Η εννιάχρονη Γκάθι Μπαρνέτ και η οχτάχρονη αδελφή της Μαρί στέκονταν σιωπηλά, γεμάτες σεβασμό, ενόσω οι συμμαθητές τους χαιρετούσαν την αμερικανική σημαία. Δεν είχαν ιδέα ότι αυτή η πράξη πίστης θα τις έφερνε στο επίκεντρο μιας δικαστικής υπόθεσης του Ανώτατου Δικαστηρίου, η οποία αποτέλεσε ορόσημο το 1943. Οι αδελφές Μπαρνέτ πίστευαν απλώς ότι η οσιότητά τους ανήκε αποκλειστικά στον Θεό. Περιλαμβάνονται στα χιλιάδες παιδιά των Μαρτύρων του Ιεχωβά που έχουν ακολουθήσει τη Χριστιανική τους συνείδηση.—Πράξεις 5:29.

Λόγω της θαρραλέας τους στάσης, η Γκάθι και η Μαρί αποβλήθηκαν από το Δημοτικό Σχολείο του Σλιπ Χιλ στη Δυτική Βιρτζίνια. Ο πατέρας τους έφτασε την υπόθεση μέχρι το Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών. Στις 14 Ιουνίου 1943, το Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι τα σχολεία δεν μπορούν να εξαναγκάζουν τα παιδιά να χαιρετούν τη σημαία, καθιστώντας σαφές ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν έχουν την πρόθεση να δείξουν «έλλειψη σεβασμού ούτε προς τη σημαία ούτε προς τη χώρα». Η υπόθεση Σχολική Επιθεώρηση της Πολιτείας της Δυτικής Βιρτζίνια κατά Μπαρνέτ ανέτρεψε απόφαση του Δικαστηρίου στην υπόθεση Σχολική Περιφέρεια του Μάινερσβιλ κατά Γκομπάιτις, η οποία μόλις τρία χρόνια νωρίτερα είχε δώσει το δικαίωμα στα σχολεία να απαιτούν από τους μαθητές να χαιρετούν τη σημαία. a

Ο δικαστής Ρόμπερτ Τζάκσον, καταγράφοντας την κατά πλειοψηφία 6-3 ετυμηγορία εκ μέρους του Ανώτατου Δικαστηρίου, δήλωσε κατηγορηματικά: «Αν υπάρχει κάποιος απλανής αστέρας στον συνταγματικό μας αστερισμό, αυτός είναι το γεγονός ότι καμιά αρχή, είτε υψηλή είτε ασήμαντη, δεν μπορεί να υποδείξει τι είναι ορθόδοξο στην πολιτική, στον εθνικισμό, στη θρησκεία ή σε άλλα ζητήματα προσωπικών απόψεων ούτε να υποχρεώσει τους πολίτες να ομολογήσουν ανάλογη πίστη, με λόγια ή με έργα».

Αν και εκείνοι που ωφελήθηκαν πρωτίστως από αυτή την απόφαση ήταν τα παιδιά των Μαρτύρων, ο Άντριου Κόπελμαν, καθηγητής νομικής στο Πανεπιστήμιο Νορθγουέστερν, παρατηρεί: «Οι υπέρμαχοι των ατομικών ελευθεριών στην Αμερική οφείλουν τεράστια ευγνωμοσύνη στους Μάρτυρες του Ιεχωβά, οι οποίοι υπέμειναν μοχθηρό και βάναυσο διωγμό σε αυτή τη χώρα, λόγω του αγώνα που έδωσαν για ατομικά δικαιώματα τα οποία όλοι μας εξακολουθούμε να απολαμβάνουμε».

Πέρα όμως από τον αντίκτυπο που είχε η συγκεκριμένη απόφαση στη νομολογία των Ηνωμένων Πολιτειών, υπήρχαν και άλλες προεκτάσεις όπως εξηγεί ο Φίλιπ Μπράμλεϊ, νομικός σύμβουλος των Μαρτύρων του Ιεχωβά: «Η απήχηση της υπόθεσης Μπαρνέτ γίνεται φανερή από το γεγονός ότι τα Ανώτατα Δικαστήρια της Αργεντινής, της Γκάνας, της Ινδίας, του Καναδά, της Κόστα Ρίκα, της Ρουάντας, των Φιλιππίνων, καθώς και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, όλα την έχουν επικροτήσει και έχουν εκδώσει αποφάσεις με βάση τις ίδιες αρχές».

Το 2006, η Γκάθι και η Μαρί προσκλήθηκαν σε μια συζήτηση μαζί με μια ομάδα διακεκριμένων μελετητών στο Κέντρο Ρόμπερτ Χ. Τζάκσον της Νέας Υόρκης, με θέμα την καθοριστική σημασία που είχε η υπόθεσή τους. Η Μαρί ανέφερε: «Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη που βοήθησε τα παιδιά έπειτα από εμάς». Η Γκάθι πρόσθεσε: «Θυμάμαι ότι είχαν στείλει τον μεγάλο μου γιο στο γραφείο του διευθυντή επειδή δεν χαιρετούσε τη σημαία. Ο διευθυντής γύρισε και του είπε: “Προφανώς ο καθηγητής σου δεν θυμάται την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου”».

Η Γκάθι, απηχώντας τα αισθήματα όλων των Μαρτύρων του Ιεχωβά, είπε: «Σεβόμαστε τη σημαία και ό,τι αυτή αντιπροσωπεύει. Δεν έχουμε κάτι εναντίον της. Απλώς δεν πιστεύουμε ότι πρέπει να τη λατρεύουμε ή να της απευθύνουμε χαιρετισμό».—1 Ιωάννη 5:21.