«Μεγάλωσα σε ένα αγρόκτημα στην εξοχή», λέει ο Αγκοστίνο, που ζει στη Βραζιλία. «Ήμασταν πολύ φτωχοί. Αναγκάστηκα να σταματήσω το σχολείο για να δουλέψω και να βοηθήσω την οικογένειά μας». Μέχρι τα 33 του, ο Αγκοστίνο ήταν αναλφάβητος. «Όταν έμαθα να διαβάζω και να γράφω, απέκτησα μεγαλύτερη αξιοπρέπεια και αυτοεκτίμηση», λέει ο ίδιος.

 Ο Αγκοστίνο είναι ένας από τους 250.000 και πλέον ανθρώπους οι οποίοι, τα τελευταία 70 χρόνια, έχουν μάθει να διαβάζουν και να γράφουν χάρη στους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Γιατί κάνουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά τέτοια μαθήματα; Πώς έχουν ωφεληθεί οι άνθρωποι από αυτή την εκπαίδευση;

 Στα μέσα της δεκαετίας του 1930, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά επιτελούσαν τη διακονία τους σε 115 χώρες. Για να κηρύξουν σε ανθρώπους που μιλούσαν διαφορετικές γλώσσες, οι ιεραπόστολοι έπαιζαν ηχογραφήσεις μεταφρασμένων Βιβλικών ομιλιών και, όποτε ήταν δυνατόν, έδιναν έντυπα στις τοπικές γλώσσες. Αν και πολλοί άνθρωποι έδειχναν μεγάλο ενδιαφέρον για την Αγία Γραφή, αρκετοί από αυτούς δυσκολεύονταν να μάθουν περισσότερα επειδή ήταν αναλφάβητοι.

 Εφόσον οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να διαβάζουν τη Γραφή μόνοι τους, έκαναν μεγάλο αγώνα για να μάθουν πώς να εφαρμόζουν τις αρχές της Γραφής. (Ιησούς του Ναυή 1:8· Ψαλμός 1:2, 3) Αλλά δυσκολεύονταν και στην εκπλήρωση των Χριστιανικών τους ευθυνών. Για παράδειγμα, αν οι γονείς δεν ήξεραν να διαβάζουν, έπρεπε να κάνουν μεγαλύτερη προσπάθεια για να διδάξουν στα παιδιά τους την αλήθεια. (Δευτερονόμιο 6:6, 7) Και οι καινούριοι Μάρτυρες που δεν ήξεραν να διαβάζουν δεν μπορούσαν να αξιοποιήσουν την Αγία Γραφή όταν προσπαθούσαν να διδάξουν άλλους.

 Τις δεκαετίες του 1940 και του 1950, ο Νάθαν Ο. Νορ και ο Μίλτον Τζ. Χένσελ, δύο από τα άτομα που ασκούσαν την ηγεσία ανάμεσα στους Μάρτυρες του Ιεχωβά, ταξίδευαν σε διάφορες χώρες για να βοηθήσουν στην οργάνωση του έργου κηρύγματος. Σε χώρες όπου υπήρχε μεγάλος αναλφαβητισμός, παρότρυναν τα τοπικά γραφεία τμήματος να οργανώσουν μαθήματα ανάγνωσης και γραφής στις εκκλησίες.

 Τα γραφεία τμήματος έστελναν οδηγίες στις εκκλησίες για το πώς να διεξάγουν αυτά τα μαθήματα. Σε κάποιες χώρες, η τοπική κυβέρνηση είχε ήδη θεσπίσει τέτοια προγράμματα, και οι αδελφοί τα αξιοποιούσαν. Στη Βραζιλία για παράδειγμα, το γραφείο τμήματος έλαβε εξοπλισμό και βιβλία από το κράτος και τα έστειλε στις εκκλησίες. Σε άλλες χώρες, οι Μάρτυρες έπρεπε να ετοιμάσουν το δικό τους πρόγραμμα εκμάθησης ανάγνωσης και γραφής.

 Τα μαθήματα ανάγνωσης και γραφής ήταν για όλους—άντρες και γυναίκες, νέους και ηλικιωμένους. Στόχος ήταν να μάθουν οι συμμετέχοντες να διαβάζουν στη μητρική τους γλώσσα, ακόμα και αν αυτό σήμαινε ότι σε μια εκκλησία θα διδάσκονταν διάφορες γλώσσες.

 Πώς έχουν ωφεληθεί οι άνθρωποι από αυτό το πρόγραμμα εκμάθησης ανάγνωσης και γραφής; Μια Μάρτυρας του Ιεχωβά από το Μεξικό αναφέρει: «Τώρα καταλαβαίνω τι λέει η Γραφή, και έτσι αυτή μπορεί τώρα να αγγίζει την καρδιά μου. Επειδή ξέρω πια να διαβάζω, μπορώ να μιλάω άνετα με τους άλλους και να μεταδίδω το άγγελμα της Γραφής σε περισσότερους ανθρώπους».

 Αυτό το πρόγραμμα όμως δεν βοηθάει τους ανθρώπους μόνο να καταλαβαίνουν τι λέει η Γραφή. Ο Ισάκ από το Μπουρούντι αναφέρει: «Μαθαίνοντας να διαβάζω και να γράφω, μπόρεσα να μάθω πολλά πράγματα για την οικοδόμηση. Πλέον ασχολούμαι επαγγελματικά με αυτό, και τώρα επιβλέπω μεγάλα οικοδομικά έργα».

 Η Γιεσούσα από το Περού ήταν 49 χρονών όταν άρχισε να παρακολουθεί τα μαθήματα ανάγνωσης και γραφής. «Ως νοικοκυρά», λέει η ίδια, «όταν πηγαίνω για ψώνια, χρειάζεται να διαβάζω την τιμή και την επιγραφή των προϊόντων. Παλιά, αυτό με δυσκόλευε πολύ. Τώρα όμως, χάρη στα μαθήματα, έχω μεγαλύτερη σιγουριά όταν ψωνίζω για την οικογένειά μου».

 Στο διάβα των ετών, αξιωματούχοι σε διάφορες χώρες έχουν επαινέσει τους Μάρτυρες του Ιεχωβά για τις προσπάθειες που έχουν καταβάλει προκειμένου να διδάσκουν ανάγνωση και γραφή. Σήμερα, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά διεξάγουν ακόμα τέτοια μαθήματα, χρησιμοποιώντας προγράμματα και εργαλεία που έχουν βελτιωθεί με την πάροδο του χρόνου. Επίσης, έχουν ετοιμάσει και τυπώσει σχεδόν 224 εκατομμύρια ειδικά βιβλιάρια σε 720 γλώσσες για να βοηθήσουν ανθρώπους να μάθουν να διαβάζουν ή για να βοηθήσουν άτομα με περιορισμένη εκπαίδευση. a