Η δράση μας στη διακονία τον Νοέμβριο του 2020 θα αποτελέσει ορόσημο στην ιστορία των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Οι περισσότεροι από εμάς ήμασταν περιορισμένοι στα σπίτια μας εξαιτίας μιας θανατηφόρας πανδημίας. Οι καθιερωμένες μέθοδοι κηρύγματος είχαν ανασταλεί προσωρινά. Παρ’ όλα αυτά, ο λαός του Ιεχωβά κατάφερε να φέρει σε πέρας μια παγκόσμια εκστρατεία που έστρεψε τον προβολέα στη Βασιλεία του Θεού. Εκατομμύρια Μάρτυρες σε όλο τον κόσμο έκαναν μεγάλες προσπάθειες για να διανείμουν τη Σκοπιά Αρ. 2 2020 σε επιχειρήσεις, δημόσιους αξιωματούχους, δασκάλους, φίλους, συγγενείς και στο ευρύ κοινό. Αυτό το έργο έδωσε ελπίδα σε όσους ήταν πρόθυμοι να ακούσουν και παράλληλα έφερε χαρά και πνευματική αναζωογόνηση σε όσους συμμετείχαν.

Ακολουθούν μερικές εμπειρίες και δηλώσεις αδελφών μας από όλο τον κόσμο:

Η 18χρονη Λουσίντα Φάρκιν, μια νεοβαφτισμένη αδελφή στην Αυστραλία, έγραψε: «Όταν η εκστρατεία βρισκόταν στο αποκορύφωμά της, εγώ αντιμετώπιζα σοβαρά προβλήματα υγείας. Αλλά ένιωσα τον Ιεχωβά να με ενθαρρύνει, να μου κρατάει το χέρι και να μου δίνει τη δύναμη που χρειαζόμουν για να αντέξω».

Ένας πατέρας στη Νέα Ζηλανδία περιέγραψε πώς βοήθησε η εκστρατεία την οικογένειά του: «Εγώ και η σύζυγός μου έχουμε τέσσερις κόρες ηλικίας 7, 9, 11 και 13 χρονών. Είδαμε αυτή την παγκόσμια εκστρατεία ως προσωπικό διορισμό από τον στοργικό Πατέρα μας, τον Ιεχωβά. Γι’ αυτό, κάναμε τη συμμετοχή μας στο έργο μέρος της καθημερινότητάς μας».

Ο Καχίζο και η Λίντια Μαρούμο, που υπηρετούν στο έργο περιοχής, έστειλαν σε μη ομόπιστους συγγενείς τους το περιοδικό σε ηλεκτρονική μορφή. Πολλοί τους απάντησαν με λόγια εκτίμησης. Μια συγγενής του Καχίζο, που είναι γιατρός, είπε ότι το περιοδικό ήρθε ακριβώς την κατάλληλη στιγμή. Εξήγησε ότι κάποιοι ασθενείς της είχαν ερωτήσεις πάνω σε πνευματικά ζητήματα και ότι τα παιδιά της είχαν ασχοληθεί με τον αποκρυφισμό. Ο αδελφός και η αδελφή Μαρούμο επικοινώνησαν με αυτή τη συγγενή τους και άρχισαν Γραφική μελέτη το ίδιο κιόλας βράδυ. Τώρα κάνουν μελέτη δύο φορές την εβδομάδα.

Η Σορόγια Τόμσον, μια σκαπάνισσα στο Οντάριο, έγραψε: «Η εκστρατεία με βοήθησε να επικεντρωθώ και πάλι στα πιο σημαντικά ζητήματα και στο πόσο έργο χρειάζεται ακόμα να γίνει. Ήταν επίσης μια υπενθύμιση της αγάπης του Ιεχωβά και μια απόδειξη ότι εκείνος πραγματικά δεν θέλει να καταστραφεί κανείς. Έχοντας αυτές τις σκέψεις στο μυαλό μου, ήθελα να κάνω όλο και περισσότερα στη διάρκεια της εκστρατείας».

Μια αδελφή από τη Βρετανική Κολομβία είπε: «Σε μια τόσο δύσκολη περίοδο, αποφάσισα να κάνω βοηθητικό σκαπανικό για να πάω κόντρα στα αρνητικά μου αισθήματα. Όλο αυτό μου έφτιαξε τη διάθεση, ενώ παράλληλα βοήθησε και την οικογένειά μου».

Το γραφείο τμήματος του Καναδά αναφέρει ότι η εκστρατεία βοήθησε τις οικογένειες να έρθουν πιο κοντά. Επίσης, έκανε τα μικρά παιδιά να νιώσουν χρήσιμα στη διακονία καθώς έγραφαν τις δικές τους απλές επιστολές ή βοηθούσαν την οικογένεια γράφοντας τα στοιχεία στους φακέλους, κολλώντας γραμματόσημα και ψάχνοντας διευθύνσεις.

Ο αδελφός και η αδελφή Τουομίστο, που υπηρετούν στο έργο περιοχής, είπαν: «Ο Νοέμβριος είναι η περίοδος του χρόνου με το περισσότερο σκοτάδι εδώ στα βόρεια. Έτσι λοιπόν, οι αδελφοί και οι αδελφές, κυρίως οι σκαπανείς, ήταν ευγνώμονες για την εκστρατεία, γιατί ένιωσαν λες και έριξε φως στο σκοτάδι».

