Το έτος 2022 αποτελεί την 100ή επέτειο των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Αλβανία.

Ο Νάσο Ιντρίζι ήταν ένας από τους πρώτους Αλβανούς που δέχτηκαν την αλήθεια. Ενόσω ζούσε στις Ηνωμένες Πολιτείες στις αρχές της δεκαετίας του 1920, μελέτησε τη Γραφή με τους Διεθνείς Σπουδαστές της Γραφής, όπως λέγονταν τότε οι Μάρτυρες του Ιεχωβά.

Ο Νάσο επέστρεψε στην Αλβανία το 1922. Τελικά, και άλλοι Αλβανοί που είχαν γίνει Σπουδαστές της Γραφής όσο ζούσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες επέστρεψαν στην πατρίδα τους για να μεταδώσουν σε άλλους όσα είχαν μάθει.

Ο Θανάσης Δούλης ήταν ένας από τους πρώτους Σπουδαστές της Γραφής στην Αλβανία. Ο ίδιος αφηγήθηκε: «Το 1925, στην Αλβανία υπήρχαν τρεις οργανωμένες εκκλησίες καθώς και απομονωμένοι Σπουδαστές της Γραφής και ενδιαφερόμενα άτομα σε όλη τη χώρα».

Εκείνα τα πρώτα χρόνια είχαν μεταφραστεί στην αλβανική γλώσσα αρκετές εκδόσεις, όπως Η Κιθάρα του Θεού και Η Επιθυμητή Κυβέρνησις. Το τεύχος της Σκοπιάς της 1ης Δεκεμβρίου 1925 έγραφε ότι «σημαντικός αριθμός [εκδόσεων στην αλβανική] διετέθη εις τας χείρας του λαού και οι Αλβανοί επιλαμβάνονται της αληθείας μετά πολλής χαράς».

Οι άνθρωποι άρχισαν να αποκαλούν τους Μάρτυρες ουντζιλόρε (ungjillorë), δηλαδή «ευαγγελιζόμενους», λόγω του ότι κήρυτταν με ζήλο. Ο Νάσο Ντόρι, που βαφτίστηκε το 1930, είχε πει: «Το 1935, μια ομάδα από εμάς νοικιάσαμε ένα λεωφορείο για να κηρύξουμε στην πόλη Κελτσίρε. Κατόπιν προγραμματίστηκε μια μεγαλύτερη περιοδεία στην Αλβανία που θα περιλάμβανε τις πόλεις Πρεμετή, Λεσκοβίκ, Ερσέκ, Κορυτσά, Πόγραδετς και Ελβασάν. Η περιοδεία μας ολοκληρώθηκε στα Τίρανα ακριβώς τον καιρό που επρόκειτο να τηρήσουμε την Ανάμνηση του θανάτου του Χριστού».

Το 1939, η φασιστική Ιταλία κατέλαβε την Αλβανία και έθεσε υπό απαγόρευση τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Η ουδετερότητα τέθηκε υπό δοκιμασία καθώς οι αδελφοί μας αρνούνταν να πάρουν όπλο στη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου. a Εκείνη την περίοδο, φυλακίστηκαν 15 αδελφοί. Ο αδελφός Νικοδίμ Σίτι στάλθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης και έκτοτε κανείς δεν γνωρίζει τι απέγινε.

Προς το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το 1944, το Κομμουνιστικό Κόμμα κατέλαβε την εξουσία στην Αλβανία. Ο διωγμός συνεχίστηκε. Πολλοί αδελφοί μας φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν. Άλλοι στάλθηκαν σε στρατόπεδα εργασίας μακριά από τις οικογένειές τους. Εκείνα τα χρόνια, η Αλβανία ήταν αποκομμένη από τον υπόλοιπο κόσμο. Το Βιβλίο Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά του 1959 ανέφερε: «Παρότι η κυβέρνηση της χώρας μπορεί να κρατάει αποκλεισμένους τους αδελφούς στην Αλβανία από την υπόλοιπη Κοινωνία του Νέου Κόσμου, δεν μπορεί να εμποδίσει την επενέργεια του αγίου πνεύματος του Θεού πάνω τους». Η Αλβανία ανακηρύχτηκε το πρώτο αθεϊστικό κράτος το 1967. Οι λίγοι Μάρτυρες που απέμειναν εκεί συνέχισαν να ασκούν την πίστη τους προσεκτικά.

Μετά την πτώση του Κομμουνισμού, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά κέρδισαν νομική αναγνώριση στις 22 Μαΐου 1992, μετά από 50 και πλέον χρόνια απαγόρευσης.

Σήμερα υπάρχουν 5.550 Μάρτυρες στην Αλβανία, που υπηρετούν σε 89 εκκλησίες. Χαιρόμαστε που «ο λόγος του Ιεχωβά αύξανε και υπερίσχυε με κραταιό τρόπο», παρά τον σφοδρό διωγμό που αντιμετώπισαν οι αδελφοί μας.—Πράξεις 19:20.