Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αντιμετωπίζουν στην Ερυθραία τον σφοδρότερο διωγμό από οπουδήποτε αλλού. Από το 1993, όταν η Ερυθραία έγινε ανεξάρτητο κράτος, η κυβέρνηση της χώρας δεν έχει πάψει να φυλακίζει, να βασανίζει και να κατατρέχει τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Ένα προεδρικό διάταγμα, το οποίο εκδόθηκε στις 25 Οκτωβρίου 1994, δήλωνε ότι οι Μάρτυρες στην Ερυθραία «έχουν αποποιηθεί την υπηκοότητά τους» επειδή αρνούνται να συμμετέχουν σε πολιτικές δραστηριότητες και να καταταχθούν στον στρατό. Ως αποτέλεσμα, η κυβέρνηση έχει στερήσει από τους Μάρτυρες τα βασικά ατομικά δικαιώματά τους.

Ο διωγμός και οι κακουχίες όλα αυτά τα χρόνια έχουν ωθήσει πολλούς Μάρτυρες να φύγουν από τη χώρα. Όσοι παραμένουν, ζουν συνεχώς υπό την απειλή της κακομεταχείρισης και πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί όσον αφορά οποιαδήποτε θρησκευτική δραστηριότητα. Στο διάβα των ετών, οι αρχές της Ερυθραίας έχουν συλλάβει και φυλακίσει πολλούς Μάρτυρες—κάποιους επειδή αρνούνται τη στράτευση για λόγους συνείδησης και άλλους επειδή παρακολουθούν θρησκευτικές συγκεντρώσεις, μιλούν για τις πεποιθήσεις τους ή για λόγους που δεν έχουν γνωστοποιηθεί. Στους φυλακισμένους περιλαμβάνονται ηλικιωμένοι άντρες, γυναίκες, ενίοτε ακόμα και παιδιά. Τρεις άρρενες Μάρτυρες βρίσκονται στη φυλακή πάνω από 20 χρόνια. Σε κανέναν δεν έχουν απαγγελθεί κατηγορίες, ούτε έχουν περάσει από δίκη ώστε να καταδικαστούν.

Ο διωγμός των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Ερυθραία έχει προσελκύσει διεθνές ενδιαφέρον. Κυβερνητικοί αξιωματούχοι από την Αφρική, την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν θέσει το ζήτημα σε αξιωματούχους της Ερυθραίας, αλλά η κυβέρνηση έχει κάνει ελάχιστα πράγματα για να το επιλύσει. Οι Μάρτυρες έχουν επίσης υποβάλλει πολλά αιτήματα σε αξιωματούχους της Ερυθραίας στην Ασμάρα για να αρχίσει διάλογος με σκοπό την επίλυση των προβλημάτων, αλλά η κυβέρνηση αρνείται να συναντηθεί μαζί τους.