Ένα ζευγάρι αδελφών έστειλαν το περιοδικό σε κάποιον γνωστό τους και κατόπιν έλαβαν ένα ευχαριστήριο γράμμα που εν μέρει έλεγε τα εξής: «Σήμερα, [διάβαζα στη Γραφή το βιβλίο] του Ιακώβου. Εκεί λέει ότι η πίστη χωρίς πράξεις είναι νεκρή. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν πάντα προσωπική επαφή με τους ανθρώπους εξηγώντας τους και διδάσκοντάς τους τη Γραφή. Κάνουν πράξεις που ενισχύουν την πίστη».

Το γραφείο τμήματος της Ελλάδας έκανε το εξής σχόλιο: «Πολλοί έχουν κουραστεί από την πανδημία, τους επακόλουθους περιορισμούς και το lockdown. Η εκστρατεία τούς έδωσε αυτό ακριβώς που χρειάζονταν—αναζωογόνηση. Πολλοί είπαν ότι η εκστρατεία ήταν μια “πνευματική όαση”!»

Η αδελφή Σούζη Κονταργύρη αποφάσισε να κάνει βοηθητικό σκαπανικό παρ’ όλο που αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας και ζει σε ένα πνευματικά διαιρεμένο σπιτικό. Η ίδια είπε: «Με την εκστρατεία έφυγαν όλες οι αρνητικές σκέψεις. Ξυπνούσα το πρωί με κέφι, έκανα τις δουλειές, μαγείρευα, φρόντιζα τον σύζυγό μου και κατόπιν ξεκινούσα το έργο. Συχνά, ο μη ομόπιστος σύζυγός μου με ρωτούσε: “Δεν έχεις έργο σήμερα;” καθώς είχε συνηθίσει να με βλέπει να συνεργάζομαι χαρούμενη με τις αδελφές».

Η αδελφή Ταμάκι Χιρότα, που έγραψε επιστολές σε κυβερνητικούς αξιωματούχους, εκφράστηκε ως εξής: «Αυτός που θέσπισε τη μαρτυρία μέσω επιστολών είναι ο Ιεχωβά. Έγραψε 66 επιστολές για την ανθρωπότητα, τις οποίες οι άνθρωποι διαβάζουν ξανά και ξανά στο διάβα της ιστορίας για να τον πλησιάσουν. Ο Ιεχωβά ξέρει πόσο αποτελεσματική είναι η συγκεκριμένη μέθοδος. Αυτή η εκστρατεία ήταν ένα αξέχαστο γεγονός».

Στις αδελφές Μαχαράτζα Βίτζεα και Ιμιανάταν Αμούτα δόθηκε κατά λάθος η ίδια διεύθυνση για να στείλουν επιστολή. Ο παραλήπτης πέταξε την πρώτη επιστολή χωρίς καν να την ανοίξει. Μετά όμως είδε τη δεύτερη επιστολή και σκέφτηκε ότι για να του ξαναστέλνουν πρέπει να είχαν κάτι πολύ σημαντικό να του πουν. Διάβασε λοιπόν το περιοδικό, τηλεφώνησε στην αδελφή που είχε στείλει τη δεύτερη επιστολή και άρχισε Γραφική μελέτη.

Μια τοπική αξιωματούχος έλαβε το περιοδικό και κατόπιν τηλεφώνησε στο γραφείο τμήματος της Σρι Λάνκα. Είπε ότι, αν και ήταν Χριστιανή, δεν είχε συναντήσει ποτέ κάποιον Μάρτυρα του Ιεχωβά. Αφού πρώτα μίλησε με τα καλύτερα λόγια για το περιοδικό και τον ιστότοπό μας, στη συνέχεια ρώτησε: «Πώς μπορώ να γίνω Μάρτυρας του Ιεχωβά;» Αμέσως διευθετήθηκε μια επανεπίσκεψη.

Στο σχολείο ενός 13χρονου ευαγγελιζομένου μιλούν συχνά για τα πολιτικά. Ο ίδιος εξήγησε πώς τον βοήθησε η εκστρατεία του Νοεμβρίου: «Ένιωσα πιο σίγουρος να πω στους καθηγητές γιατί είμαι ουδέτερος. Αυτό δυνάμωσε για τα καλά την πίστη μου».

Η αδελφή Μάργκιτ Χέρινγκ είχε παρόμοια αισθήματα. Η ίδια έγραψε: «Μπόρεσα να ενισχύσω το θάρρος και τον ζήλο μου. Παλιότερα, τρόμαζα και μόνο στη σκέψη ότι θα μιλήσω σε επιχειρηματίες και δημόσιους αξιωματούχους. Η εκστρατεία μού έμαθε να υπερασπίζομαι τις πεποιθήσεις μου με πραότητα, και αυτό αποτελεί μια καλή εξάσκηση για το μέλλον».

Ένας πρεσβύτερος είπε: «Συγκινήθηκα βλέποντας πόσο πολλοί αδελφοί έκαναν σκαπανικό αν και αντιμετώπιζαν σοβαρά προβλήματα υγείας. Θα μπορούσαν να σκεφτούν ότι δεν έχουν πολλές δυνάμεις. Εκείνοι όμως εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία να πάρουν μέρος στην εκστρατεία. Η χαρά και η εκτίμηση που έδειξαν για τον Ιεχωβά και τους αδελφούς τους φέρνει δάκρυα στα μάτια όλων μας».

Υπάρχουν πολλές ακόμα εμπειρίες και δηλώσεις από όλο τον κόσμο—τόσο πολλές που δεν γίνεται να αναφερθούν εδώ. Χαρήκαμε πάρα πολύ που μεταδώσαμε το άγγελμα της Βασιλείας σε εκατομμύρια ανθρώπους.—Ιωάννης 15:11.