Χάρη στις προσπάθειες που κατέβαλαν ο Συνήγορος του Πολίτη και αμερόληπτοι δικαστές στη Ρουάντα, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δικαιώθηκαν έπειτα από μακροχρόνια νομική μάχη. Το Ανώτατο Δικαστήριο αρχικά είχε αποφανθεί εναντίον των Μαρτύρων και τους είχε δώσει την εντολή να αποζημιώσουν τους ιδιοκτήτες ενός κτιρίου το οποίο είχε κατεδαφιστεί κατόπιν εντολής των αρχών της πόλης του Κιγκάλι. Ωστόσο, ο Συνήγορος του Πολίτη διέκρινε την ξεκάθαρη αδικία και ζήτησε από το Ανώτατο Δικαστήριο να επανεξετάσει την απόφασή του.

Στα πλαίσια μιας εκτεταμένης πρωτοβουλίας καθαρισμού της περιοχής, οι αρχές της πόλης του Κιγκάλι εξέδωσαν μια απόφαση το 2006, σύμφωνα με την οποία οι κάτοικοι έπρεπε να απομακρύνουν όλα τα υπαίθρια κιόσκια που ήταν χτισμένα σε δημόσιο χώρο. Η ίδια απόφαση υποχρέωνε τους κατοίκους να συντηρούν και να εξωραΐσουν τον δημόσιο χώρο γύρω από την ιδιοκτησία τους.

Επίσης, σύμφωνα με την απόφαση, έπρεπε να απομακρυνθούν όλες οι αυθαίρετες κατασκευές. Αυτό περιλάμβανε ένα κτίριο το οποίο είχε ανεγείρει σε δημόσιο χώρο ο κ. Ενγκάγιαμπατεράνια χωρίς άδεια. Συν τοις άλλοις, είχε χρησιμοποιήσει υλικά και μεθόδους που δεν συμμορφώνονταν με τον οικοδομικό κανονισμό. Έπειτα από 21 ημέρες, όταν έληξε η προθεσμία συμμόρφωσης με την απόφαση, ο Περιφερειάρχης του Γκασάμπο εξέδωσε γραπτή απόφαση για κατεδάφιση όλων των αυθαίρετων κτιρίων. Όταν απομακρύνθηκαν οι αυθαίρετες κατασκευές, το Γραφείο Τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Ρουάντα, το οποίο επίσης βρίσκεται στην Περιφέρεια Γκασάμπο, στον Τομέα Ρεμέρα του Κιγκάλι, εξωράισε τον δημόσιο χώρο κοντά στις εγκαταστάσεις του κατασκευάζοντας πεζοδρόμιο και φυτεύοντας έναν κήπο.

Όταν οι αρχές της πόλης κατεδάφισαν το κτίριο του κ. Ενγκάγιαμπατεράνια, ο ίδιος και οι συνεργάτες του υπέβαλαν καταγγελία στο Ενδιάμεσο Δικαστήριο του Γκασάμπο, κατηγορώντας τους Μάρτυρες για την κατεδάφιση. Ο κ. Ενγκάγιαμπατεράνια και οι συνεργάτες του ισχυρίζονταν ότι δικαιούνταν αποζημίωση για το κατεδαφισμένο κτίριο, παρότι δεν παρουσίασαν στο δικαστήριο κανένα έγκυρο στοιχείο για να υποστηρίξουν τους ισχυρισμούς τους. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά κατέθεσαν επίσημα έγγραφα που αποδείκνυαν ξεκάθαρα ότι οι αρχές της πόλης ευθύνονταν για την ενέργεια. Παρ’ όλα αυτά, το ενδιάμεσο δικαστήριο αγνόησε τα στοιχεία και αποφάνθηκε εναντίον των Μαρτύρων.

Οι Μάρτυρες έκαναν έφεση στο ανώτερο δικαστήριο ώστε να διορθωθεί η προφανής αδικία. Το ανώτερο δικαστήριο ανασκόπησε τα στοιχεία και αποφάσισε ότι δεν υπήρχε ισχυρή βάση για την απόφαση του ενδιάμεσου δικαστηρίου εναντίον των Μαρτύρων. Στις 5 Νοεμβρίου 2010, το ανώτερο δικαστήριο αποφάσισε ότι η αγωγή του κ. Ενγκάγιαμπατεράνια και των συνεργατών του ήταν αόριστη και τους διέταξε να καταβάλουν αποζημίωση και δικαστικά έξοδα ύψους 800.000 φράγκων Ρουάντας (περίπου 1.200 ευρώ).

