«Ο Ιεχωβά με βοηθούσε να κρατήσω δυνατή την πίστη μου», είπε ο αδελφός Τζοβιντόν Μπομποτζόνοφ μετά την αποφυλάκισή του την 1η Νοεμβρίου 2020. Την προηγούμενη μέρα, ο πρόεδρος του Τατζικιστάν είχε δώσει χάρη στον Τζοβιντόν και σε άλλους 377 κρατουμένους. Ο Τζοβιντόν εξέτισε εννιά μήνες από τη διετή ποινή που του επιβλήθηκε επειδή είχε αρνηθεί τη στράτευση για λόγους συνείδησης.

Στις 4 Οκτωβρίου 2019, στρατιωτικοί απήγαγαν τον 19χρονο τότε Τζοβιντόν από το σπίτι του και τον έθεσαν υπό κράτηση σε ένα στρατολογικό γραφείο. Τους επόμενους μήνες, μεταφέρθηκε σε διάφορες στρατιωτικές μονάδες. Σε κάθε στρατιωτικό Κέντρο Προσωρινής Κράτησης που πήγαινε, έπρεπε να εξηγεί γιατί αρνούνταν να υπηρετήσει στον στρατό. «Πολλοί διοικητές και στρατιώτες μού έκαναν παράλογες ερωτήσεις, και όλοι ήθελαν να με αναγκάσουν να απαρνηθώ τη θρησκεία μου», θυμάται ο Τζοβιντόν. «Προσπαθούσαν να με προκαλέσουν με αυτές τις ερωτήσεις ώστε να χάσω την ψυχραιμία μου. Κάποιες φορές με ξυπνούσαν μέσα στη νύχτα και μου έκαναν τις ίδιες ερωτήσεις ξανά και ξανά, απαιτώντας να τους εξηγώ γιατί αρνούμαι τη στρατιωτική υπηρεσία.

»Η προσευχή όμως με βοηθούσε πάρα πολύ. Στη στρατιωτική μονάδα, προσευχόμουν έντονα μέρα νύχτα με δάκρυα στα μάτια, ζητώντας από τον Ιεχωβά τη βοήθειά του για να μην τα παρατήσω, να μην τον απογοητεύσω και να μην απαντήσω σε όσους με προκαλούσαν.

»Ο Ιεχωβά κρατούσε σφιχτά το χέρι μου ... Μερικές φορές που ένιωθα μόνος, με έπιανε το παράπονο. Αλλά ο Ιεχωβά μού έφτιαχνε τη διάθεση και με ενίσχυε με τη δημιουργία του. Κάθε πρωί με ξυπνούσαν τα πουλάκια που τιτίβιζαν και κελαηδούσαν. Το βράδυ, αγνάντευα το φεγγάρι και τα αστέρια. Αυτά τα δώρα του Ιεχωβά μού έδιναν χαρά και θάρρος».

Ο Τζοβιντόν καταδικάστηκε στις 2 Απριλίου 2020, και μεταφέρθηκε από το Κέντρο Προσωρινής Κράτησης στη φυλακή. Δεν του επιτρεπόταν να λαβαίνει αλληλογραφία. Ωστόσο, αδελφοί και αδελφές από εκεί κοντά τού πήγαιναν φαγητό και του έγραφαν το εδάφιο της ημέρας πάνω στις τσάντες με τα ψώνια. «Αυτό με βοηθούσε να μη νιώθω μόνος, και κατάλαβα πόσο υπέροχοι είναι οι αδελφοί μου», λέει ο Τζοβιντόν.

Ο Τζοβιντόν χαιρόταν επίσης γιατί μπορούσε να θυμηθεί ενθαρρυντικά εδάφια, όπως το Ρωμαίους 8:37-39. Ο ίδιος λέει: «Στη φυλακή, κατάλαβα πόσο αληθινά είναι αυτά τα λόγια. Καμιά από τις δοκιμασίες δεν κατάφερε να με απομακρύνει από την αγάπη του Ιεχωβά. Ο Ιεχωβά με βοηθούσε να κρατήσω δυνατή την πίστη μου».

Η εμπειρία του Τζοβιντόν έχει ενθαρρύνει τους γονείς του. Ο πατέρας του, ο Αμπντουτζαμάλ, λέει: «Η πίστη μας δυνάμωσε χάρη στις προσευχές καθώς και στο καλό παράδειγμα του γιου μας, ο οποίος πέρασε με επιτυχία τη δοκιμασία. Οι αδελφοί και οι αδελφές μας σε όλο τον κόσμο μάς στήριξαν αφάνταστα. Εκτιμούμε βαθιά τις προσευχές τους. Ευχαριστούμε τον Ιεχωβά που μας χαρίζει αδελφούς οι οποίοι μας αγαπούν και μας φροντίζουν τόσο πολύ».

Σε αυτό τον καιρό του τέλους, όλοι αναμένουμε ότι θα περάσουμε «πύρινες δοκιμασίες». (1 Πέτρου 4:12) Έτσι λοιπόν, ο Τζοβιντόν κλείνει με τα λόγια: «Τώρα που είμαι ελεύθερος, σκοπεύω να χρησιμοποιήσω την ελευθερία μου για να εμπλουτίσω τη γνώση μου και να προετοιμαστώ καλύτερα για οποιεσδήποτε μελλοντικές δοκιμασίες. Όσοι από εσάς δεν έχετε αντιμετωπίσει ακόμα μεγάλες δοκιμασίες, είναι απολύτως απαραίτητο να χρησιμοποιήσετε πλήρως την ελευθερία σας έτσι ώστε να εμπλουτίσετε τη γνώση σας για τον Ιεχωβά διαβάζοντας τον Λόγο του και τα έντυπά μας».