόσα άσχημα πράγματα που συνέβαιναν στη χώρα. Οι ναοί ήταν κέντρα τελετουργικής πορνείας, ενώ στα πλαίσια της λατρείας δαιμονικών θεών όπως ο Βάαλ και ο Μολόχ έκαιγαν ζωντανά παιδιά ως θυσία.

Ο Ιεχωβά δεν έκλεινε τα μάτια του σε όσα γίνονταν στη Χαναάν. Μάλιστα, επειδή οι Χαναναίοι είχαν πολλές πονηρές συνήθειες, είπε: «Είναι ακάθαρτος αυτός ο τόπος, και θα του επιφέρω τιμωρία για το σφάλμα του, και ο τόπος θα εξεμέσει τους κατοίκους του». (Λευιτικό 18:25) Τι περιλάμβανε η «τιμωρία  για το σφάλμα του»; Ο Ισραήλ έλαβε εν γένει τη θεϊκή υπόσχεση: «Ο Ιεχωβά ο Θεός σου θα απομακρύνει αυτά τα έθνη από μπροστά σου λίγο λίγο». (Δευτερονόμιο 7:22) Αιώνες πρωτύτερα, ο Ιεχωβά είχε υποσχεθεί να δώσει εκείνη τη γη στην οικογένεια του Αβραάμ, και “ο Θεός δεν μπορεί να πει ψέματα”.​—Τίτο 1:2· Γένεση 12:7.

Εντούτοις, ο Ιεχωβά διέταξε επίσης τον ολοκληρωτικό αφανισμό ορισμένων πληθυσμών από εκείνη τη γη. (Δευτερονόμιο 7:1, 2) Ως ο δίκαιος «Κριτής όλης της γης», είχε διαβάσει κάθε καρδιά και ήξερε καλά πόσο βαθιά είχε ριζώσει μέσα τους η πονηρία και η εξαχρείωση. (Γένεση 18:25· 1 Χρονικών 28:9) Τι σήμαινε για τη Ραάβ το να ζει σε μια τέτοια καταδικασμένη πόλη; Ποιος ξέρει πώς ένιωσε όταν έφτασαν στα αφτιά της ειδήσεις για τον Ισραήλ! Έμαθε ότι ο Θεός του Ισραήλ είχε οδηγήσει το λαό του​—ένα καταπιεσμένο έθνος δούλων—​σε θρίαμβο επί του στρατού της Αιγύπτου, της κραταιότερης πολεμικής μηχανής στον κόσμο εκείνη την εποχή. Και τώρα ο Ισραήλ βρισκόταν στο κατώφλι της Ιεριχώς​—έτοιμος να επιτεθεί! Οι κάτοικοι της πόλης, όμως, ενέμεναν στην πονηρία τους. Καταλαβαίνουμε γιατί η Γραφή περιγράφει τους συμπατριώτες της Ραάβ ως «αυτούς που ενήργησαν ανυπάκουα».​—Εβραίους 11:31.

Η Ραάβ διέφερε. Καθώς περνούσαν τα χρόνια, πρέπει να συλλογιζόταν τα όσα άκουγε για τον Ισραήλ και τον Θεό του, τον Ιεχωβά. Εκείνος δεν έμοιαζε σε τίποτα με τους θεούς των Χαναναίων! Επρόκειτο για έναν Θεό που πολεμούσε υπέρ του λαού του αντί να τον λυμαίνεται, που εξύψωνε ηθικά τους λάτρεις του αντί να τους εξαχρειώνει. Αυτός ο Θεός μεταχειριζόταν τις γυναίκες ως κάτι πολύτιμο, όχι απλώς ως σεξουαλικά αντικείμενα που ο καθένας μπορούσε να αγοράσει, να πουλήσει και να εξευτελίσει στα πλαίσια μιας απαίσιας λατρείας. Όταν η Ραάβ έμαθε ότι οι Ισραηλίτες είχαν στρατοπεδεύσει στην άλλη πλευρά του Ιορδάνη, έτοιμοι να εισβάλουν, πρέπει να αποκαρδιώθηκε στη σκέψη του τι θα συνεπαγόταν αυτό για το λαό της. Παρατήρησε ο Ιεχωβά τη Ραάβ και εκτίμησε το καλό στην καρδιά της;

