Ο Χάιρο γεννήθηκε με μια μορφή εγκεφαλικής παράλυσης που ονομάζεται σπαστική τετραπληγία. * Ως αποτέλεσμα, δεν ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος του σώματός του. Ο εγκέφαλός του δεν μπορεί να στείλει σαφή σήματα στους μυς του, και έτσι τα μέλη του κάμπτονται ή συσπώνται ανεξέλεγκτα. Μερικές φορές, ο Χάιρο φτάνει μέχρι του σημείου να αυτοτραυματιστεί από τις απρόβλεπτες σπασμωδικές κινήσεις του. Επίσης, μπορεί να τραυματιστεί όποιος βρίσκεται κοντά του αν δεν έχει το νου του. Δυστυχώς, τα χέρια και τα πόδια του συχνά πρέπει να δένονται στο αναπηρικό καροτσάκι για να αποτρέπονται τέτοια ατυχήματα.

Η σωματική ανάπτυξη του Χάιρο ήταν πολύ οδυνηρή. Από τριών μηνών, άρχισε να έχει επιληπτικές κρίσεις που τον άφηναν αναίσθητο. Πολύ συχνά, η μητέρα μας, κρατώντας τον σφιχτά, τον μετέφερε επειγόντως στο νοσοκομείο σίγουρη ότι ήταν νεκρός.

Με τον καιρό, όλη αυτή η ένταση και οι συνεχείς συσπάσεις παραμόρφωσαν τα οστά του Χάιρο. Όταν ήταν 16 χρονών, εξάρθρωσε τη λεκάνη του και υποβλήθηκε σε σοβαρή χειρουργική επέμβαση στο μηρό, στο ισχίο και στη λεκάνη. Ακόμη τον θυμάμαι να ουρλιάζει από τον πόνο κάθε βράδυ κατά τη διάρκεια της ανάρρωσής του.

Λόγω της σοβαρής του αναπηρίας, ο αδελφός μου εξαρτάται απόλυτα από άλλους για τις καθημερινές του ανάγκες, όπως το φαγητό, το ντύσιμο και η προετοιμασία για ύπνο. Αυτά τα αναλαμβάνουν συνήθως η μητέρα και ο πατέρας μας. Αν και ο Χάιρο χρειάζεται συνεχώς βοήθεια, οι γονείς μας του υπενθυμίζουν πάντοτε ότι η ζωή του δεν εξαρτάται μόνο από ανθρώπους αλλά και από τον Θεό.

Οι γονείς μας είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά και διαβάζουν στον Χάιρο Βιβλικές ιστορίες από τότε που ήταν μωρό. Ανέκαθεν γνώριζαν ότι η σχέση με τον Θεό προσδίδει περισσότερο νόημα στη ζωή. Ο Χάιρο, αν και εγκλωβισμένος σε ένα ασθενικό σώμα με συνεχείς σπασμούς, κατάφερε να έχει λαμπρή, στερεή ελπίδα για το μέλλον. Ωστόσο, οι γονείς μας αναρωτιούνταν συχνά αν μπορούσε να αφομοιώσει τη γνώση της Αγίας Γραφής.

Κάποια μέρα, όταν ο Χάιρο ήταν παιδί, ο πατέρας μας του είπε: «Χάιρο, μίλησέ μου σε παρακαλώ!» Κατόπιν πρόσθεσε: «Αν με αγαπάς πραγματικά, θα μου μιλήσεις». Καθώς τον εκλιπαρούσε να πει έστω και  μία λέξη, δάκρυα κύλησαν από τα μάτια του Χάιρο. Αν και προσπάθησε να εκφράσει τα συναισθήματά του με λόγια, το μόνο που ακουγόταν ήταν ένας υπόκωφος ήχος. Ο πατέρας μας ένιωσε άσχημα που τον έκανε να κλάψει, αλλά η αντίδραση του Χάιρο έδειξε ότι κατάλαβε αυτό που του είπε. Το πρόβλημα ήταν ότι δεν μπορούσε να μιλήσει.

