Έπειτα από κάθε μας συνάντηση, νιώθω χαρούμενος και τραγουδάω. Η επίσκεψή σας είναι παρηγορητική και τα μαθήματα της Αγίας Γραφής δίνουν σκοπό στη ζωή μου.

Ήθελα απλώς να σας ευχαριστήσω για τα νομικά, διοικητικά και πνευματικά μέτρα που πήρατε προκειμένου να θέσετε σε εφαρμογή αυτό το ποιμαντικό έργο.

Αυτή η προμήθεια είναι απάντηση στις προσευχές μου.

Με αυτά τα σχόλια, φυλακισμένοι στη Γαλλία εκφράζουν την εκτίμησή τους για την πνευματική βοήθεια που τους προσφέρει κάποιος διάκονος των Μαρτύρων του Ιεχωβά.

Στις 16 Οκτωβρίου 2013, το ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο στη Γαλλία εξέδωσε μια απόφαση που τερμάτιζε μια περίοδο διακρίσεων εναντίον των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Γαλλία. Η απόφαση του Δικαστηρίου επιτρέπει σε διακόνους των Μαρτύρων του Ιεχωβά να έχουν πρόσβαση σε φυλακές ως αναγνωρισμένοι θρησκευτικοί λειτουργοί για να προσφέρουν πνευματικές συμβουλές σε φυλακισμένους που επιθυμούν κάποια επίσκεψη. *

Για πολλά χρόνια, οι ιθύνοντες των φυλακών επέτρεπαν σε διακόνους των Μαρτύρων να επισκέπτονται φυλακές προκειμένου να προσφέρουν πνευματική καθοδήγηση και συμβουλές παρότι δεν διέθεταν πιστοποιητικό θρησκευτικού λειτουργού που τους αναγνώριζε επισήμως ως διακόνους. Αυτό άρχισε να αλλάζει το 1995, όταν κάποια Κοινοβουλευτική Επιτροπή εξέδωσε μια επίμαχη έκθεση που περιείχε έναν κατάλογο με αποκαλούμενες επικίνδυνες αιρέσεις, στις οποίες ανήκαν και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Αυτή η αρνητική κατάταξη δεν αμαύρωσε απλώς την εικόνα των Μαρτύρων, αλλά πυροδότησε και ένα κύμα διακρίσεων εναντίον τους. Μια από τις συνέπειες αυτού του γεγονότος φάνηκε στο σύστημα των φυλακών.

Μολονότι οι κοινοβουλευτικές εκθέσεις δεν έχουν δεσμευτική νομική ισχύ, ορισμένοι διοικητές φυλακών χρησιμοποίησαν την έκθεση του 1995 ως έρεισμα για να απαγορεύσουν τις επισκέψεις διακόνων των Μαρτύρων σε φυλακισμένους που ζητούσαν πνευματική βοήθεια. Ένας διάκονος των Μαρτύρων μπορούσε να επισκεφτεί κάποιον φυλακισμένο στα πλαίσια του εθιμικού δικαίου ως απλός πολίτης, αλλά όχι με την επίσημη ιδιότητά του ως διακόνου. Δεν επιτρεπόταν πλέον να φέρνει μαζί του Αγία Γραφή ή οποιαδήποτε θρησκευτικά έντυπα. Όλες οι επισκέψεις έπρεπε να γίνονται στον δημόσιο χώρο του επισκεπτηρίου σε περιβάλλον που δεν ευνοούσε τις πνευματικές συζητήσεις. Κάποιος διάκονος των Μαρτύρων είπε ότι το περιβάλλον στον χώρο του επισκεπτηρίου «ήταν σαν να βρίσκεσαι σε πολυσύχναστο σταθμό τρένου—τέτοιος θόρυβος». Σε ορισμένες φυλακές, απαιτούσαν από τους φυλακισμένους να γδύνονται για να τους κάνουν σωματική έρευνα έπειτα από κάθε επίσκεψη, επειδή ο επισκέπτης δεν είχε πιστοποιητικό θρησκευτικού λειτουργού από την κυβέρνηση.

Το 2003, σε μια προσπάθεια να αποκτήσουν ίδια δικαιώματα με αναγνωρισμένους θρησκευτικούς λειτουργούς άλλων θρησκειών, διάκονοι των Μαρτύρων του Ιεχωβά άρχισαν να κάνουν αιτήσεις στη διοίκηση του σωφρονιστικού συστήματος της Γαλλίας ζητώντας πιστοποιητικά θρησκευτικού λειτουργού. Όλες οι αιτήσεις απορρίφθηκαν κατηγορηματικά. Οι Μάρτυρες προσέφυγαν ενώπιον μιας ανώτερης διοικητικής αρχής κατά αυτών των αυθαίρετων και μεροληπτικών αποφάσεων, αλλά οι προσφυγές τους απορρίφθηκαν. Σύμφωνα με την επίσημη απάντηση του Υπουργού Δικαιοσύνης της Γαλλίας όσον αφορά την άρνηση χορήγησης πιστοποιητικού θρησκευτικού λειτουργού σε διακόνους των Μαρτύρων, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν βρίσκονταν στον κατάλογο των θρησκειών που ήταν εξουσιοδοτημένες να επισκέπτονται φυλακές. Το Υπουργείο εξέφρασε επίσης την ανησυχία του ότι, αν χορηγούνταν πιστοποιητικό θρησκευτικού λειτουργού σε κάποιον Μάρτυρα του Ιεχωβά, θα υποκινούνταν και άλλες θρησκευτικές μειονότητες να ζητήσουν και αυτές πιστοποιητικά. Ύστερα από ανεπιτυχείς προσπάθειες για να δοθεί λύση στο ζήτημα μέσω του Υπουργείου Δικαιοσύνης, οι Μάρτυρες δεν είχαν άλλη επιλογή από την προσφυγή στα δικαστήρια.

