Το υπηρεσιακό έτος 2020, η οργάνωσή μας άρχισε ένα άνευ προηγουμένου παγκόσμιο έργο παροχής βοήθειας, το οποίο συνεχίζεται ως σήμερα. Σε όλο τον κόσμο, διορίστηκαν πάνω από 950 Επιτροπές Παροχής Βοήθειας σε Καταστροφές (DRC). Το 2020 σημαδεύτηκε όχι μόνο από την πανδημία, αλλά και από καταστάσεις έκτακτης ανάγκης που έσπειραν τον όλεθρο και από φυσικές καταστροφές. Οι DRC ήρθαν αντιμέτωπες με μια διπλή πρόκληση—να προσφέρουν επείγουσα βοήθεια στους αδελφούς μας και παράλληλα να τηρούν τα μέτρα προστασίας για την πανδημία COVID-19. Οι αδελφοί και οι αδελφές που συμμετείχαν στην παροχή βοήθειας αναφέρουν ότι η πίστη τους ενισχύθηκε. Ακολουθούν κάποιες καταστάσεις που αντιμετώπισαν οι αδελφοί μας:

Στη διάρκεια του υπηρεσιακού έτους 2020, οι αδελφοί μας επηρεάστηκαν από 126 μεγάλους τυφώνες—11,5 τοις εκατό περισσότεροι από το υπηρεσιακό έτος 2019. Πολλοί από αυτούς προκάλεσαν καταστροφικές πλημμύρες και κατολισθήσεις.

Για παράδειγμα, αλλεπάλληλοι τροπικοί κυκλώνες έπληξαν τις Φιλιππίνες αναγκάζοντας πολλούς ευαγγελιζομένους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους.

Ισχυρές βροχοπτώσεις σε όλη τη Νιγηρία κατέστρεψαν τις σοδειές των αδελφών μας.

Η Νότια Κορέα μαστιζόταν για καιρό από την παρατεταμένη εποχή των μουσώνων.

Σε πολλές χώρες ξέσπασαν πυρκαγιές, μερικές από τις οποίες ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο.

Για παράδειγμα, κάποιοι αδελφοί μας ήρθαν αντιμέτωποι με τεράστιες πυρκαγιές που αφαίρεσαν ζωές και σάρωσαν πάνω από τέσσερα εκατομμύρια στρέμματα γης.

Αυτό συνέβη στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Τεράστιες πυρκαγιές έπληξαν και τους αδελφούς μας στην Αυστραλία.

Αμέσως μετά το ξέσπασμα αυτών των καταστροφών, η οργάνωση έδωσε οδηγίες ασφάλειας ώστε εκείνοι που δίνουν και λαβαίνουν βοήθεια να παραμένουν ασφαλείς.

Ο αδελφός Χαν Τσαν-χι, ο οποίος συμμετείχε σε μια DRC στη Νότια Κορέα, περιγράφει μερικά από τα μέτρα προστασίας: «Μετρούσαμε κάθε πρωί τη θερμοκρασία όλων μας, κρατούσαμε συνεχώς τις αποστάσεις, περιορίσαμε τον αριθμό των εθελοντών που εργάζονταν στον ίδιο χώρο και αποφεύγαμε να συγκεντρωνόμαστε για τα γεύματα και τα διαλείμματα. Επιπλέον, οι εθελοντές έπρεπε να απολυμαίνουν τα εργαλεία τους πριν και μετά την εργασία».

Μερικοί αδελφοί μας έφυγαν προσωρινά από τα σπίτια τους ή κάποιοι άλλοι τα έχασαν σε αυτές τις καταστροφές. Ο αδελφός Κρις Σίραχ, ο οποίος υπηρέτησε σε μια DRC όταν ξέσπασαν πυρκαγιές στη δυτική ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών, εξηγεί: «Φροντίζαμε να βρούμε κατάλυμα για τους αδελφούς μας χωρίς όμως να παραβιάζονται οι οδηγίες για την πανδημία COVID-19».