Ο κ. Ενγκάγιαμπατεράνια προσέβαλε την απόφαση στο Ανώτατο Δικαστήριο της Ρουάντας. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, ο Εκτελεστικός Γραμματέας του Τομέα Ρεμέρα κατέθεσε ότι το κτίριο του κ. Ενγκάγιαμπατεράνια ήταν αυθαίρετο και επομένως κατεδαφίστηκε στα πλαίσια ενός κρατικού προγράμματος για την αναδιάρθρωση της πόλης. Το Ανώτατο Δικαστήριο αναγνώρισε ότι, στην πραγματικότητα, δεν κατεδάφισαν το κτίριο οι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Ωστόσο, αποφάνθηκε ότι οι Μάρτυρες υποκίνησαν την κατεδάφιση. Το Δικαστήριο παρέβλεψε σημαντικά στοιχεία και έπειτα διατύπωσε την άποψη ότι οι Μάρτυρες ωφελήθηκαν καταχρηστικά, δεδομένου ότι διαμόρφωσαν τον χώρο όπου βρισκόταν προηγουμένως το κτίριο. Το Δικαστήριο επιδίκασε στους προσφεύγοντες ως αποζημίωση 22.055.242 φράγκα Ρουάντας (πάνω από 29.000 ευρώ). Οι Μάρτυρες κατέβαλαν, με επιφυλάξεις, την αποζημίωση στις 4 Απριλίου 2013.

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά υπέβαλαν καταγγελία στο Γραφείο του Συνηγόρου του Πολίτη επειδή είχαν κατηγορηθεί εσφαλμένα και είχαν αδίκως θεωρηθεί υπεύθυνοι για την κατεδάφιση του κτιρίου του κ. Ενγκάγιαμπατεράνια. Η Υπεύθυνη του Συνηγόρου του Πολίτη της Ρουάντας, η κ. Αλοΐζι Κιανζαΐρε, εξέτασε την καταγγελία και την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου.

Αφού μελέτησε τα στοιχεία, η κ. Κιανζαΐρε διαπίστωσε ότι οι αρχές είχαν κατεδαφίσει το κτίριο επειδή ο κ. Ενγκάγιαμπατεράνια δεν είχε συμμορφωθεί με τον νόμο. Επιπλέον, επιβεβαίωσε ότι δεν υπήρχε λόγος να τιμωρηθούν οι Μάρτυρες για το ότι υποστήριξαν την οδηγία που έδωσε ο δήμος να εξωραϊστεί ο παρακείμενος δημόσιος χώρος. Η αναβάθμιση και η συνεχής συντήρηση του χώρου από τους Μάρτυρες αποτέλεσε «βελτιωτική κίνηση» και «αξιοσημείωτη υποστήριξη προγράμματος του Κράτους για τον καθαρισμό της πόλης».

Στις 4 Δεκεμβρίου 2013, η κ. Κιανζαΐρε ζήτησε από το Ανώτατο Δικαστήριο να επανεξετάσει την απόφασή του ενάντια στους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Το Δικαστήριο εκδίκασε εκ νέου την υπόθεση υπό άλλη σύνθεση και, στις 17 Οκτωβρίου 2014, αναίρεσε τη δική του απόφαση, κρίνοντας αβάσιμη την αξίωση του κ. Ενγκάγιαμπατεράνια. Έδωσε την εντολή στον κ. Ενγκάγιαμπατεράνια να επιστρέψει τα χρήματα που είχε λάβει αδίκως με βάση την προηγούμενη απόφαση, καθώς και να καλύψει τα δικαστικά έξοδα. Επί του παρόντος, δικηγόροι που εκπροσωπούν τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και ένας δικαστικός κλητήρας ασχολούνται με την ανάκτηση του χρηματικού ποσού.

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αναγνωρίζουν την ευγενική βοήθεια της κ. Κιανζαΐρε στον ρόλο που έπαιξε ως Συνήγορος του Πολίτη και είναι ευγνώμονες στο Ανώτατο Δικαστήριο για την αναίρεση της απόφασής του. Αναμφίβολα, όλοι οι νομοταγείς πολίτες εκτιμούν τον αποτελεσματικό μηχανισμό που διαθέτει η Δημοκρατία της Ρουάντας όσον αφορά τη διόρθωση των αδικιών και την υποστήριξη του κράτους δικαίου.