Στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, πάρα πολλοί κατέληγαν δούλοι ύστερα από στρατιωτικές κατακτήσεις ή λόγω απαγωγής. Τέτοια άτομα πουλιούνταν και συνήθως δεν ξανάβλεπαν το σπίτι ή την οικογένειά τους.

Πολλοί δούλοι υποχρεώνονταν να εργάζονται μέχρι θανάτου σε ορυχεία, ενώ οι εργάτες στα χωράφια και οι υπηρέτες είχαν καλύτερη μεταχείριση. Ο δούλος ίσως ήταν αναγκασμένος να φοράει σιδερένιο περιλαίμιο με επιγραφή ή πινακίδα που υποσχόταν αμοιβή σε όποιον τον επέστρεφε στον ιδιοκτήτη του, αν δραπέτευε. Αν κάποιοι επιχειρούσαν επανειλημμένα να δραπετεύσουν, μπορεί να τους αποτύπωναν με πυρωμένο σίδερο κάτι στο μέτωπο—συνήθως το γράμμα F, το αρχικό της λέξης fugitivus (φυγάς).

Το Γραφικό βιβλίο του Φιλήμονα μιλάει για το δραπέτη δούλο Ονήσιμο τον οποίο ο απόστολος Παύλος επέστρεψε στον ιδιοκτήτη του, τον Φιλήμονα. Παρότι ο Φιλήμων είχε νομικά το δικαίωμα να τιμωρήσει αυστηρά τον Ονήσιμο, ο Παύλος τού ζήτησε να “τον δεχτεί με καλοσύνη”, για χάρη της αγάπης και της προσωπικής τους φιλίας.—Φιλήμονα 10, 11, 15-18.

Η Φοινίκη, αντίστοιχη περίπου με το σημερινό Λίβανο, φημιζόταν για την πορφύρα της Τύρου, που είχε πάρει το όνομά της από τη συγκεκριμένη πόλη. Ο Βασιλιάς Σολομών του αρχαίου Ισραήλ διακόσμησε το ναό του με “πορφυροκόκκινο μαλλί”, έργο ενός τεχνίτη από την Τύρο.—2 Χρονικών 2:13, 14.

Η πορφύρα της Τύρου ήταν η πιο ακριβή βαφή στην εποχή της, κυρίως επειδή η παρασκευή της ήταν πολύ κοπιαστική. Αρχικά, αλίευαν όστρακα του γένους μύρηξ * σε τεράστιες ποσότητες. Χρειάζονταν μέχρι και 12.000 ώστε να παρασκευαστεί βαφή για ένα και μόνο ένδυμα. Κατόπιν, αποσπούσαν τα θαλάσσια μαλάκια από το κέλυφος και αφαιρούσαν τους αδένες που περιείχαν τη χρωστική ουσία. Οι παρασκευαστές της βαφής πρόσθεταν αλάτι και άφηναν το μείγμα εκτεθειμένο στον αέρα και στον ήλιο τρεις μέρες. Μετά έβαζαν τον πολτό σε σκεπασμένο καζάνι και τον σιγόβραζαν σε θαλασσινό νερό αρκετές μέρες ακόμη.

Χάρη στο εμπόριο και στον αποικισμό τους, οι Φοίνικες διατήρησαν επί εκατονταετίες τόσο τη ζήτηση για πορφύρα της Τύρου όσο και την ικανότητα να την παρασκευάζουν. Υπολείμματα από την παρασκευή πορφύρας έχουν βρεθεί σε διάφορες ακτές της Μεσογείου, ακόμη και τόσο δυτικά όσο το Κάδιξ της Ισπανίας.