Η 8η Ιουλίου 1985 άρχισε όπως όλες οι άλλες σχολικές μέρες για τρία παιδιά σε μια κωμόπολη της Κεράλα, στη νοτιοδυτική περιοχή της Ινδίας. Εκείνη τη μέρα όμως, η διευθύντρια του σχολείου διέταξε όλα τα παιδιά να ψάλουν στην τάξη τον εθνικό ύμνο «Τζάνα Γκάνα Μάνα». Όλοι έπρεπε να σηκωθούν όρθιοι και να ψάλουν. Αλλά ο 15χρονος Μπιτζόε και οι μικρότερες αδελφές του, η Μπίνου Μολ (13 χρονών) και η Μπίντου (10 χρονών), δεν ακολούθησαν τη διαταγή. Εφόσον ήταν Μάρτυρες του Ιεχωβά, η συνείδησή τους δεν τους επέτρεπε να ψάλουν επειδή πίστευαν ειλικρινά ότι κάτι τέτοιο θα αποτελούσε μορφή ειδωλολατρίας και πράξη απιστίας προς τον Θεό τους, τον Ιεχωβά.

Ο Β. Τζ. Εμάνουελ, ο πατέρας των παιδιών, μίλησε στη διευθύντρια και στους καθηγητές, οι οποίοι συμφώνησαν ομόφωνα να επιτρέπουν στα παιδιά να παρακολουθούν το σχολείο χωρίς να συμμορφώνονται με αυτή τη διαταγή. Ωστόσο, κάποιος υπάλληλος του σχολείου άκουγε τη συζήτηση και κατήγγειλε το ζήτημα. Τελικά, το ζήτημα ήρθε στην προσοχή ενός μέλους της Νομοθετικής Συνέλευσης που το έθεσε στη Συνέλευση επειδή θεωρούσε ότι η συμπεριφορά των παιδιών ήταν αντιπατριωτική. Λίγο αργότερα, ένας ανώτερος σχολικός επιθεωρητής διέταξε τη διευθύντρια να αποβάλει τα παιδιά αν δεν συμφωνούσαν να ψάλουν τον εθνικό ύμνο. Ο κ. Εμάνουελ έκανε έκκληση στις σχολικές αρχές να ξαναδεχτούν τα παιδιά του στο σχολείο, αλλά μάταια. Κατέθεσε προσφυγή στο Ανώτερο Δικαστήριο της Κεράλα. Όταν το δικαστήριο την απέρριψε, εφεσίβαλε την απόφαση στο Ανώτατο Δικαστήριο της Ινδίας.

Στις 11 Αυγούστου 1986, το Ανώτατο Δικαστήριο ανέτρεψε την απόφαση του Ανώτερου Δικαστηρίου της Κεράλα στην υπόθεση Μπιτζόε Εμάνουελ κατά Πολιτείας της Κεράλα. Το Δικαστήριο υποστήριξε ότι η αποβολή των παιδιών λόγω της «ενσυνείδητης θρησκευτικής πίστης» τους παραβίαζε το Σύνταγμα της Ινδίας. Ο Δικαστής Τσινάπα Ρέντι δήλωσε: «Καμιά διάταξη του νόμου  . . . δεν υποχρεώνει κάποιον να ψάλλει». Το Δικαστήριο επισήμανε ότι το δικαίωμα της ελευθερίας λόγου και έκφρασης περιλαμβάνει επίσης το δικαίωμα κάποιου να παραμένει σιωπηλός και ότι το να στέκεται όρθιος όταν ακούγεται ο εθνικός ύμνος δείχνει κατάλληλο σεβασμό. Το Δικαστήριο διέταξε τις σχολικές αρχές να ξαναδεχτούν τα παιδιά στο σχολείο.

Ο δικαστής Ρέντι παρατήρησε: «[Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά] δεν ψάλλουν τον Εθνικό Ύμνο καμιάς χώρας, ούτε το “Τζάνα Γκάνα Μάνα” στην Ινδία ούτε το “Ο Θεός ας Σώζει τη Βασίλισσα” στη Βρετανία ούτε την “Αστερόεσσα” στις Ηνωμένες Πολιτείες και ούτω καθεξής. . . . Απέχουν από το να ψάλλουν αποκλειστικά και μόνο λόγω των ειλικρινών πεποιθήσεών τους, καθώς και επειδή έχουν τη βεβαιότητα ότι η θρησκεία τους δεν τους επιτρέπει να συμμετέχουν σε οποιεσδήποτε τελετουργικές πράξεις εκτός από τις προσευχές τους στον Ιεχωβά τον Θεό τους».