Το 2006, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά κατέθεσαν αγωγές για να ακυρωθούν οι προηγούμενες αποφάσεις και να δοθεί εντολή στο Υπουργείο Δικαιοσύνης να χορηγήσει πιστοποιητικά σε διακόνους των Μαρτύρων. Κάθε Διοικητικό Δικαστήριο και Εφετείο στη χώρα το οποίο εξέτασε την υπόθεση αποφάνθηκε ότι οι κυβερνητικές αποφάσεις ήταν παράνομες. Επιπλέον, το 2010, η Ανώτατη Αρχή Κατά των Διακρίσεων και Υπέρ της Ισότητας στη Γαλλία αποδοκίμασε τη θέση της κυβέρνησης και εισηγήθηκε να τερματίσει ο Υπουργός Δικαιοσύνης τις διακρίσεις.

Η Γαλλική κυβέρνηση, όχι μόνο αγνόησε αυτή την προειδοποίηση και τις αποφάσεις των δικαστηρίων, αλλά και προσέβαλε τις αποφάσεις ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, του ανώτατου Διοικητικού Δικαστηρίου της Γαλλίας.

Το 2013, οι υποθέσεις των Μαρτύρων έφτασαν τελικά στο Συμβούλιο της Επικρατείας, το οποίο είχε προς εξέταση εννιά παρόμοιες υποθέσεις. Στην απόφασή του με ημερομηνία 16 Οκτωβρίου 2013, το Δικαστήριο απέρριψε τα ένδικα μέσα που είχε ασκήσει η Γαλλική κυβέρνηση. Δήλωνε ότι, προκειμένου να γίνουν σεβαστά τα δικαιώματα των φυλακισμένων, η Διοίκηση του Σωφρονιστικού Συστήματος οφείλει «να πιστοποιήσει, μόλις υποβληθούν οι σχετικές αιτήσεις, επαρκή αριθμό θρησκευτικών διακόνων ως θρησκευτικούς λειτουργούς, οι οποίοι θα υπόκεινται μόνο στις απαιτήσεις ασφάλειας και ευταξίας της κάθε φυλακής». Επίσης, παραπέμποντας στο Σύνταγμα της Γαλλίας και στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, το Συμβούλιο της Επικρατείας αποφάνθηκε ότι «η ελευθερία της γνώμης, της συνείδησης και της θρησκείας των κρατουμένων είναι εξασφαλισμένη και ότι μπορούν να ασκούν τη θρησκεία της επιλογής τους». Χάρη σε αυτή την απόφαση, μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί 105 πιστοποιητικά θρησκευτικού λειτουργού στη Γαλλία, περιλαμβανομένων και των υπερπόντιων εδαφών της, καθιστώντας εφικτό για τους φυλακισμένους να δέχονται ποιμαντικές επισκέψεις από Μάρτυρες του Ιεχωβά.

Τον Ιανουάριο του 2014, η Διοίκηση του Σωφρονιστικού Συστήματος της Γαλλίας διόρισε έναν Μάρτυρα του Ιεχωβά, τον Ζαν-Μαρκ Φουρκό, εθνικό θρησκευτικό λειτουργό των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Με αυτή την ιδιότητα, ο κ. Φουρκό έχει πρόσβαση σε όλες τις φυλακές της Γαλλίας. Είναι επίσης εξουσιοδοτημένος να λειτουργεί ως εκπρόσωπος των Μαρτύρων του Ιεχωβά ενώπιον της Διοίκησης του Σωφρονιστικού Συστήματος. Ο κ. Φουρκό δηλώνει: «Από τώρα και στο εξής, οι θρησκευτικοί λειτουργοί των Μαρτύρων του Ιεχωβά θα μπορούν, όπως και οι εκπρόσωποι άλλων εξουσιοδοτημένων θρησκειών, να επισκέπτονται κατ’ ιδίαν τους φυλακισμένους σε αξιοπρεπείς και κατάλληλους χώρους, μερικές φορές μέσα στα κελιά τους».

Αυτή η απόφαση αποτελεί σημαντική νίκη για τη θρησκευτική ελευθερία στη Γαλλία. Επαναβεβαιώνει το δικαίωμα που έχουν οι κρατούμενοι να ασκούν τη θρησκεία της επιλογής τους και να δέχονται επισκέψεις από διάκονο της επιλογής τους. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι ευγνώμονες για το ότι τα δικαστήρια της Γαλλίας τερμάτισαν τις διακρίσεις στον συγκεκριμένο τομέα, σημειώνοντας ένα ακόμη βήμα προόδου στην αναγνώριση των Μαρτύρων του Ιεχωβά ως θρησκείας στη Γαλλία.