Εξαιτίας της πανδημίας, στη διάρκεια του υπηρεσιακού έτους 2021, οι Σχολές Υπηρεσίας Σκαπανέα σε όλο τον κόσμο διεξάχθηκαν για πρώτη φορά μέσω βιντεοδιάσκεψης. Οι σπουδαστές εκτίμησαν τόσο πολύ αυτή την πνευματική προμήθεια ώστε έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να λάβουν μέρος. Οι ακόλουθες εμπειρίες δείχνουν πώς βοήθησε ο Ιεχωβά κάποιους σκαπανείς να ξεπεράσουν ιδιαίτερες δυσκολίες και να παρακολουθήσουν τη σχολή.

Η αδελφή Μιέκο Γιοσινάρι, στην Ιαπωνία, υπηρετεί ως τακτική σκαπάνισσα εδώ και 30 χρόνια. (Βλέπε εικόνα στην αρχή του άρθρου.) Αν και δυσκολεύεται να χρησιμοποιεί ηλεκτρονικές συσκευές και έχει προβλήματα όρασης, η Μιέκο ήταν αποφασισμένη να παρακολουθήσει τη διαδικτυακή σχολή σκαπανέων. Η ίδια λέει: «Έκανα έρευνα και έγραφα με μεγάλα γράμματα όσα έβρισκα και ήθελα να πω στις απαντήσεις μου για να μπορώ να τα διαβάζω. Ο Ιεχωβά με στοργικό τρόπο με ενθάρρυνε και με ενίσχυσε μέσω της σχολής σκαπανέων».

Η αδελφή Ανίτα Καριούκι, που ζει στη Θίκα, μια πόλη της Κένυας κοντά στο Ναϊρόμπι, κάνει σκαπανικό και έχει δικό της κέντρο αισθητικής. Προκειμένου να παρακολουθήσει τη σχολή, χρειάστηκε να κλείσει την επιχείρησή της για μια ολόκληρη εβδομάδα. Αρχικά, ανησυχούσε για το πώς θα τα κατάφερνε, αλλά τελικά εμπιστεύτηκε πλήρως στη βοήθεια του Ιεχωβά. Η ίδια εξηγεί: «Απλώς ικέτευσα τον Ιεχωβά, του εμπιστεύτηκα το ζήτημα και συνέχισα το έργο». Την εβδομάδα πριν από τη σχολή, η Ανίτα έβγαλε κάποια χρήματα με τα οποία μπόρεσε να καλύψει τα περισσότερα έξοδά της. Αν και της έλειπαν περίπου 25 ευρώ, δεν έχασε τη σχολή. Μετά το μάθημα της Τετάρτης, της τηλεφώνησε ένας πελάτης για να της δώσει κάποια χρήματα που της χρωστούσε. Ήταν ακριβώς όσα της έλειπαν!

Το σπίτι της αδελφής Λαούρεν Μαντριγκάλες, στο Γιόρο της Ονδούρας, πλημμύρισε και γέμισε με λάσπη που έφτανε κοντά στο ένα μέτρο ύψος εξαιτίας των τυφώνων Ήτα και Γιώτα. Η οικογένεια της Λαούρεν έχασε σχεδόν όλα της τα υπάρχοντα και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει προσωρινά το σπίτι. Εκείνη την περίοδο, η Λαούρεν προσκλήθηκε να παρακολουθήσει τη σχολή σκαπανέων. Από τη μία ενθουσιάστηκε με την πρόσκληση, αλλά από την άλλη φοβόταν ότι η οικογένειά της δεν θα προλάβαινε να καθαρίσει το σπίτι μέχρι τη σχολή. Η ίδια αναφέρει: «Αρχίζαμε να καθαρίζουμε νωρίς το πρωί και σταματούσαμε αργά το βράδυ. Αυτό συνεχίστηκε για μέρες. Είχα εξαντληθεί. Ένιωθα ότι δεν μου είχε απομείνει κουράγιο να διαβάσω για τη σχολή και έτσι αρνήθηκα την πρόσκληση». Η Λαούρεν προσευχήθηκε στον Ιεχωβά και του είπε πόσο άσχημα ένιωθε με αυτή την κατάσταση. Προς έκπληξή της, λίγες μέρες πριν από τη σχολή, μια Επιτροπή Παροχής Βοήθειας σε Καταστροφές προσφέρθηκε να βοηθήσει με τον καθαρισμό του σπιτιού. Έτσι η Λαούρεν πρόλαβε να προετοιμαστεί και μπόρεσε να παρακολουθήσει τη σχολή από το σπίτι της.

