Αν και ο λαός του Ιεχωβά έχει υιοθετήσει με υπευθυνότητα προληπτικά μέτρα στη διάρκεια αυτής της υγειονομικής κρίσης, δεν είμαστε άτρωτοι στα θανατηφόρα αποτελέσματά της. (Εκκλησιαστής 9:11) Δυστυχώς, ως τώρα έχουν χάσει τη ζωή τους 872 αγαπητοί μας αδελφοί και αδελφές παγκοσμίως οι οποίοι νόσησαν από την ασθένεια COVID-19. Οι ομόπιστοί μας έσπευσαν να συμπαρασταθούν στους πενθούντες και να τους παρηγορήσουν. (1 Κορινθίους 12:26) Πάνω απ’ όλα, η αδελφότητα στηρίζεται στον Ιεχωβά, ο οποίος κρατάει πάντα την υπόσχεση που έχει καταγραφεί στο εδάφιο Φιλιππησίους 4:7, χαρίζοντάς μας “την ειρήνη του Θεού”.

Μια από τις αδελφές που λαβαίνει τη στήριξη της οργάνωσης του Ιεχωβά είναι η Χάντσεν Ούνουτσερ, που υπηρετεί ως ειδική σκαπάνισσα στο Μπολτσάνο της βόρειας Ιταλίας. Δυστυχώς, ο σύζυγός της, ο αδελφός Μάνφρεντ Ούνουτσερ, πέθανε στις 28 Μαρτίου από κορωνοϊό. Ο αδελφός Ούνουτσερ βρισκόταν σχεδόν 58 χρόνια στην ειδική ολοχρόνια υπηρεσία, τα 54 από τα οποία με τη σύζυγό του. Υπηρέτησαν μαζί στο έργο περιοχής 25 χρόνια. Σχεδόν 1.000 αδελφοί και αδελφές από αρκετές χώρες συνδέθηκαν στην επικήδεια τελετή μέσω βιντεοδιάσκεψης.

Η αδελφή Ούνουτσερ λέει: «Είμαι βαθιά ευγνώμων για την αδελφότητα. Δεν με άφησαν καθόλου μόνη, ούτε μια ώρα. Η στοργή τους ήταν σαν “ποταμός”! Με φρόντισαν συναισθηματικά, πνευματικά και σωματικά. Αγαπώ όλους τους αδελφούς μου».

Ένα ζευγάρι που έλαβε επίσης στήριξη μέσα στη θλίψη τους είναι η Μαρία Χοσέ Μονκάδα και ο σύζυγός της, ο Ντάρβιν, οι οποίοι υπηρετούν σε τομέα όπου μιλιέται η γλώσσα κίτσουα, στα βουνά του Ισημερινού. Δυστυχώς, οι γονείς της αδελφής Μονκάδα—η αδελφή Φαμπιόλα Σαντάνα Τζόρνταν, 56 ετών, που ήταν τακτική σκαπάνισσα, και ο αδελφός Ρικάρντο Τζόρνταν, 60 ετών, που ήταν διακονικός υπηρέτης στην εκκλησία Πραδέρας, στην Γκουαγιακίλ—υπέκυψαν στον κορωνοϊό με διαφορά έξι ημερών. Επίσης, αρρώστησαν από τον COVID-19 και οι δύο σαρκικοί αδελφοί της αδελφής Μονκάδα, αλλά ανέρρωσαν.

Συντετριμμένη από τη θλίψη, η αδελφή Μονκάδα ήθελε να ξεκινήσουν το τετράωρο ταξίδι ως εκεί για να συμπαρασταθεί στους συγγενείς της και να βοηθήσει στις διευθετήσεις της κηδείας. Κατόπιν προσευχής, όμως, αποφάσισαν ότι δεν ήταν σοφό να ταξιδέψουν στην Γκουαγιακίλ, και προτίμησαν να επικοινωνήσουν μέσω βιντεοκλήσης με τους συγγενείς τους. Η αδελφή Μονκάδα εξηγεί: «Αν είχαμε βρεθεί με τους συγγενείς μας, θα βάζαμε σε κίνδυνο και τη δική μας υγεία και των άλλων».

Φυσικά, η αδελφή Μονκάδα ένιωθε, όπως λέει η ίδια, αβάσταχτο «πόνο και αγωνία», αλλά με τον σύζυγό της συνέχισαν το πνευματικό τους πρόγραμμα και “δεν έπαψαν να προσεύχονται διαρκώς στον Ιεχωβά, ζητώντας του κατεύθυνση”. Ο αδελφός και η αδελφή Μονκάδα συνέχισαν τις ετοιμασίες για την τήρηση της Ανάμνησης του θανάτου του Ιησού, προσκαλώντας τα άτομα με τα οποία μελετούν και διαβάζοντας Βιβλικές περικοπές σχετικά με τις τελευταίες ημέρες του Ιησού στη γη. Συμμετείχαν επίσης στη διακονία γράφοντας επιστολές, και παρακολουθούσαν τις συναθροίσεις μέσω βιντεοδιάσκεψης. Εννιά συγγενείς της αδελφής Μονκάδα που δεν είναι Μάρτυρες ανταποκρίθηκαν στην πρόσκλησή της και παρακολούθησαν μέσω σύνδεσης την Ανάμνηση στην ισπανική.

«Ενθαρρυνθήκαμε πολύ βλέποντας άτομα με τα οποία μελετάμε να διευθετούν να συνδεθούν για την ομιλία της Ανάμνησης, παρ’ όλο που δεν τους ήταν καθόλου εύκολο», λέει η αδελφή Μονκάδα. «Ήταν ευχάριστη έκπληξη για εμάς, επίσης, που είδαμε να συνδέονται συγγενείς μου οι οποίοι ζουν σε άλλες χώρες».

Η αδελφή Μονκάδα προσθέτει: «Αυτή η εμπειρία μάς δείχνει ότι, όσο οδυνηρές καταστάσεις και αν περνάμε, ο καλύτερος τρόπος να διαχειριστούμε τον πόνο μας είναι να παραμένουμε δραστήριοι στην υπηρεσία του Ιεχωβά, να δίνουμε στον Ιεχωβά κάτι να ευλογήσει».

Η διεθνής μας αδελφότητα πενθεί μαζί με όσους έχουν χάσει αγαπημένα τους πρόσωπα από αυτή την πανδημία, και θα εξακολουθήσουμε να προσευχόμαστε για εκείνους που πενθούν. Αποβλέπουμε στον καιρό κατά τον οποίο ο Ιεχωβά θα τερματίσει κάθε αιτία πόνου, όπως είναι οι επιδημίες, και θα αναστήσει όλους τους πιστούς υπηρέτες του που έχουν πεθάνει.—1 Κορινθίους 15:21, 22.