Κάθε μήνα, πολλοί δικαστές στη Νότια Κορέα ζουν το ίδιο σκηνικό. Κάποιος νεαρός δηλώνει στο δικαστήριο ότι είναι αντιρρησίας συνείδησης και ο δικαστής, ανεξάρτητα από τις προσωπικές περιστάσεις του ατόμου, ανακοινώνει την προβλεπόμενη 18μηνη ποινή φυλάκισης. Ο Δικαστής Γιανγκ-σικ Κιμ, στην απόφαση που εξέδωσε για κάποιον αντιρρησία συνείδησης, είπε τα εξής: «Όταν οι δικαστές καταδικάζουν αντιρρησίες συνείδησης, είναι απολύτως σίγουροι ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι εγκληματίες». Η συναίσθηση της αντιφατικής αυτής κατάστασης έκανε το δικαστή να αμφισβητεί το κατά πόσον είναι ορθό να εφαρμόζονται στους αντιρρησίες συνείδησης οι διατάξεις περί ανυποταξίας.

Η Νότια Κορέα αρνείται να αναγνωρίσει το δικαίωμα άρνησης στράτευσης για λόγους συνείδησης και δεν έχει θεσπίσει καμία μορφή εναλλακτικής κοινωνικής υπηρεσίας. Αυτό βάζει συνεχώς σε δίλημμα τους δικαστές οι οποίοι είναι αναγκασμένοι να καταδικάζουν τους αντιρρησίες συνείδησης σαν να ήταν εγκληματίες. Οι δικαστές γνωρίζουν επίσης ότι η Επιτροπή του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα έχει αποφανθεί σε αρκετές περιπτώσεις—που αφορούν 501 νεαρούς αντιρρησίες—ότι η Νότια Κορέα, παρά τις διεθνείς δεσμεύσεις της, δεν σέβεται θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα με το να διώκει και να φυλακίζει τους αντιρρησίες συνείδησης. Ως εκ τούτου, όλο και περισσότεροι δικαστές έχουν τύψεις συνείδησης επειδή στέλνουν στη φυλακή νεαρούς Χριστιανούς των οποίων η συνείδηση δεν τους επιτρέπει να εκτελούν στρατιωτική υπηρεσία.

Επί του παρόντος, έξι δικαστές περιφερειακών δικαστηρίων έχουν παραπέμψει υποθέσεις αντιρρησιών συνείδησης στο Συνταγματικό Δικαστήριο της Νότιας Κορέας, παρότι το 2011 το Συνταγματικό Δικαστήριο είχε αποφανθεί ότι ο νόμος για τη στρατιωτική υπηρεσία είναι συνταγματικός. Οι αποφάσεις των δικαστών θίγουν επίσης πρακτικά ζητήματα.

• Την ηθική διάσταση της φυλάκισης ενός ατόμου που αρνείται τον πόλεμο για λόγους συνείδησης

  «Απώτατος σκοπός της συνταγματικής προστασίας της ελευθερίας συνείδησης ως θεμελιώδους δικαιώματος είναι να προστατευτεί η συνείδηση του ατόμου, η οποία αποτελεί τη βάση της ανθρώπινης αξίας και αξιοπρέπειας. . . . Παρότι η απόφαση [των αντιρρησιών συνείδησης] να αρνηθούν τη στρατιωτική υπηρεσία δεν βρίσκει σύμφωνη την κοινή γνώμη, δύσκολα θα ισχυριζόταν κάποιος ότι η απόφασή τους ισοδυναμεί με έγκλημα κατά της κοινωνίας και του έθνους για το οποίο πρέπει να τιμωρηθούν με αυστηρές κυρώσεις».—Δικαστής Χε-γουόν Λιμ, Περιφερειακό Δικαστήριο της Σουγουόν, 21 Φεβρουαρίου 2013, 2012Chogi2381.

  «Η διαμόρφωση της προσωπικότητας κάποιου είναι μια εσωτερική διαδικασία κατά την οποία το άτομο καθορίζει τη σχέση του με τους άλλους και σκέφτεται σοβαρά την “αξία της ανθρώπινης ύπαρξης”. Στη διαδικασία αυτή περιλαμβάνεται η απόφαση που παίρνει το άτομο να μην αφαιρέσει τη ζωή κανενός ανθρώπου, ακόμη και κατά τη διάρκεια μιας ένοπλης σύγκρουσης. Αν, λοιπόν, εκείνοι που έχουν πάρει μια τέτοια απόφαση δέχονται πίεση να εκτελέσουν στρατιωτική υπηρεσία ή υποχρεώνονται να πάρουν όπλο με την απειλή να καταδικαστούν αμετάκλητα σε περίπτωση μη συμμόρφωσής τους, στην ουσία υποχρεώνονται να αρνηθούν τα δικαιώματα και την ταυτότητά τους. Κάτι τέτοιο ασφαλώς προσβάλλει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια».—Δικαστής Γιανγκ-χουν Κανγκ, Βόρειο Περιφερειακό Δικαστήριο της Σεούλ, 14 Ιανουαρίου 2013, 2012Chogi1554.

