Εκατομμύρια Χριστιανοί αρνούνται να πάρουν όπλο για λόγους συνείδησης, και πολλά κράτη σέβονται αυτή τους την επιλογή. Η Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, σε απόφασή της η οποία εκδόθηκε στις 29 Μαρτίου 2012, αποφάνθηκε ότι οι πολίτες της Τουρκίας δικαιούνται την ίδια μεταχείριση.

Σε αυτή την απόφαση, η Επιτροπή πήρε θέση υπέρ δύο Τούρκων πολιτών, του Τζενκ Ατασοΐ και του Άρντα Σάρκουτ. Και οι δύο είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά, και αρνήθηκαν τη στρατιωτική υπηρεσία λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων.

Οι κύριοι Ατασοΐ και Σάρκουτ είχαν επανειλημμένα υποβάλει αιτήσεις σε κυβερνητικές υπηρεσίες για να εξηγήσουν την απόφαση που είχαν πάρει με βάση τη συνείδησή τους και για να δηλώσουν ότι ήταν πρόθυμοι να προσφέρουν μη στρατιωτική κοινωνική υπηρεσία. Εντούτοις, δέχτηκαν και οι δύο ισχυρή πίεση να καταταχθούν στο στρατό. Μάλιστα, ο κ. Σάρκουτ, βοηθός λέκτορα σε πανεπιστήμιο, έχασε τη δουλειά του όταν εκπρόσωποι του στρατού απείλησαν το πανεπιστήμιο με μήνυση.

Στην απόφασή της, η Επιτροπή δήλωσε ότι το δικαίωμα άρνησης στράτευσης για λόγους συνείδησης «περιλαμβάνεται στο δικαίωμα της ελευθερίας σκέψης, συνείδησης και θρησκείας», και υπονοείται από το Άρθρο 18 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα. Επιπρόσθετα, η Επιτροπή αποφάνθηκε ότι το δικαίωμα της ελευθερίας σκέψης, συνείδησης και θρησκείας «επιτρέπει σε κάθε άτομο να απαλλάσσεται από υποχρεωτική στρατιωτική υπηρεσία αν αυτή συγκρούεται με τη θρησκεία ή τις πεποιθήσεις του».

Λίγο πριν από αυτή την απόφαση, υπήρξαν δύο σχετικές αποφάσεις από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Σε μία από αυτές, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έκρινε ότι «η μη παροχή δυνατότητας εναλλακτικής υπηρεσίας στην Τουρκία καταστρατηγεί το δικαίωμα αντίρρησης συνείδησης», κάτι που εγγυάται η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.

Η άρνηση στράτευσης για λόγους συνείδησης δεν είναι κάτι καινούριο—ανάγεται στις αρχές της Χριστιανοσύνης. Ο Έ. Γ. Μπαρνς, στο βιβλίο του Η Άνοδος της Χριστιανοσύνης (The Rise of Christianity), έγραψε τα εξής: «Μια προσεκτική ανασκόπηση όλων των πληροφοριών που υπάρχουν στη διάθεσή μας δείχνει ότι, μέχρι την εποχή του Μάρκου Αυρήλιου [Ρωμαίος αυτοκράτορας που κυβέρνησε από το 161 ως το 180 Κ.Χ.], κανένας Χριστιανός δεν έγινε στρατιώτης· και κανένας στρατιώτης, αφού έγινε Χριστιανός, δεν παρέμεινε σε στρατιωτική υπηρεσία».