Στη διάρκεια αυτής της πανδημίας, πολλοί αδελφοί και αδελφές κάνουν ό,τι μπορούν για να παρηγορήσουν τους συνανθρώπους τους γράφοντάς τους ενθαρρυντικές επιστολές. Ο αδελφός Χοσουέ Λαπόρτα και η σύζυγός του, η Βανέσα, έγραψαν επιστολές συμπαράστασης στο ιατρικό προσωπικό και σε όσους νοσούν από τον κορωνοϊό σε ένα νοσοκομείο στη Βαρκελώνη της Ισπανίας. Μια νοσοκόμα τούς απάντησε με πολύ όμορφα λόγια. Ακολουθεί η επιστολή της, την οποία η ίδια συμφώνησε να δημοσιεύσουμε με κάποιες προσαρμογές. a

Είμαι νοσοκόμα . . . και σας γράφω εκ μέρους της [το όνομα αφαιρέθηκε], μιας 97χρονης γιαγιάς. Της διαβάσαμε την επιστολή σας σήμερα το πρωί. Οι επιστολές διανέμονται τυχαία στους ασθενείς από το προσωπικό μας, αλλά είμαι σίγουρη ότι αυτή η επιστολή δεν οφείλεται απλώς σε σύμπτωση. Η επιστολή έκανε τουλάχιστον δύο ανθρώπους, [την ασθενή] και εμένα . . . , να καταλάβουμε ότι υπάρχει ελπίδα. [Η ασθενής] λαβαίνει ανακουφιστική αγωγή και μου είπε ότι δεν ήθελε να φύγει από αυτόν τον κόσμο χωρίς να σου κάνει, Χοσουέ, το εξής ερώτημα: «Ακόμη και στα 97 μου, μπορώ να ωφεληθώ από τις υποσχέσεις που υπάρχουν στη Γραφή;»

Κατάφερα να βρω δέκα λεπτά σήμερα το πρωί για να της διαβάσω λίγα πράγματα από την ιστοσελίδα στην οποία αναφερόσασταν. Τα μάτια της φωτίστηκαν, η καρδιά της πλημμύρισε από συγκίνηση και στο πρόσωπό της ζωγραφίστηκε η χαρά και η γαλήνη, κάτι που είχε πολύ καιρό να νιώσει. Μετά είδαμε μαζί το βίντεο «Γιατί Πέθανε ο Ιησούς;»

Εγώ διάβασα επίσης το περιοδικό [«Ξύπνα!»] που μιλάει για το άγχος και με βοήθησε να διαχειριστώ την παρούσα κατάσταση. Όπως ξέρετε, δεν είναι καθόλου εύκολο.

Το ιατρικό προσωπικό εδώ δεν έχει τη δυνατότητα να μιλήσει σε ψυχολόγους, αλλά οι πληροφορίες που μας προσφέρατε είναι διαθέσιμες 24 ώρες το 24ωρο και μάλιστα μας δίνουν τροφή για σκέψη. Όταν τελειώσει όλο αυτό, θέλω να μάθω περισσότερα και ελπίζω να παραμένετε διαθέσιμοι για να με διδάξετε όλα όσα χρειάζεται να ξέρω ώστε να βεβαιωθώ ότι θα έρθει ένας καλύτερος κόσμος. Δεν υπάρχουν λόγια να ευχαριστήσω τον Θεό που η επιστολή σας έφτασε εκείνη την ημέρα, ακριβώς την ώρα της δικής μου βάρδιας, και που μπόρεσα να την παραδώσω στο δωμάτιο της [ασθενούς].

Εύχομαι να είστε υγιείς εσείς και η οικογένειά σας και είμαι σίγουρη ότι η ελπίδα σας σάς βοηθάει να αντιμετωπίζετε την παρούσα κατάσταση καλύτερα από πολλούς όπως εμείς. Σας ευχαριστώ για τον χρόνο που αφιερώνετε σε ανθρώπους όπως [η ασθενής] και εγώ. Αν και δεν γνωριζόμαστε, μας κάνατε να χαμογελάσουμε όπως δεν είχαμε χαμογελάσει ξανά τις περασμένες έξι εβδομάδες.

Σας ευχαριστώ από καρδιάς.

Εκφράσεις εκτίμησης όπως αυτή μας παροτρύνουν να συνεχίσουμε να κηρύττουμε στη διάρκεια αυτής της υγειονομικής κρίσης. Προσευχόμαστε ώστε τα λόγια που επιλέγουμε στη διακονία μας να προσφέρουν παρηγοριά στους άλλους.—Παροιμίες 15:23.