Ο Μάικ-Τζαλάλ και η Νάταλι Σάαντ είναι μέλη της μικρής Χριστιανικής κοινότητας των Μαρτύρων του Ιεχωβά στα Παλαιστινιακά Εδάφη. Αν και είναι νόμιμα παντρεμένοι, δεν μπορούν να αποκτήσουν πιστοποιητικό γάμου. Μόλις πρόσφατα και μετά δυσκολίας κατάφεραν να αποκτήσουν πιστοποιητικό γέννησης για τον μικρό τους γιο, τον Άντρε. Οι Σάαντ όμως δεν είναι οι μόνοι. Και άλλα αντρόγυνα Μαρτύρων αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα. Επειδή οι Μάρτυρες ανήκουν σε μια θρησκεία που δεν είναι νομικά αναγνωρισμένη στα Παλαιστινιακά Εδάφη, οι αρχές τούς στερούν βασικά δικαιώματα που σχετίζονται με την οικογενειακή τους κατάσταση.

Οι Σάαντ παντρεύτηκαν στο Ισραήλ, και τον γάμο τους τέλεσε ένας θρησκευτικός λειτουργός των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Ωστόσο, το παλαιστινιακό Υπουργείο Εσωτερικών δεν καταχώρισε τον γάμο τους επειδή οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν είναι νομικά αναγνωρισμένη θρησκεία εκεί. Δεδομένου ότι οι αξιωματούχοι δεν αναγνώριζαν τον γάμο, τα παιδιά που θα προέκυπταν από αυτόν θεωρούνταν νόθα, και συνεπώς το Υπουργείο Εσωτερικών αρνούνταν να τα καταχωρίσει. Οι Σάαντ και άλλοι Μάρτυρες που είναι γονείς προσπάθησαν κατ’ επανάληψη να διορθώσουν αυτή την αδικία.

Το 2014, το Υπουργείο Εσωτερικών ανταποκρίθηκε στα αιτήματα που είχαν υποβληθεί για την καταχώριση των παιδιών. Οι Σάαντ νιώθουν ανακούφιση που ο Άντρε (ο οποίος γεννήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2012) απέκτησε τελικά νομική υπόσταση. Οι γονείς της Μάγια Τζάσμιν, της Λόρα και του Κρίστιαν, οι οποίοι απεικονίζονται παραπάνω, είναι και αυτοί ευγνώμονες που το Υπουργείο Εσωτερικών εξέδωσε πιστοποιητικά γέννησης για τα παιδιά τους, αναγνωρίζοντάς τα ως «Χριστιανούς».

Τα παιδιά διαθέτουν πλέον όλα τα απαραίτητα δικαιολογητικά και απολαμβάνουν τα ίδια δικαιώματα με άλλους πολίτες. Οι γονείς τους μπορούν να ταξιδέψουν μαζί τους εκτός συνόρων χωρίς δυσκολία και μπορούν να τα γράψουν στο σχολείο.

Παρά τη θετική αυτή εξέλιξη, οι αρχές εξακολουθούν να μη χορηγούν πιστοποιητικό γάμου στους Σάαντ και σε άλλα εφτά παντρεμένα ζευγάρια Μαρτύρων. Ως αποτέλεσμα, όλοι τους υφίστανται κοινωνικές διακρίσεις, καθώς κάποιοι θεωρούν εσφαλμένα ότι είναι άγαμα άτομα που συζούν διατηρώντας ανήθικη σχέση.

Εφόσον η κυβέρνηση δεν χορηγεί αναγνώριση, τα αντρόγυνα πρέπει να υποβάλλουν ξεχωριστή φορολογική δήλωση και να έχουν ξεχωριστούς τραπεζικούς λογαριασμούς. Σε κάποιο επείγον ιατρικό περιστατικό, ο ένας σύζυγος δεν αναγνωρίζεται ως αρμόδιος για να επιλέξει ιατρική περίθαλψη για τον άλλον. Αν ο ένας σύζυγος πεθάνει, ο άλλος σύζυγος και τα παιδιά δεν μπορούν να κληρονομήσουν τα περιουσιακά του στοιχεία. Οι οικογένειες δεν μπορούν να κηδέψουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα σε αρμονία με τις Χριστιανικές τους πεποιθήσεις. Ο ενταφιασμός τους πρέπει να γίνει σε ένα τμήμα του Ισλαμικού νεκροταφείου που έχει ξεχωριστεί για τους μη Μουσουλμάνους.

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά υπέβαλαν αίτηση για νομική αναγνώριση στις παλαιστινιακές αρχές τον Σεπτέμβριο του 2010. Αφού πέρασαν δύο και πλέον χρόνια χωρίς να έχουν πάρει απάντηση, οι Μάρτυρες υπέβαλαν αίτημα στο Ανώτατο Δικαστήριο της Ραμάλα, ζητώντας νομική αναγνώριση. Το δικαστήριο απέρριψε το αίτημα τον Οκτώβριο του 2013 για τεχνικούς λόγους.

Έκτοτε, οι Μάρτυρες έχουν κάνει επιπρόσθετες νομικές ενέργειες και έχουν συναντηθεί με αξιωματούχους για να επιλύσουν το ζήτημα. Ωστόσο, η έλλειψη ανταπόκρισης από τους κυβερνητικούς αξιωματούχους έχει εμποδίσει την οποιαδήποτε πρόοδο.

Ο Φίλιπ Μπράμλεϊ, νομικός σύμβουλος των Μαρτύρων του Ιεχωβά, δήλωσε: «Οι Μάρτυρες μετρούν σχεδόν 100 χρόνια ιστορίας στη Ραμάλα και στην ευρύτερη περιοχή. Είναι ευγνώμονες που οι αρχές τούς παρέχουν την ελευθερία να αποδίδουν λατρεία ανενόχλητοι. Παρ’ όλα αυτά, οι θρησκευτικές διακρίσεις που εμποδίζουν τη νομική αναγνώριση των Μαρτύρων του Ιεχωβά δεν πρέπει να τους στερούν και τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματά τους».

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αναγνωρίζουν ότι οι παλαιστινιακές αρχές έχουν κάνει ένα πρώτο βήμα προόδου σε ό,τι αφορά τα δικαιώματα οικογενειακής κατάστασης εκδίδοντας πιστοποιητικά γέννησης. Τα παντρεμένα ζευγάρια που επί του παρόντος δεν έχουν πιστοποιητικό γάμου αισιοδοξούν ότι οι αρχές θα επιλύσουν τα ζητήματα οικογενειακής κατάστασης που εκκρεμούν, και τελικά θα αναγνωρίσουν τη θρησκεία τους.