Σε πολλές περιοχές, ο αριθμός όσων μπορούσαν να λάβουν μέρος στην παροχή βοήθειας ήταν μειωμένος λόγω των μέτρων ασφάλειας και των ταξιδιωτικών περιορισμών. Ο αδελφός Φίλιπς Ακίντουρο, ο οποίος εργάστηκε σε μια DRC στη Νιγηρία, εξηγεί: «Η μεγαλύτερη πρόκλησή μας ήταν ο περιορισμός των μετακινήσεων [από την κυβέρνηση]. Εξαιτίας αυτού, με δυσκολία είχαμε όσα χέρια χρειαζόμασταν».

Ο αδελφός Κιμ Τζουν-χιονγκ, ο οποίος επίσης εργάστηκε σε μια DRC στη Νότια Κορέα, περιγράφει τη στάση των εθελοντών: «Συμμετείχαμε σε αυτό το έργο παροχής βοήθειας επειδή αγαπάμε τον Θεό και τους αδελφούς μας. Γι’ αυτό και πάντα φροντίζαμε για την προστασία της ζωής και την ασφάλεια. Έτσι λοιπόν, παρά τα πολλά μέτρα προστασίας, δεν χάναμε τη χαρά μας καθώς επιτελούσαμε το έργο παροχής βοήθειας».

Η επιτυχία του έργου παροχής βοήθειας παρά τις περαιτέρω δυσκολίες έχει ενισχύσει την πίστη όσων περιλαμβάνονταν καθώς και την εμπιστοσύνη τους στον Ιεχωβά.

Για παράδειγμα, ο αδελφός Χαν ανησυχούσε αν η DRC θα μπορούσε να βρει αρκετά άτομα για να ξεκινήσουν οι εργασίες σε λιγότερο από 24 ώρες. «Μέσα σε λίγες μόνο ώρες, συνειδητοποίησα πόσο αβάσιμες ήταν οι ανησυχίες μου. Εκατοντάδες αδελφοί και αδελφές από όλη τη χώρα προσφέρθηκαν να βοηθήσουν. Ήταν τόσο πολλοί που σε μερικούς είπαμε όχι». Και καταλήγει: «Ήμουν σίγουρος ότι ο Ιεχωβά ήταν μαζί μας, και αυτό ήταν πολύ συγκινητικό».

Παρόμοια, ο αδελφός Μπραντ Μπένερ στην Ονδούρα εξηγεί πώς ένιωσε που συμμετείχε στο έργο παροχής βοήθειας για τυφώνες: «Αν και ήταν μια πιεστική κατάσταση, οι αδελφοί μας που εγκατέλειψαν τα σπίτια τους έλαβαν φαγητό, κατάλυμα και την πνευματική ενθάρρυνση που χρειάζονταν. Είδα από πρώτο χέρι ότι τίποτα δεν μπορεί να καταστρέψει την αγάπη που υπάρχει στην οργάνωσή μας—ούτε δύο τυφώνες μαζί με μια παγκόσμια πανδημία».

Ο αδελφός Άλκιν Ντάγιαγκ, ο οποίος συμμετείχε σε μια DRC στις Φιλιππίνες, συμπεραίνει το εξής: «Όλη αυτή η εμπειρία με έκανε να συνειδητοποιήσω ακόμα περισσότερο ότι ο Ιεχωβά όντως μας παρέχει απλόχερα τη δύναμη που ξεπερνάει το φυσιολογικό και τη σοφία που χρειαζόμαστε για να τα καταφέρουμε».—2 Κορινθίους 4:7.

Εκτιμούμε τη σκληρή δουλειά όλων των γραφείων τμήματος, των DRC και των πολλών αδελφών που συμμετείχαν στο έργο παροχής βοήθειας. Ο γεμάτος αγάπη κόπος τους και οι γενναιόδωρες συνεισφορές τους πρόσφεραν ανακούφιση στη διάρκεια μιας χρονιάς με πρωτοφανείς καταστροφές.—1 Θεσσαλονικείς 1:3.