Η παρουσία των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην περιοχή που αποκαλείται τώρα Παλαιστινιακά Εδάφη χρονολογείται από το 1919. Ίδρυσαν μία εκκλησία στη Ραμάλα το 1920 και μια δεύτερη κοντά στη Βηθλεέμ το 1942. Λόγω του πολέμου στην Παλαιστίνη το 1948, η χώρα διχοτομήθηκε: Το ένα τμήμα έγινε το νέο κράτος του Ισραήλ, ενώ το άλλο περιήλθε υπό τον έλεγχο της Ιορδανίας. Επί σχεδόν 20 χρόνια, οι Μάρτυρες στο Ισραήλ και στα Παλαιστινιακά Εδάφη δεν μπορούσαν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους. Μετά τον Πόλεμο των Έξι Ημερών που ξέσπασε το 1967, η επικοινωνία αποκαταστάθηκε και οι Μάρτυρες μπορούσαν και πάλι να απολαμβάνουν ελεύθερα τις συγκεντρώσεις και τις δραστηριότητές τους στη Δυτική Όχθη.

Παρότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στα Παλαιστινιακά Εδάφη έχουν επιδιώξει τη νομική καταχώριση, οι αρχές απορρίπτουν τις αιτήσεις τους. Οι Μάρτυρες έχουν τη δυνατότητα να συγκεντρώνονται για λατρεία και να μεταδίδουν τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις στους συνανθρώπους τους, αλλά χωρίς νομική καταχώριση στερούνται δικαιώματα οικογενειακής κατάστασης. Καταβάλλονται συνεχείς προσπάθειες για να αποκτήσουν βασικά δικαιώματα και κάποια νομική υπόσταση.