Σήμερα, πολλοί σαν τη Ραάβ, νιώθουν παγιδευμένοι, εγκλωβισμένοι σε έναν τρόπο ζωής που τους στερεί την αξιοπρέπεια και τη χαρά. Αισθάνονται αόρατοι και ανάξιοι. Η περίπτωση της Ραάβ μάς παρηγορεί επειδή μας θυμίζει ότι κανένας μας δεν είναι αόρατος για τον Θεό. Όσο μηδαμινοί και αν νιώθουμε, «αυτός δεν είναι μακριά από τον καθένα μας». (Πράξεις 17:27) Είναι κοντά μας, έτοιμος και πρόθυμος να δώσει ελπίδα σε όλους όσους θέτουν πίστη σε εκείνον. Ενήργησε έτσι η Ραάβ;

Μια μέρα, λίγο προτού ο Ισραήλ βαδίσει γύρω από την Ιεριχώ, δύο άγνωστοι χτύπησαν την πόρτα της Ραάβ. Οι δύο άντρες έλπιζαν να περάσουν απαρατήρητοι, αλλά σε εκείνη την πόλη, με την τεταμένη ατμόσφαιρα, πολλοί είχαν το νου τους για τυχόν κατασκόπους από τον Ισραήλ. Η τετραπέρατη Ραάβ ίσως δεν άργησε να βγάλει τα συμπεράσματά της. Δεν ήταν βέβαια ασυνήθιστο να έρχονται άγνωστοι άντρες στην πόρτα της, αλλά εκείνοι οι δύο ήθελαν μόνο κατάλυμα​—όχι τις υπηρεσίες μιας πόρνης.

Οι δύο άντρες ήταν όντως κατάσκοποι από το στρατόπεδο του Ισραήλ. Ο διοικητής τους, ο Ιησούς  του Ναυή, τους είχε στείλει να εντοπίσουν τα δυνατά και τα τρωτά σημεία της Ιεριχώς. Επρόκειτο για την πρώτη πόλη της Χαναάν στην οποία θα εισέβαλλε ο Ισραήλ και πιθανώς για την πιο ισχυρή. Ο Ιησούς του Ναυή ήθελε να ξέρει τι θα έβρισκαν μπροστά τους. Ασφαλώς, οι κατάσκοποι διάλεξαν επί τούτου το σπίτι της Ραάβ. Το σπίτι μιας πόρνης ήταν ιδανικό μέρος για να περάσουν δύο άγνωστοι απαρατήρητοι. Ίσως έλπιζαν επίσης να ξεκλέψουν χρήσιμες πληροφορίες από απρόσεκτες κουβέντες εδώ και εκεί.

Η Γραφή λέει ότι η Ραάβ «δέχτηκε φιλόξενα τους αγγελιοφόρους». (Ιακώβου 2:25) Τους έβαλε στο σπίτι της και, παρότι ίσως υποψιαζόταν ποιοι ήταν και τι γύρευαν εκεί, τους άφησε να μείνουν. Ενδεχομένως έλπιζε να μάθει περισσότερα για τον Θεό τους, τον Ιεχωβά.

Ξαφνικά, όμως, κατέφθασαν αγγελιοφόροι του βασιλιά της Ιεριχώς! Κυκλοφορούσε η φήμη ότι στο σπίτι της Ραάβ είχαν πάει κατάσκοποι από τον Ισραήλ. Τι θα έκανε εκείνη; Αν προστάτευε τους δύο αγνώστους, δεν θα έβαζε σε κίνδυνο τον εαυτό της και όλο το σπιτικό της; Δεν θα τους έσφαζαν όλους οι κάτοικοι της Ιεριχώς αν έδινε καταφύγιο σε αυτούς τους εχθρούς; Από την άλλη, η Ραάβ δεν είχε πια καμιά αμφιβολία για την ταυτότητά τους. Αν ήξερε ήδη ότι ο Ιεχωβά ήταν πολύ καλύτερος Θεός από τους δικούς της, μήπως ήταν αυτή η ευκαιρία της να ταχθεί με Εκείνον;

Η Ραάβ δεν είχε πολύ χρόνο να σκεφτεί, αλλά ήταν ευρηματική και ενήργησε άμεσα. Έκρυψε τους κατασκόπους ανάμεσα στα λινοκάλαμα που είχε στρώσει για να ξεραθούν στην ταράτσα του σπιτιού της. Μετά είπε στους αγγελιοφόρους του βασιλιά: «Ναι, οι άντρες ήρθαν πράγματι σε εμένα και εγώ δεν ήξερα από πού ήταν. Και την ώρα που έκλεινε η πύλη, όταν σκοτείνιασε, οι άντρες βγήκαν έξω. Δεν ξέρω πού πήγαν οι άντρες. Καταδιώξτε τους γρήγορα, γιατί θα τους προφτάσετε». (Ιησούς του Ναυή 2:4, 5) Φανταστείτε τη Ραάβ να παρατηρεί τα πρόσωπα των απεσταλμένων του βασιλιά. Μήπως αναρωτιόταν αν άκουγαν το καρδιοχτύπι της;