Λίγο αργότερα, οι γονείς μας πρόσεξαν ότι κάποιες φορές ο Χάιρο κινούσε πολύ γρήγορα τα μάτια του, σε μια εμφανή προσπάθεια να εκφράσει τις σκέψεις και τα αισθήματά του. Τον απογοήτευε το ότι δεν μπορούσε να γίνει πάντα κατανοητός. Αλλά όταν οι γονείς μου έμαθαν να αποκωδικοποιούν τα νοήματα που έκανε με τα μάτια και του έδιναν αυτό που ήθελε, το πρόσωπο του Χάιρο φωτιζόταν από ένα πλατύ χαμόγελο. Ήταν ο τρόπος του να λέει ευχαριστώ.

Για καλύτερη επικοινωνία, μια λογοθεραπεύτρια πρότεινε να σηκώνουμε και τα δυο χέρια ψηλά όταν του κάνουμε μια ερώτηση που απαιτεί ως απάντηση ένα ναι ή ένα όχι. Το δεξί χέρι θα σήμαινε ναι, ενώ το αριστερό όχι. Έτσι, θα μπορούσε να εκφράζει την επιθυμία του κοιτάζοντας το αντίστοιχο χέρι.

Τρεις φορές το χρόνο, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά διοργανώνουν συνελεύσεις, στις οποίες εκφωνούνται ομιλίες βασισμένες στη Γραφή σε μεγάλο ακροατήριο. Ο Χάιρο πάντοτε ενθουσιαζόταν με τις ομιλίες προς τους υποψηφίους για βάφτισμα. Μια μέρα, όταν ήταν 16 χρονών, ο πατέρας τον ρώτησε: «Χάιρο, θέλεις να βαφτιστείς;» Αμέσως, η αποφασιστική ματιά στο δεξί χέρι του πατέρα φανέρωσε την επιθυμία του να κάνει αυτό το βήμα. Κατόπιν ο πατέρας πρόσθεσε: «Έχεις υποσχεθεί στον Θεό μέσω προσευχής να τον υπηρετείς για πάντα;» Για μια ακόμη φορά, κοίταξε κατευθείαν το δεξί χέρι του πατέρα. Ήταν ξεκάθαρο ότι είχε ήδη αφιερώσει τη ζωή του στον Ιεχωβά.

Ακολούθησαν πολλές γραφικές συζητήσεις οι οποίες επίσης έδειξαν ξεκάθαρα ότι ο Χάιρο κατανοούσε τη σημασία του Χριστιανικού βαφτίσματος. Το 2004, λοιπόν, έδωσε απάντηση στο πιο σημαντικό ερώτημα που του έγινε ποτέ: «Έχεις αφιερώσει τον εαυτό σου στον Θεό για να κάνεις το θέλημά του;» Ο Χάιρο απάντησε κοιτάζοντας ψηλά. Αυτόν τον τρόπο είχε επιλέξει για να πει ναι. Έτσι, σε ηλικία 17 ετών βαφτίστηκε ως Μάρτυρας του Ιεχωβά.

Το 2011, βρέθηκε νέος τρόπος επικοινωνίας για τον Χάιρο—ένα κομπιούτερ που ελέγχεται με τα μάτια. Αυτή η συσκευή ανιχνεύει τις κινήσεις της ίριδας, και έτσι ο Χάιρο μπορεί να ενεργοποιεί εικονίδια στην οθόνη. Όταν ανοιγοκλείνει τα μάτια ή κοιτάζει επίμονα κάποιο εικονίδιο είναι σαν να κάνει κλικ με το ποντίκι στο κομπιούτερ. Για να μπορεί να επικοινωνεί  δημιουργήθηκε ένας πίνακας που προβάλλει εικονογράμματα. Όταν ο Χάιρο ανοιγοκλείνει τα μάτια του κοιτάζοντας ένα από αυτά, το εγκατεστημένο λογισμικό μετατρέπει το γραπτό μήνυμα σε ηλεκτρονική φωνή.