Ο αδελφός Σπένσερ Στας και η σύζυγός του, η Αλεξάντρα, είναι τακτικοί σκαπανείς στο Κλίβελαντ του Οχάιο των Ηνωμένων Πολιτειών. Προτού ξεκινήσει η σχολή, ο πατέρας του Σπένσερ, ο Ρόμπερτ, που είναι χήρος, μπήκε στο νοσοκομείο. Ο Σπένσερ και η Αλεξάντρα δεν ήταν σίγουροι αν έπρεπε να παρακολουθήσουν τη σχολή. Ο Ρόμπερτ τούς είπε να μην τη χάσουν. Δυστυχώς όμως, δύο μέρες πριν από τη σχολή πέθανε. Παρότι ο Σπένσερ και η Αλεξάντρα ένιωθαν αβάσταχτη λύπη, έχασαν μόνο την πρώτη μέρα της σχολής. Η ένθερμη προσευχή τούς έδωσε τη δύναμη να συνεχίσουν. Ο Σπένσερ λέει ότι ένιωθε ήρεμος καθώς ήξερε ότι είχαν εκπληρώσει την επιθυμία του πατέρα του. Και προσθέτει: «Ανυπομονούμε να του πούμε ότι καταφέραμε να πάμε στη σχολή καθώς και να μοιραστούμε μαζί του μερικά από όσα μάθαμε εκεί. Η στήριξη που μας πρόσφεραν οι συμμαθητές και οι εκπαιδευτές μας ήταν αυτό ακριβώς που χρειαζόμασταν».

Ο αδελφός Τσουνγκ Ντε-σικ, στη Νότια Κορέα, ζει τα τελευταία 10 χρόνια σε νοσηλευτικό ίδρυμα. Ένα εγκεφαλικό τον άφησε μερικώς παράλυτο, και έκτοτε είναι καθηλωμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο. Στο παρελθόν, είχε προσπαθήσει να παρακολουθήσει κάποιες σχολές σκαπανέων, αλλά εξαιτίας της υγείας του ποτέ δεν τα κατάφερνε για πάνω από μία μέρα. Όταν έλαβε την πρόσκληση για τη διαδικτυακή σχολή, πέταξε από τη χαρά του. «Ήμουν τόσο ευγνώμων για αυτή τη διευθέτηση που δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου. Υπό άλλες συνθήκες, θα μου ήταν αδύνατον να παρακολουθήσω τη σχολή σκαπανέων», λέει. «Δεν μπορώ να περιγράψω πόση χαρά ένιωσα που μου δόθηκε αυτή η δυνατότητα».

Ο αδελφός Έντι Ελ Μπάγιε και η σύζυγός του, η Τσέρις, ζουν στη Νέα Νότια Ουαλία της Αυστραλίας. «Ένιωθα ότι η διακονία μου είχε μείνει στάσιμη», λέει η Τσέρις, «λες και είχα κολλήσει σε μια ρουτίνα και δεν ήξερα πώς να ξεφύγω». Ωστόσο, η σχολή σκαπανέων ήταν αυτό ακριβώς που είχε ανάγκη η Τσέρις. «Βρήκα πολλούς τομείς στους οποίους μπορούσα να διευρύνω τη διακονία μου παρά τους περιορισμούς».

Ο Έντι περιγράφει πώς τον ενθάρρυνε η σχολή: «Ήταν σαν μια τεράστια αγκαλιά από τον ίδιο τον Κυρίαρχο του Σύμπαντος, σαν να μου χτυπούσε απαλά τον ώμο και να μου έλεγε: “Συνέχισε έτσι! Είμαι δίπλα σου, σε αγαπώ και νοιάζομαι για εσένα!”»

Αργότερα μέσα στο έτος, έχουν προγραμματιστεί και άλλες διαδικτυακές σχολές σκαπανέων. Πόσο πολύ ενθαρρυνόμαστε βλέποντας ότι ο Ιεχωβά συνεχίζει να εκπαιδεύει τον λαό του παρά τις δυσκολίες! Αυτό μας θυμίζει τα λόγια του Ιώβ: «Ο Θεός είναι εξυψωμένος σε δύναμη· ποιος εκπαιδευτής είναι όμοιός του;»—Ιώβ 36:22.

Οι παρακάτω εικόνες δείχνουν εκπαιδευτές και σπουδαστές σε άλλες χώρες, που ωφελήθηκαν και αυτοί από τη διαδικτυακή σχολή σκαπανέων.