Το τέχνασμά της έπιασε! Οι άντρες του βασιλιά έφυγαν βιαστικά προς τα περάσματα του Ιορδάνη. (Ιησούς του Ναυή 2:7) Η Ραάβ πρέπει να αναστέναξε με ανακούφιση. Με ένα απλό επινόημα, είχε παραπλανήσει εκείνους τους στρατιώτες με τις δολοφονικές διαθέσεις, οι οποίοι δεν δικαιούνταν να ξέρουν την αλήθεια, και είχε σώσει αθώους υπηρέτες του Ιεχωβά.

Η Ραάβ έτρεξε στην ταράτσα και είπε στους δύο κατασκόπους τι είχε κάνει. Αποκάλυψε επίσης μια ζωτική πληροφορία: Ο λαός της είχε λιγοψυχήσει και έτρεμε τους εισβολείς. Οι κατάσκοποι πρέπει να ενθουσιάστηκαν με αυτά τα καλά νέα. Οι πονηροί Χαναναίοι είχαν τρομοκρατηθεί από τη δύναμη του Ιεχωβά, του Θεού του Ισραήλ! Κατόπιν, η Ραάβ αποκάλυψε κάτι ακόμη πιο σημαντικό για εμάς: «Ο Ιεχωβά ο Θεός  σας είναι Θεός πάνω στους ουρανούς και κάτω στη γη». (Ιησούς του Ναυή 2:11) Τα όσα είχε ακούσει για τον Ιεχωβά αρκούσαν για να τη διδάξουν αν μη τι άλλο το εξής: Ο Θεός του Ισραήλ άξιζε την εμπιστοσύνη της. Έθεσε πίστη στον Ιεχωβά.

Η Ραάβ ήταν πέρα για πέρα βέβαιη ότι ο Ιεχωβά θα χάριζε τη νίκη στο λαό του. Ικέτευσε, λοιπόν, για έλεος, εκλιπαρώντας να διαφυλαχτεί η ίδια και η οικογένειά της. Οι κατάσκοποι συμφώνησαν, με την προϋπόθεση ότι θα κρατούσε το μυστικό τους και θα κρεμούσε ένα κατακόκκινο σχοινί από το παράθυρό της στο τείχος της πόλης, ώστε να προστατέψουν οι στρατιώτες εκείνη και την οικογένειά της.​—Ιησούς του Ναυή 2:12-14, 18.

Από τη Ραάβ μαθαίνουμε μια σημαντική αλήθεια για την πίστη. Σύμφωνα με τη Γραφή, “η πίστη έρχεται ως επακόλουθο αυτού που ακούει κανείς”. (Ρωμαίους 10:17) Επειδή εκείνη άκουσε έγκυρες ειδήσεις για τη δύναμη και τη δικαιοσύνη του Ιεχωβά Θεού, έθεσε πίστη και εμπιστοσύνη σε αυτόν. Εμείς σήμερα έχουμε στη διάθεσή μας πολύ περισσότερη γνώση για τον Ιεχωβά. Θα επιδιώξουμε να τον γνωρίσουμε και να θέσουμε πίστη σε αυτόν με βάση όσα μαθαίνουμε στο Λόγο του, την Αγία Γραφή;

Ακολουθώντας τη συμβουλή της Ραάβ, οι δύο κατάσκοποι κατέβηκαν από το τείχος με τη βοήθεια ενός σχοινιού που κρεμόταν από το παράθυρό της και διέφυγαν προς τα βουνά. Οι απότομες πλαγιές στα βόρεια της Ιεριχώς ήταν γεμάτες σπηλιές όπου μπορούσαν να κρυφτούν ώσπου να γυρίσουν με ασφάλεια στο στρατόπεδο του Ισραήλ, φέρνοντας τα καλά νέα από τη Ραάβ.

