Στις 29 Οκτωβρίου 2015, το τριμελές εφετείο του Περιφερειακού Δικαστηρίου του Ος επικύρωσε την αθωωτική απόφαση που αφορούσε δύο Μάρτυρες του Ιεχωβά, την Οξάνα Κοριάκινα και τη μητέρα της, Ναντέζντα Σεργκιένκο. Ο εισαγγελέας τις κατηγόρησε ψευδώς ότι εξαπατούσαν τους κατοίκους του Ος ενώ συμμετείχαν στις θρησκευτικές τους δραστηριότητες.

Τον Μάρτιο του 2013, η αστυνομία συνέλαβε την Οξάνα Κοριάκινα και τη Ναντέζντα Σεργκιένκο βασιζόμενη σε χαλκευμένες κατηγορίες. Οι δύο γυναίκες διέθεταν αδιάσειστα στοιχεία τα οποία επιβεβαίωναν αυτόπτες μάρτυρες και αποδείκνυαν την αθωότητά τους. Παρ’ όλα αυτά, οι έρευνες συνεχίστηκαν και το Δικαστήριο της Πόλης του Ος έθεσε την Οξάνα και τη Ναντέζντα σε κατ’ οίκον περιορισμό μέχρι τη δίκη τους.

Το Δικαστήριο της Πόλης του Ος αποφάνθηκε αργότερα ότι η προκαταρκτική εξέταση διαστρέβλωσε τα στοιχεία εναντίον της Οξάνα και της Ναντέζντα και ότι οι ανακριτές διέπραξαν «σωρεία παραβιάσεων της ποινικής δικονομίας». Για παράδειγμα, οι ανακριτές δεν εξέτασαν το σημείο στο οποίο συνέβη κάποιο περιστατικό παρά μόνο τέσσερις μήνες μετά το υποτιθέμενο αδίκημα, ούτε συνέλεξαν αποδεικτικά στοιχεία που να σχετίζονται με τις κατηγορίες. Κατά τη διαδικασία τής εν σειρά αναγνώρισης των κατηγορουμένων, έγιναν τόσο κατάφωρες παρατυπίες ώστε μετέπειτα τα αποτελέσματα θεωρήθηκαν άκυρα. Καθ’ όλη τη διάρκεια της έρευνας και της δίκης, τα φερόμενα ως θύματα άλλαξαν επανειλημμένα τις καταθέσεις τους.

Ο δικαστής έκρινε ότι τα φερόμενα ως θύματα είχαν προκατάληψη απέναντι στους Μάρτυρες του Ιεχωβά και ότι οι ανακριτές είχαν κακομεταχειριστεί την Οξάνα και τη Ναντέζντα «επειδή είναι μέλη της θρησκευτικής οργάνωσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά». Λόγου χάρη, μολονότι οι δύο γυναίκες κατηγορήθηκαν για απάτη, όταν οι ανακριτές έψαξαν στα σπίτια τους έπειτα από μήνες, επικέντρωσαν την έρευνά τους στη συλλογή δήθεν απαγορευμένων θρησκευτικών εντύπων. Οι ανακριτές δεν βρήκαν κανένα.

Ο κατ’ οίκον περιορισμός που επιβλήθηκε στην Οξάνα και στη Ναντέζντα πριν από τη δίκη τούς απαγόρευε να φύγουν από την πόλη του Ος χωρίς την άδεια των τοπικών αρχών. Κάποιες καθορισμένες ώρες ήταν περιορισμένες στα σπίτια τους—πράγμα δυσβάσταχτο και για τις δυο τους. Επί δύο και πλέον χρόνια, έπρεπε να βρίσκονται εκείνες τις ώρες στα σπίτια τους, κάτι που περιόριζε τις καθημερινές και τις θρησκευτικές τους δραστηριότητες.

Επιπρόσθετα, η Ναντέζντα δυσκολευόταν να βρει δουλειά επειδή οι αρχές είχαν κρατήσει το διαβατήριό της. Όταν αντιμετώπισε κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας, δεν μπορούσε να φύγει από το σπίτι της κατά τις ώρες του περιορισμού και να πάει στο νοσοκομείο για να νοσηλευτεί. Η Οξάνα χρειάστηκε να ζητήσει άδεια από τον δικαστή για να ταξιδέψει εκτός πόλης με τον σύζυγό της. Ως αντρόγυνο, βίωσαν μεγάλη συναισθηματική πίεση και νύχτες αγρύπνιας, επειδή ανησυχούσαν για το αποτέλεσμα της δίκης.

Στις 7 Οκτωβρίου 2014, το Δικαστήριο της Πόλης του Ος αθώωσε την Οξάνα και τη Ναντέζντα εφόσον δεν υπήρχε «καμία απόδειξη για την ενοχή τους». Ωστόσο, οι συνεχείς εφέσεις του εισαγγελέα καθυστέρησαν τις διαδικασίες για άλλον έναν χρόνο, και ο κατ’ οίκον περιορισμός τους παρατάθηκε μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης από το εφετείο τον Οκτώβριο του 2015.

Στις 29 Οκτωβρίου 2015, το τριμελές εφετείο του Περιφερειακού Δικαστηρίου του Ος υποστήριξε την απόφαση του πρωτοδικείου. Το εφετείο αποφάνθηκε ότι «οι ισχυρισμοί στην έφεση [του εισαγγελέα] καθώς και το υπόμνημα της έφεσης δεν αποδείχτηκαν στη διάρκεια της δίκης». Το εφετείο επιβεβαίωσε ότι η Οξάνα και η Ναντέζντα δεν ήταν ένοχες και διέταξε να αρθεί αμέσως ο κατ’ οίκον περιορισμός. Επιπλέον, τα δικαστήρια έκριναν ότι οι δύο γυναίκες δικαιούνται να λάβουν χρηματική αποζημίωση για την υλική και ηθική βλάβη που υπέστησαν εξαιτίας της άδικης δίωξης και της δίκης.

Η Οξάνα είπε: «Η μητέρα μου και εγώ νιώθουμε ανακούφιση που το δικαστήριο μας αθώωσε και δεν είμαστε πλέον σε κατ’ οίκον περιορισμό. Ανυπομονούμε να έχουμε την ελευθερία να ζήσουμε μια γεμάτη ζωή δαπανώντας χρόνο με την οικογένεια και τους φίλους μας και συμμετέχοντας πάλι πλήρως στις θρησκευτικές μας δραστηριότητες».

Η Οξάνα, η Ναντέζντα και άλλοι Μάρτυρες στο Κιργιζιστάν είναι ευγνώμονες που τα δικαστήρια διέκριναν τη θρησκευτική προκατάληψη κάποιων τοπικών αξιωματούχων στο Ος και εφάρμοσαν τον νόμο. Ελπίζουν ότι, χάρη σε αυτή την απόφαση, η τοπική κυβέρνηση θα αναγνωρίσει τη συνταγματικά κατοχυρωμένη θρησκευτική τους ελευθερία και θα καταχωρίσει νομικά τους Μάρτυρες του Ιεχωβά στο νότιο Κιργιζιστάν.