• Το ενδεχόμενο να κινδυνεύσει η εθνική ασφάλεια σε περίπτωση που αναγνωριστεί το δικαίωμα της αντίρρησης συνείδησης

  «Δεν υπάρχουν αξιόπιστα και βάσιμα στοιχεία που να δείχνουν ότι η θέσπιση εναλλακτικής κοινωνικής υπηρεσίας θα υπέσκαπτε την εθνική ασφάλεια και θα διατάρασσε την ίση συμμετοχή στις στρατιωτικές υποχρεώσεις».—Δικαστής Γκουάν-γκου Κιμ, Περιφερειακό Δικαστήριο της Τσάνγκουον Μάσαν, 9 Αυγούστου 2012, 2012Chogi8.

  «Δεν υπάρχουν επαρκείς λόγοι για να ισχυριστεί κάποιος ότι, αν μια μειονότητα ανθρώπων, περιλαμβανομένων των Μαρτύρων του Ιεχωβά, . . . αρνούνται να πάρουν όπλο και να λάβουν στρατιωτική εκπαίδευση, θα κινδυνεύσει η εθνική ασφάλεια σε βαθμό που θα ήταν αδύνατον να προστατευτεί η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και η αξία όλων των πολιτών. Στην πραγματικότητα, ο κατηγορούμενος . . . έχει ήδη αρνηθεί να εκτελέσει στρατιωτική υπηρεσία παρά την τιμωρία. Αν αυτοί οι ισχυρισμοί [ήταν] βάσιμοι, η εθνική ασφάλεια, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και η αξία όλων των πολιτών θα βρίσκονταν ήδη σε πολύ μεγάλο κίνδυνο».—Δικαστής Σενγκ-γιοπ Λι, Περιφερειακό Δικαστήριο της Ούλσαν, 27 Αυγούστου 2013, 2013Godan601.

• Πώς μπορεί να επιλυθεί αυτό το ζήτημα

  «Αν το Συνταγματικό Δικαστήριο κρίνει ότι αυτές οι διατάξεις αντίκεινται στο Σύνταγμα, η Διοίκηση και η Εθνοσυνέλευση έχουν τη δυνατότητα να λάβουν υπόψη τους τόσο την εθνική ασφάλεια όσο και την ελευθερία συνείδησης και να θεσπίσουν νόμους που να αναγνωρίζουν την αντίρρηση συνείδησης στη στρατιωτική υπηρεσία και παράλληλα να ενισχύσουν την εθνική ασφάλεια».—Δικαστής Γιανγκ-σικ Κιμ, Νότιο Περιφερειακό Δικαστήριο της Σεούλ, 9 Ιουλίου 2013, 2013Chogi641.

  «Αν ο θεσμός της εναλλακτικής υπηρεσίας σχεδιαστεί προσεκτικά και εφαρμοστεί σωστά, ούτως ώστε να αποτραπεί η αποφυγή της στράτευσης με το πρόσχημα της αντίρρησης συνείδησης, δεν θα υπάρξουν απώλειες στις ένοπλες δυνάμεις ούτε θα επηρεαστεί σημαντικά η εθνική ασφάλεια».—Δικαστής Σεόνγκ-μποκ Λι, Ανατολικό Περιφερειακό Δικαστήριο της Σεούλ, 20 Φεβρουαρίου 2014, 2014Chogi30.

Αυτοί οι δικαστές ζητούν από το Συνταγματικό Δικαστήριο να δώσει λύση στο σοβαρό δικαστικό δίλημμα που αντιμετωπίζουν σχετικά με τους αντιρρησίες συνείδησης. Μέχρι τώρα, το Δικαστήριο έχει κρίνει παραδεκτές προς εξέταση 29 υποθέσεις, περιλαμβανομένων και δύο υποθέσεων που αφορούν 433 αντιρρησίες.

Τι θα αποφανθεί το Συνταγματικό Δικαστήριο; Θα αναγνωρίσει το ανώτατο δικαστήριο της Νότιας Κορέας το δικαίωμα άρνησης στράτευσης για λόγους συνείδησης, ανοίγοντας το δρόμο για νομοθετικές μεταρρυθμίσεις; Αν το κάνει αυτό, όχι μόνο θα τιμήσει τις διεθνείς δεσμεύσεις και το Σύνταγμα της χώρας, αλλά θα δείξει και σεβασμό για τις συνειδήσεις πολλών—φέρνοντας ανακούφιση σε εκατοντάδες νεαρούς που έχουν φυλακιστεί άδικα.