Σε λίγο, οι κάτοικοι της Ιεριχώς ασφαλώς πάγωσαν από φόβο όταν έμαθαν ότι ο Ιεχωβά είχε ανακόψει θαυματουργικά τη ροή του Ιορδάνη Ποταμού και ο Ισραήλ είχε διασχίσει την ξερή κοίτη. (Ιησούς του Ναυή 3:14-17) Για τη Ραάβ, όμως, αυτά τα νέα ήταν άλλη μια επιβεβαίωση ότι δικαίως είχε θέσει την πίστη της στον Ιεχωβά.

Μετά ήρθαν όλες εκείνες οι μέρες κατά τις οποίες ο Ισραήλ βάδιζε γύρω από την Ιεριχώ​—έξι μέρες, μια φορά τη μέρα. Τώρα είχε φτάσει η έβδομη μέρα, αλλά δεν ήταν σαν τις άλλες. Όπως αναφέρθηκε στην εισαγωγή του άρθρου, ο στρατός άρχισε να βαδίζει την αυγή και, αφού έκανε το γύρο της πόλης μία φορά, συνέχισε να βαδίζει γύρω από την Ιεριχώ ξανά και ξανά. (Ιησούς του Ναυή 6:15) Τι έκαναν οι Ισραηλίτες;

Τελικά, μετά την έβδομη φορά εκείνη την έβδομη μέρα, ο στρατός σταμάτησε. Τα σαλπίσματα έπαψαν. Έπεσε νεκρική σιγή. Η πόλη πρέπει να βρισκόταν σε πρωτόγνωρη ένταση. Τότε, με το σύνθημα του Ιησού του Ναυή, ο στρατός του Ισραήλ ύψωσε τη φωνή του για πρώτη φορά, βγάζοντας δυνατή ιαχή. Άραγε οι φρουροί πάνω στο τείχος της Ιεριχώς θεώρησαν παράξενη αυτή την επίθεση, εφόσον ήταν μια κραυγή και μόνο; Αν ναι, αυτό δεν κράτησε πολύ. Το ογκώδες τείχος άρχισε να τρέμει κάτω από τα πόδια τους. Σείστηκε, ράγισε και έπεσε​—έγινε ερείπια! Όταν, όμως, η σκόνη διαλύθηκε, φάνηκε ότι ένα κομμάτι του είχε μείνει ανέπαφο. Το σπίτι της Ραάβ στεκόταν όρθιο, ένα μοναχικό μνημείο που μαρτυρούσε την πίστη της. Φανταστείτε πώς ένιωσε όταν κατάλαβε ότι ο Ιεχωβά την είχε προστατέψει! * Η οικογένειά της ήταν σώα και αβλαβής!​—Ιησούς του Ναυή 6:10, 16, 20, 21.

Ο λαός του Ιεχωβά τίμησε και αυτός την πίστη της Ραάβ. Όταν είδαν ότι εκείνο το ένα σπίτι είχε μείνει όρθιο μέσα στα χαλάσματα, κατάλαβαν ότι ο Ιεχωβά ήταν στο πλευρό της. Μαζί με την οικογένειά της διαφυλάχτηκε από την εκτέλεση των κατοίκων εκείνης της απαίσιας πόλης. Μετά τη μάχη, της επιτράπηκε να κατοικεί κοντά στο στρατόπεδο του Ισραήλ. Αργότερα, εντάχθηκε στον Ιουδαϊκό λαό. Παντρεύτηκε κάποιον ονόματι Σαλμών. Ο γιος της, ο Βοόζ, όταν μεγάλωσε, έγινε άνθρωπος εξαιρετικής πίστης. Παντρεύτηκε τη Ρουθ τη Μωαβίτισσα. * (Ρουθ 4:13, 22) Ο Βασιλιάς Δαβίδ και μετέπειτα ο ίδιος ο Μεσσίας, ο Ιησούς Χριστός, κατάγονταν από αυτή την ξεχωριστή οικογένεια.​—Ιησούς του Ναυή 6:22-25· Ματθαίος 1:5, 6, 16.

Η ιστορία της Ραάβ δείχνει ότι κανένας μας δεν είναι ασήμαντος για τον Ιεχωβά. Αυτός μας βλέπει όλους, διαβάζει τις καρδιές μας και χαίρεται όταν ανακαλύπτει μια σπίθα πίστης, όπως εκείνη που άναψε στην καρδιά της Ραάβ. Η πίστη της την ώθησε σε έργα. Σύμφωνα με τη Γραφή, «ανακηρύχτηκε δίκαιη μέσω έργων». (Ιακώβου 2:25) Θα αποδειχτούμε σοφοί αν μιμούμαστε την πίστη της!