Όσο αύξανε η κατανόηση του Χάιρο για τη Γραφή, τόσο μεγάλωνε και η επιθυμία του να βοηθάει άλλους πνευματικά. Στη διάρκεια της εβδομαδιαίας οικογενειακής Γραφικής μελέτης, συχνά κοιτάζει μια εμένα και μια το κομπιούτερ του. Με αυτόν τον τρόπο μου θυμίζει ότι πρέπει να γράψω σχόλια για να απαντήσει στις συναθροίσεις της Χριστιανικής εκκλησίας μας.

Στη συνάθροιση, ψάχνει υπομονετικά στην οθόνη για να κάνει κλικ στο κατάλληλο εικονίδιο, και κατόπιν όλοι ακούν την ηλεκτρονική του φωνή. Κάθε φορά που ενθαρρύνει τα μέλη της εκκλησίας με αυτόν τον τρόπο, ένα πλατύ χαμόγελο φωτίζει το πρόσωπό του. Ο Άλεξ, ένας από τους νεαρούς φίλους του Χάιρο, παρατηρεί: «Πάντα εντυπωσιάζομαι όταν τον ακούω να σχολιάζει για ένα Γραφικό θέμα».

Επίσης, ο Χάιρο χρησιμοποιεί τα μάτια του για να μιλάει σε άλλους σχετικά με τα πιστεύω του. Ένας τρόπος με τον οποίο το καταφέρνει αυτό είναι κάνοντας κλικ πάνω σε ένα εικονόγραμμα που δείχνει ζώα και ανθρώπους από όλες τις φυλές σε έναν κήπο υπό ειρηνικές συνθήκες. Κατόπιν, η ηλεκτρονική του φωνή λέει: «Η Αγία Γραφή δίνει την ελπίδα ότι η γη θα γίνει παράδεισος στον οποίο δεν θα υπάρχουν πια αρρώστιες και θάνατος, Αποκάλυψη 21:4». Αν ο ακροατής δείξει ενδιαφέρον, κάνει ακόμη ένα κλικ και η φωνή λέει: «Θα θέλατε να μελετήσετε τη Γραφή μαζί μου;» Εντυπωσιαστήκαμε όταν ο παππούς μας αποδέχτηκε αυτή την πρόσκληση. Είναι συναρπαστικό να βλέπουμε τον Χάιρο, με τη βοήθεια ενός άλλου Μάρτυρα, να διδάσκει σιγά σιγά τη Γραφή στον παππού! Χαρήκαμε πολύ όταν ο παππούς βαφτίστηκε στην περιφερειακή συνέλευση της Μαδρίτης τον Αύγουστο του 2014.

Η αφοσίωση του Χάιρο στον Θεό δεν περνάει απαρατήρητη από τους καθηγητές στο σχολείο του. Η Ροζάριο, μια από τις λογοθεραπεύτριές του, παραδέχτηκε κάποτε: «Αν ποτέ σκεφτόμουν να επιλέξω κάποια θρησκεία, θα γινόμουν Μάρτυρας του Ιεχωβά. Έχω δει πώς η πίστη του Χάιρο του έχει δώσει πράγματι σκοπό στη ζωή, παρά αυτή τη δύσκολη κατάσταση».

Τα μάτια του Χάιρο πάντοτε λάμπουν όταν του διαβάζω την υπόσχεση της Γραφής: «Ο κουτσός θα σκαρφαλώνει σαν το ελάφι και η γλώσσα του άλαλου θα βγάζει κραυγές ευφροσύνης». (Ησαΐας 35:6) Αν και περνάει περιόδους αποθάρρυνσης, σε γενικές γραμμές είναι ευδιάθετος. Αυτό το καταφέρνει μόνο επειδή η ζωή του περιστρέφεται γύρω από τον Θεό και από τους Χριστιανούς φίλους του. Η αισιοδοξία του και η ισχυρή του πίστη αποδεικνύουν ότι η υπηρεσία στον Ιεχωβά κάνει μια ζωή γεμάτη δυσκολίες να αξίζει.