Ο αδελφός Τζιαντομένικο Γκούλα, ο οποίος εργάζεται ως γιατρός στην εντατική μονάδα του νοσοκομείου στην Έρμπα, κοντά στο Κόμο της Ιταλίας, έχει επηρεαστεί ιδιαίτερα άσχημα από την πανδημία του κορωνοϊού. Ωστόσο, η πίστη των αδελφών μας του δίνει ειρήνη διάνοιας και, ως αποτέλεσμα, είναι σε καλύτερη θέση να παρηγορεί τους συνανθρώπους του. (2 Κορινθίους 1:4) Πρόσφατα, σε συνέντευξη που έδωσε στο Γραφείο Ενημέρωσης του γραφείου τμήματος της Ιταλίας, ανέφερε κάποιες εμπειρίες οι οποίες το πιστοποιούν αυτό.

Ακολουθεί ένα συντομευμένο κείμενο της συνέντευξης του αδελφού Γκούλα με μικρές προσαρμογές για λόγους σαφήνειας.

Ποιες καταστάσεις έχεις αντιμετωπίσει στη διάρκεια αυτής της πανδημίας;

Τζιαντομένικο Γκούλα: Στο νοσοκομείο όπου εργάζομαι, η κατάσταση άλλαξε τόσο ξαφνικά, σαν να πέρασε τσουνάμι. Αναδιοργανώθηκε εντελώς ολόκληρο το νοσοκομείο για να δημιουργηθούν τμήματα στα οποία θα νοσηλεύονταν αποκλειστικά ασθενείς με κορωνοϊό. Σε αυτή τη θλιβερή κατάσταση, οι ασθενείς είναι σε απομόνωση και δεν μπορούν να έχουν φυσική επαφή με τα μέλη της άμεσης οικογένειάς τους ή με συγγενείς και φίλους. Γι’ αυτό, ενημερώνω εγώ την οικογένειά τους τηλεφωνικά. Σε μια περίπτωση, χρειάστηκε να πω στον γιο ενός ασθενή μέσα στα μεσάνυχτα ότι η μητέρα του πέθαινε. Έκανα λοιπόν βιντεοκλήση από το κινητό μου για να δει ο γιος τη μητέρα του για τελευταία φορά, αν και εκείνη ήταν πια σε κώμα. Ήταν μια τρομερά δύσκολη στιγμή.

Πώς σε παρηγορούν αυτά που γνωρίζεις από την Αγία Γραφή;

ΤΖ.ΓΚ.: Έχω συνειδητοποιήσει ότι, σε αντίθεση με μερικούς συναδέλφους μου τους οποίους βλέπω συχνά να είναι σε απόγνωση, η προσωπική μελέτη της Γραφής με βοηθάει πολύ να διατηρώ την ισορροπία μου. Καταλαβαίνω περισσότερο από ποτέ ότι ο Ιεχωβά μάς έχει προετοιμάσει για αυτούς τους δύσκολους καιρούς. Το ότι γνωρίζω πως αυτή η πανδημία είναι μια ακόμη απόδειξη της εκπλήρωσης των Βιβλικών προφητειών με βοηθάει να βλέπω την κατάσταση από τη σωστή οπτική. Έχει ενισχυθεί πάρα πολύ η πίστη μου.

Πώς σε βοηθάει η παρηγοριά του Ιεχωβά να παρηγορείς άλλους;

ΤΖ.ΓΚ.: Νιώθω ότι το πνεύμα του Ιεχωβά μού δίνει πολύ μεγάλη δύναμη, και αυτό με βοηθάει στην οικογένειά μου, στην εργασία μου, αλλά και επιπλέον μου δίνει τη δυνατότητα να στηρίζω τους αδελφούς που περνούν δυσκολίες εξαιτίας της πανδημίας.

