Την Κυριακή 26 Ιουλίου 1931, ο αδελφός Ιωσήφ Φ. Ρόδερφορντ, ο τότε πρόεδρος της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά, απευθύνθηκε σε ένα ακροατήριο που ξεπερνούσε τα 15.000 άτομα σε μια συνέλευση στο Κολόμπους του Οχάιο, στις ΗΠΑ. Μέρος του προγράμματος μεταδόθηκε από 450 και πλέον ραδιοφωνικούς σταθμούς σε όλο τον κόσμο, πράγμα που κατέστησε την εκπομπή αυτή την πιο εκτεταμένη ως τότε ζωντανή ραδιοφωνική μετάδοση. Ο αδελφός Ρόδερφορντ παρουσίασε επίσης μια ιστορική απόφαση με τίτλο «Νέο Όνομα», η οποία περιείχε τη δήλωση: «Επιθυμούμε να είμαστε γνωστοί και να μας αποκαλούν με το όνομα μάρτυρες του Ιεχωβά». (Βλέπε το πλαίσιο « Η Απόφαση».) Το ακροατήριο ανταποκρίθηκε με ένα εκκωφαντικό «Ναι!» και ξέσπασε σε ένα βροντερό χειροκρότημα.

Ο αδελφός Άρθουρ Γουόρσλι, του οποίου η βιογραφία δημοσιεύτηκε το 1986, είπε για εκείνη την περίσταση: «Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις δυνατές φωνές και τα χειροκροτήματα που έκαναν τον χώρο της συνέλευσης να σείεται».

Κάποιοι που ήταν σε άλλες χώρες άκουσαν την απόφαση από το ραδιόφωνο. Ο αδελφός και η αδελφή Μπάρμπερ που βρίσκονταν στην Αυστραλία αφηγήθηκαν: «Όταν ξεκίνησε το χειροκρότημα στην Αμερική, οι αδελφοί στη Μελβούρνη πετάχτηκαν όρθιοι και άρχισαν να χειροκροτούν και εκείνοι». Στην Ιαπωνία, ένας μικρός όμιλος, στον οποίο ανήκε και η αδελφή Ματσούε Ισίι, κατάφερε να ακούσει την απόφαση. Η ίδια αδελφή έγραψε αργότερα: «Φωνάξαμε και εμείς από χαρά μαζί με τους αδελφούς μας στην Αμερική».

Αναφέρθηκε ότι κάποιες επιχειρήσεις στην πόλη της συνέλευσης, στο Κολόμπους του Οχάιο, που είχαν αναρτήσει πινακίδες για να καλωσορίσουν τους Διεθνείς Σπουδαστές της Γραφής, αντικατέστησαν εκείνες τις πινακίδες με άλλες που έγραφαν: «Καλώς ήρθατε, Μάρτυρες του Ιεχωβά». Στις 28 Ιουλίου 1931, Ο Αγγελιοφόρος (The Messenger), μια εφημερίδα που παρήγε η Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά και ανέφερε ειδήσεις από τις συνελεύσεις, περιείχε τυπωμένο για πρώτη φορά το όνομα Μάρτυρες του Ιεχωβά.

Λίγο καιρό μετά τη συνέλευση, έλαβε χώρα μια μεγάλη εκστρατεία κηρύγματος για τη διανομή του βιβλιαρίου Η Βασιλεία, η Ελπίς του Κόσμου, το οποίο περιλάμβανε και την απόφαση με το νέο όνομα. Μέσα σε δυόμισι μήνες, είχαν διανεμηθεί πάνω από πέντε εκατομμύρια αντίτυπα, πολλά από τα οποία δόθηκαν σε άτομα που κατείχαν ηγετικές θέσεις σε θρησκευτικές, κυβερνητικές και εμπορικές οργανώσεις.

Ο αδελφός Μάρτιν Πέτσιγκερ θυμόταν τα εξής σχετικά με εκείνη την περίοδο: «Σε κάθε πόρτα εμφανίζονταν πρόσωπα γεμάτα έκπληξη όταν συστηνόμασταν με τα λόγια: “Ήρθα σήμερα σε εσάς ως Μάρτυρας του Ιεχωβά”. Οι άνθρωποι κουνούσαν το κεφάλι τους ή ρωτούσαν: “Μα, εξακολουθείτε να είστε σπουδαστές της Γραφής, έτσι δεν είναι;”» (Βλέπε το πλαίσιο « Επισκεπτήριες Κάρτες Συστήνουν το Όνομα του Ιεχωβά».) Ωστόσο, αναφορικά με τα επόμενα χρόνια, ο αδελφός Πέτσιγκερ έγραψε: «Τι μεγάλη αλλαγή! Προτού πω κουβέντα, οι άνθρωποι κάνουν την παρατήρηση: “Πρέπει να είστε μάρτυρας του Ιεχωβά”».

Ο αδελφός Α. Χ. Μακμίλαν, ο οποίος επίσης παρακολούθησε τη συνέλευση το 1931, εξήγησε αργότερα γιατί το όνομα ήταν τόσο κατάλληλο, λέγοντας: «Σκέφτηκα ότι ήταν μια θαυμάσια ιδέα διότι αυτή η ονομασία έλεγε στον κόσμο τι κάναμε και ποιος ήταν ο σκοπός μας. Προηγουμένως ονομαζόμασταν Σπουδαστές της Γραφής. Γιατί; Επειδή αυτό ήμασταν τότε. Αλλά όταν άρχισαν να μελετούν τη Γραφή μαζί μας και άνθρωποι από άλλα έθνη, ονομαστήκαμε Διεθνείς Σπουδαστές της Γραφής. Αλλά τώρα είμαστε μάρτυρες για τον Ιεχωβά Θεό, και αυτή η ονομασία λέει στο κοινό ποιοι ακριβώς είμαστε και τι κάνουμε».

Σήμερα, εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο είναι περήφανοι που αποκαλούνται Μάρτυρες του Ιεχωβά.—Ησαΐας 43:10-12.