Η Ανάμνηση αποτελεί καλή ευκαιρία για να στοχαστούμε μελλοντικές ευλογίες που γίνονται εφικτές χάρη στο λύτρο. Μία από αυτές είναι η ανάσταση. Ο Ιεχωβά ποτέ δεν είχε σκοπό του να πεθαίνουν οι άνθρωποι. Γι’ αυτό και ένα από τα πιο οδυνηρά συναισθήματα που βιώνουμε είναι η θλίψη για τον θάνατο κάποιου αγαπημένου μας προσώπου. (1Κο 15:26) Ο Ιησούς πόνεσε όταν είδε τους μαθητές του να πενθούν για την απώλεια του Λαζάρου. (Ιωα 11:33-35) Εφόσον ο Ιησούς είναι η τέλεια αντανάκλαση του Πατέρα του, είμαστε βέβαιοι ότι και ο Ιεχωβά πονάει όταν μας βλέπει να θρηνούμε για την απώλεια αγαπημένων μας προσώπων. (Ιωα 14:7) Ο Ιεχωβά προσμένει με λαχτάρα τον καιρό κατά τον οποίο θα επαναφέρει τους νεκρούς υπηρέτες του στη ζωή, όπως άλλωστε και εμείς.—Ιώβ 14:14, 15.

Εφόσον ο Ιεχωβά είναι Θεός τάξης, είναι λογικό να πιστεύουμε ότι η ανάσταση θα λάβει χώρα εύτακτα. (1Κο 14:33, 40) Αντί για κηδείες, ίσως να διεξάγονται εκδηλώσεις για την υποδοχή των αναστημένων. Κάνετε εσείς στοχασμούς γύρω από την ανάσταση, ιδιαίτερα σε περιόδους θλίψης; (2Κο 4:17, 18) Ευχαριστείτε τον Ιεχωβά για το ότι προμήθευσε το λύτρο και αποκάλυψε στις Γραφές ότι οι νεκροί θα ξαναζήσουν;—Κολ 3:15.

• Ποιους φίλους σας και συγγενείς σας ανυπομονείτε ιδιαίτερα να ξαναδείτε;

• Ποιους Βιβλικούς χαρακτήρες θέλετε ιδιαίτερα να συναντήσετε και να τους μιλήσετε;