Η υπόθεση Μπιτζόε Εμάνουελ κατά Πολιτείας της Κεράλα είναι εξαιρετικά σημαντική επειδή επαναβεβαιώνει ότι κανένας δεν μπορεί να εξαναγκαστεί από τον νόμο να παραβιάσει τις ενσυνείδητες θρησκευτικές του πεποιθήσεις. Αν και το Δικαστήριο αναγνώρισε ότι τα θεμελιώδη δικαιώματα δεν είναι απόλυτα και ότι υπόκεινται στη δημόσια τάξη, στους ηθικούς κανόνες και στην υγεία, έθεσε όρια στην ικανότητα της Πολιτείας να επιβάλλει στους πολίτες της αυθαίρετους και δυσανάλογους περιορισμούς. Η απόφαση ανέφερε: «Ο εξαναγκασμός ενός μαθητή να συμμετέχει στον Εθνικό Ύμνο παρά τη γνήσια, ενσυνείδητη θρησκευτική του αντίρρηση . . . θα παραβίαζε ξεκάθαρα τα δικαιώματα που εγγυάται το Άρθρο 19(1)(α) και το Άρθρο 25(1) του Συντάγματος της Ινδίας».

Εκτός αυτού, η απόφαση περιφρουρεί τις συνταγματικές ελευθερίες των μειονοτήτων. Το Δικαστήριο δήλωσε περαιτέρω: «Πραγματική δημοκρατία είναι αυτή στην οποία ακόμη και η πιο ασήμαντη μειονότητα μπορεί να καθορίσει την ταυτότητά της υπό το Σύνταγμα της χώρας». Ο Δικαστής Ρέντι πρόσθεσε: «Οι προσωπικές μας απόψεις και αντιδράσεις δεν έχουν σημασία. Αν τα πιστεύω κάποιου είναι γνήσια και ενσυνείδητα, τότε υπόκεινται στην προστασία του Άρθρου 25 [του Συντάγματος]».

Η υπόθεση Μπιτζόε Εμάνουελ κατά Πολιτείας της Κεράλα γνώρισε μεγάλη δημοσιότητα και συζητήθηκε στο Κοινοβούλιο. Η απόφαση περιλαμβάνεται στο πρόγραμμα σπουδών νομικών σχολών, στη διδακτέα ύλη του συνταγματικού δικαίου. Νομικά περιοδικά και άρθρα εφημερίδων κάνουν ακόμη λόγο για αυτήν, τη χαρακτηρίζουν πανηγυρική και πασίγνωστη και αναφέρουν ότι δημιούργησε προηγούμενο για την ανεκτικότητα στην Ινδία. Η απόφαση συνέβαλε σημαντικά στον καθορισμό της θρησκευτικής ελευθερίας στις πλουραλιστικές κοινωνίες. Προστατεύει την ελευθερία λόγου και έκφρασης στην Ινδία όποτε τυχόν απειλείται αυτό το πολύτιμο δικαίωμα.

Εκείνον τον καιρό, η οικογένεια Εμάνουελ υπέμεινε χλευασμό, πίεση από τις αρχές, ακόμη και απειλές κατά της ζωής τους, αλλά δεν μετανιώνουν που έμειναν σταθεροί στα θρησκευτικά τους πιστεύω. Η Μπίντου, μια από τις κόρες η οποία είναι τώρα παντρεμένη και έχει ένα παιδί, αναφέρει: «Προς έκπληξή μου, συνάντησα έναν νομικό που μελέτησε την υπόθεσή μου στη νομική σχολή. Εξέφρασε τη μεγάλη του εκτίμηση για τη νομική μάχη στην οποία συμμετείχαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά προκειμένου να κατοχυρώσουν ανθρώπινα δικαιώματα».

Ο Β. Τζ. Εμάνουελ λέει: «Πρόσφατα έτυχε να συναντήσω τον Δικαστή Κ. Τ. Τόμας, συνταξιούχο Δικαστή του Ανώτατου Δικαστηρίου. Όταν έμαθε ότι ήμουν ο πατέρας των τριών παιδιών που εμπλέκονταν στην υπόθεση του εθνικού ύμνου, μου έδωσε συγχαρητήρια και μου είπε ότι, όποτε καταφέρνει να διοργανώσει κάποια συνάντηση δικηγόρων, τους μιλάει για την υπόθεση του εθνικού ύμνου, επειδή θεωρεί ότι αποτέλεσε νίκη-σταθμό για τα ανθρώπινα δικαιώματα».

Σχεδόν 30 χρόνια μετά από αυτή την απόφαση, η υπόθεση Μπιτζόε Εμάνουελ κατά Πολιτείας της Κεράλα εξακολουθεί να αποτελεί έναν από τους πυλώνες της ελευθερίας λόγου στην Ινδία. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά χαίρονται που συνέβαλαν και αυτοί στις συνταγματικές ελευθερίες όλων των πολιτών στην Ινδία.