Μπορείς να μας εξηγήσεις πώς σε βοηθάει ο Ιεχωβά να παρηγορείς την οικογένειά σου;

ΤΖ.ΓΚ.: Αν και χρειάζεται να εργάζομαι περισσότερες ώρες στο νοσοκομείο, προσπαθώ να διατηρώ τις καλές πνευματικές συνήθειες που έχουμε ως οικογένεια. Έχω διαπιστώσει ότι αυτό δίνει δύναμη στη σύζυγό μου. Νιώθουμε πιο ενωμένοι. Η οικογενειακή μας λατρεία με βοηθάει επίσης να παρηγορώ την κόρη μας, την Τζινέβρα, που είναι σχεδόν τριών χρονών. Το καταλαβαίνει και εκείνη ότι κάτι έχει αλλάξει και το βλέπουμε ότι ανησυχεί επειδή μας λέει: “Δεν θέλω να πηγαίνει ο μπαμπάς στη δουλειά γιατί είναι ο κορωνοϊός” ή “Φοβάμαι ότι δεν θα γυρίσει ο μπαμπάς”. Για να την ηρεμούμε, της βάζουμε τραγούδια από τον ιστότοπό μας, και βρίσκει το χαμόγελό της στη στιγμή.

Μπορείς να μας πεις μια περίπτωση που παρηγόρησες κάποιον συνάδελφό σου;

ΤΖ.ΓΚ.: Ένας συνάδελφός μου που εργάζεται στο τμήμα μου ξεκίνησε πρόσφατα να μελετάει τη Γραφή. Τον είχα γνωρίσει πριν από μερικά χρόνια σε κάποιο νοσοκομείο στο οποίο εργαζόμουν και είχαμε κάνει συζητήσεις για τη Γραφή. Ξεκίνησε να κάνει μελέτη λίγο πριν από την πανδημία και αποφάσισε να συνεχίσει. Τώρα, μελετάμε μέσω βιντεοδιάσκεψης—μερικές φορές ακόμη και δύο φορές την εβδομάδα. Συγκινήθηκα όταν μου άνοιξε την καρδιά του και μου είπε: «Η μελέτη της Γραφής με βοηθάει να βάζω τη ζωή μου σε τάξη. Νιώθω ήρεμος. Μαθαίνω τις απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα για την ύπαρξη του ανθρώπου και την τωρινή κατάσταση. Η πίστη που αποκτώ μου δίνει σταθερότητα και ελπίδα για το μέλλον».

Πώς παρηγορείς τους αδελφούς και τις αδελφές στην εκκλησία;

ΤΖ.ΓΚ.: Δυστυχώς μια αδελφή της εκκλησίας μου [η αδελφή Ντανιέλα Σγκρέβα] διαγνώστηκε θετική στον κορωνοϊό και χρειαζόταν να μεταφερθεί στο νοσοκομείο. Επικοινώνησα με δύο αδελφούς που έχουν δικό τους ασθενοφόρο, και κανονίσαμε τη μεταφορά της. Οι αδελφοί ταξίδεψαν πάνω από 50 χιλιόμετρα για να την πάρουν. Πόσο χάρηκε όταν τους είδε! Όταν έφτασε στο νοσοκομείο, παρότι η κατάσταση ήταν επείγουσα και τρομακτική, παρηγορήθηκε πολύ όταν τη συναντήσαμε στα επείγοντα. Την υποδέχτηκα εγώ και, εφόσον ήμασταν όλοι μας ιατρικό προσωπικό, βρέθηκε ανάμεσα σε αδελφούς που είχαν τη δυνατότητα να είναι κοντά της! Ενισχύθηκε πάρα πολύ από την αγάπη και τη βοήθεια που έλαβε από όλους τους αδελφούς και εκφράστηκε με μεγάλη ευγνωμοσύνη ως εξής: «Ήξερα ότι ο Ιεχωβά μάς καταλαβαίνει, αλλά αυτή τη φορά έκανε κάτι που ούτε καν το είχα φανταστεί!»

Κάθε μέρα εμπιστεύομαι όλο και πιο πολύ στον Ιεχωβά και στη δύναμή του. Καθώς πηγαινοέρχομαι στη δουλειά με το αυτοκίνητο, ακούω τραγούδια από τον ιστότοπό μας που “φορτίζουν τις μπαταρίες μου” πνευματικά και ψυχολογικά. Ευχαριστώ τον Ιεχωβά για όλη του τη βοήθεια και την ώρα που ακούω το τραγούδι Ο Γιαχ θα Είναι Πάντα Εδώ επαναλαμβάνω στον εαυτό μου: “Ο Γιαχ θα είναι πάντα εδώ. Με βοηθά να κατανοώ. Αξίζει η θυσία”.