Στις 2 Φεβρουαρίου 2021, a το Περιφερειακό Δικαστήριο του Μπιρομπιτζάν στην Εβραϊκή Αυτόνομη Περιφέρεια αναμένεται να ανακοινώσει την ετυμηγορία του στην υπόθεση που αφορά τον αδελφό Αρτούρ Λοχβίτσκι, ο οποίος κινδυνεύει με φυλάκιση τεσσάρων ετών.

Αρτούρ Λοχβίτσκι

• Γεννήθηκε: 1986 (Μπελγκορόντσκογιε, Εβραϊκή Αυτόνομη Περιφέρεια)

• Βιογραφία: Έχασε τον πατέρα του όταν ήταν εφτά χρονών. Έγινε ηλεκτρολόγος και εξειδικεύτηκε στην πυρασφάλεια. Έχει βραβευτεί για την επιμέλεια και την εργατικότητά του

  Από μικρός, έμαθε από τη μητέρα του να αγαπάει τον Ιεχωβά. Το 1998, σε ηλικία 11 ετών, βαφτίστηκε ως Μάρτυρας του Ιεχωβά. Το 2018, παντρεύτηκε την Άννα. Τους αρέσουν τα ταξίδια και οι βόλτες στη φύση

Τον Μάιο του 2018, τρεις μήνες μετά τον γάμο του Αρτούρ και της Άννας, η αστυνομία πραγματοποίησε έρευνα στο σπίτι τους. Η έφοδος ήταν μέρος μιας επιχείρησης της αστυνομίας με το κωδικό όνομα «Ημέρα Κρίσης», στην οποία 150 πράκτορες της ασφάλειας έκαναν έρευνα σε 22 σπίτια Μαρτύρων του Ιεχωβά. Έρευνα έγινε επίσης και στο σπίτι της μητέρας του Αρτούρ, της Ιρίνα. Στις 31 Ιουλίου 2019, αστυνομικοί της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφάλειας (FSB) στο Μπιρομπιτζάν άσκησαν ποινική δίωξη εναντίον του Αρτούρ λόγω υποτιθέμενης εξτρεμιστικής δράσης. Κατηγορίες ασκήθηκαν επίσης στην Άννα και στην Ιρίνα.

Οι ποινικές διώξεις εναντίον της οικογένειας προκαλούν μεγάλες οικονομικές δυσκολίες. Οι αρχές έχουν μπλοκάρει τον τραπεζικό λογαριασμό του Αρτούρ. Επιπλέον, ο εργοδότης του τον απείλησε ότι θα τον απολύσει.

Η έρευνα που εκτυλίσσεται έχει φέρει μεγάλη αναστάτωση στην καθημερινότητα της οικογένειας. Ο Αρτούρ εξηγεί: «Ήρθαν τα πάνω κάτω στη ζωή μας. Πλέον είναι δύσκολο να προγραμματίσουμε την εβδομάδα μας (ή ακόμα και τη μέρα μας). [Η αστυνομία] μάς καλεί στο τμήμα όποτε τους βολεύει. Γι’ αυτό, χρειάζεται να αλλάζουμε συνέχεια το πρόγραμμά μας».

Ο Αρτούρ και η Άννα είναι ευγνώμονες για την υποστήριξη των ομοπίστων τους. Ο Αρτούρ αναφέρει: «Οι αδελφοί μάς στηρίζουν πάρα πολύ και συναισθηματικά και πνευματικά. . . . Δεν βρίσκουμε λόγια να περιγράψουμε πόσο χαρούμενοι είμαστε που ανήκουμε στον λαό του Ιεχωβά και έχουμε την τιμή να υπερασπιζόμαστε το όνομά του με αυτόν τον τρόπο! Έχουμε δει από πρώτο χέρι ότι ο Ιεχωβά δεν εγκαταλείπει τους υπηρέτες του!»

Το ζεύγος Λοχβίτσκι έχει αντλήσει επίσης δύναμη και θάρρος διατηρώντας ένα καλό πνευματικό πρόγραμμα. Βέβαια, αυτό δεν ήταν πάντα εύκολο. Αμέσως μετά τις εφόδους της «Ημέρας Κρίσης», ο Αρτούρ θυμάται: «Δεν είχαμε καθόλου πνευματική τροφή». Στην αρχή, αυτό του προξένησε ανησυχία. Αναρωτιόταν πώς θα κρατούσαν εκείνος και η οικογένειά του το πνευματικό τους πρόγραμμα. Αλλά σύντομα θυμήθηκε μια θεμελιώδη αλήθεια: «[Η FSB] δεν μπορούσε να μας στερήσει την προσευχή. Αρχίσαμε λοιπόν αμέσως να αξιοποιούμε αυτή την προμήθεια. Η προσευχή είναι αυτό ακριβώς που μας βοήθησε».

Ο Ιεχωβά απάντησε γρήγορα στις προσευχές τους και τους παρείχε την πνευματική τροφή που χρειάζονταν για να συνεχίσουν το πνευματικό τους πρόγραμμα. Ο Αρτούρ λέει: «Βάζουμε τα δυνατά μας για να διατηρούμε το τακτικό πρόγραμμα της οικογενειακής μας λατρείας, της προετοιμασίας για τις συναθροίσεις και της οικογενειακής ανάγνωσης της Γραφής. Αυτό μας έχει βοηθήσει, όχι μόνο να έρθουμε πιο κοντά ως ζευγάρι, αλλά και να βλέπουμε το χέρι του Ιεχωβά στη ζωή μας καθώς και να διατηρούμε θετική στάση».

Πέρα από την ανάγνωση και τη μελέτη του Λόγου του Θεού, κάτι άλλο που έχει ωφελήσει πολύ το ζεύγος Λοχβίτσκι είναι ο στοχασμός γύρω από τις μελλοντικές ευλογίες. Ο Αρτούρ λέει: «Αρχίσαμε να σκεφτόμαστε περισσότερο την ελπίδα μας για το μέλλον, να φανταζόμαστε τον εαυτό μας στον νέο κόσμο». Και προσθέτει: «Θέλουμε να πάρουμε μέρος στον καθαρισμό της γης και μετά στην οικοδόμηση. Αυτό μας δίνει δύναμη και μας εμπνέει».

Μέχρι να έρθει αυτή η μέρα, ο Αρτούρ και η Άννα συλλογίζονται συχνά το εδάφιο Εβραίους 13:6, το οποίο λέει: «Ο Ιεχωβά είναι βοηθός μου· δεν θα φοβηθώ. Τι μπορεί να μου κάνει άνθρωπος;» Ο Αρτούρ αναφέρει: «Προσπαθούμε να σκεφτόμαστε ότι, ακόμα και αν στερηθούμε τις ελευθερίες μας, τις συναθροίσεις, ή ακόμα και τους αδελφούς μας, κανείς δεν θα μπορέσει ποτέ να μας στερήσει ό,τι πιο πολύτιμο έχουμε—τη σχέση μας με τον Ιεχωβά, την προσευχή και την ελπίδα μας για το μέλλον».