Το Σάββατο 9 Μαρτίου 2013, έγινε η αποφοίτηση της 134ης τάξης της Βιβλικής Σχολής Γαλαάδ της Σκοπιάς, στο εκπαιδευτικό κέντρο των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Πάτερσον της Νέας Υόρκης. Αυτή η σχολή εκπαιδεύει έμπειρους διακόνους των Μαρτύρων του Ιεχωβά ώστε να είναι πιο παραγωγικοί στο έργο κηρύγματος. Το πρόγραμμα της αποφοίτησης παρακολούθησαν φίλοι και συγγενείς των σπουδαστών, καθώς και άλλοι καλεσμένοι—συνολικά 9.912 άτομα.

Εισηγητής του προγράμματος ήταν ο Μαρκ Σάντερσον, μέλος του Κυβερνώντος Σώματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Στην εισαγωγική του ομιλία, αναφέρθηκε στα εγκαίνια της Σχολής Γαλαάδ, τα οποία έγιναν πριν από 70 χρόνια, την 1η Φεβρουαρίου 1943. Σε εκείνη την περίπτωση, ο Νάθαν Νορ, πρόεδρος της σχολής, εξήγησε για ποιο σκοπό ιδρύθηκε αυτή, λέγοντας: «Πρέπει να υπάρχουν ακόμα εκατοντάδες ή και χιλιάδες άνθρωποι οι οποίοι θα ανταποκρίνονταν [στα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού] αν υπήρχαν περισσότεροι εργάτες στον αγρό. Με τη χάρη του Κυρίου, θα υπάρξουν περισσότεροι εργάτες». Μήπως ο αδελφός Νορ ήταν υπερβολικά αισιόδοξος;

Σκεφτείτε τι συνέβη στο Μεξικό. Λίγο αφότου άρχισε να λειτουργεί η σχολή, ο αδελφός Νορ επισκέφτηκε εκείνη τη χώρα αναζητώντας περιοχές όπου θα μπορούσαν να διοριστούν οι ιεραπόστολοι που εκπαιδεύονταν στη Γαλαάδ. Κατά την επίσκεψή του, έγινε μια συνάθροιση στην οποία προσκλήθηκαν όλες οι εκκλησίες που βρίσκονταν σε ακτίνα περίπου 250 χιλιομέτρων από την Πόλη του Μεξικού. Οι παρόντες σε εκείνη τη συνάθροιση ήταν 400. Έχουν περάσει σχεδόν 70 χρόνια από τότε που πήγαν στο Μεξικό οι πρώτοι απόφοιτοι της Γαλαάδ. Αν γινόταν σήμερα η ίδια συνάθροιση, οι παρόντες θα ήταν πάνω από 200.000!

«Τι Είναι Αυτό στο Χέρι Σου;» Ο Άντονι Γκρίφιν, μέλος της Επιτροπής του Τμήματος των Ηνωμένων Πολιτειών, ανέπτυξε αυτό το θέμα με βάση το εδάφιο Έξοδος 4:2. Σε εκείνη την αφήγηση, ο Θεός ρώτησε τον Μωυσή: «Τι είναι αυτό στο χέρι σου;» Εκείνος είπε: «Ραβδί». Ο Ιεχωβά χρησιμοποίησε εκείνο το ραβδί ως σύμβολο της εξουσίας και της αποστολής που είχε δώσει στον Μωυσή. (Έξοδος 4:5) Όσο διάστημα ο Μωυσής χρησιμοποιούσε την εξουσία του για να δοξάζει τον Θεό, τα πήγαινε καλά. Αλλά όταν τη χρησιμοποίησε για να δοξάσει τον εαυτό του και να επιπλήξει τους αδελφούς του, όπως έκανε στη «Μεριβά», ο Θεός δυσαρεστήθηκε.—Αριθμοί 20:9-13.

Ο αδελφός Γκρίφιν παρέβαλε το ραβδί του Μωυσή με την πνευματική εκπαίδευση που έλαβαν οι σπουδαστές της Γαλαάδ, και τους παρότρυνε να μη χρησιμοποιούν τα όσα έμαθαν για να επιβάλλονται στους άλλους. Απεναντίας, θα πρέπει να χρησιμοποιούν αυτά που έλαβαν για να δίνουν αίνο και τιμή στον Ιεχωβά. «Τότε θα αποτελείτε ευλογία για όσους υπηρετείτε», είπε ο αδελφός Γκρίφιν.

«Να Θυμάστε το Μάννα». Ο Στίβεν Λετ, μέλος του Κυβερνώντος Σώματος, τόνισε τέσσερα μαθήματα που διδασκόμαστε από το μάννα, το οποίο έδινε θαυματουργικά ο Θεός στους Ισραηλίτες στην έρημο.

• Συνεχίστε να είστε φιλόπονοι. (Αριθμοί 11:8) Για να τραφούν οι Ισραηλίτες από το μάννα, έπρεπε να το μαζεύουν γρήγορα και κατόπιν να κοπιάζουν για να το ετοιμάσουν.—Έξοδος 16:21.

• Ποτέ μη γογγύζετε για τις προμήθειες του Ιεχωβά. (Αριθμοί 11:5, 6) Παρ’ όλο που οι Ισραηλίτες διαμαρτύρονταν για το μάννα, ο Ιεχωβά θεώρησε ότι ουσιαστικά κατηγορούσαν εκείνον. Όπως το μάννα, έτσι και η πνευματική τροφή που λαβαίνουμε εμείς δεν είναι πάντα συναρπαστική—είναι όμως πάντα θρεπτική. Πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για όλες τις προμήθειες του Ιεχωβά.

• Να είστε απόλυτα βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά θα καλύπτει τις ανάγκες σας. Εκείνος παρείχε το μάννα κάθε μέρα ανελλιπώς, και την προηγουμένη του Σαββάτου το έδινε σε διπλάσια ποσότητα. (Έξοδος 16:22-26) Είμαστε βέβαιοι ότι ο Θεός θα καλύπτει παρόμοια και τις δικές μας ανάγκες.—Ματθαίος 6:11.

• Η ανυπακοή ποτέ δεν φέρνει ευλογίες. (Έξοδος 16:19, 20, 25-28) Όταν μερικοί Ισραηλίτες βγήκαν να μαζέψουν μάννα το Σάββατο, δεν κατάφεραν τίποτα εκτός από το να δυσαρεστήσουν τον Ιεχωβά. Όταν δε τις άλλες πέντε ημέρες κρατούσαν και για την επομένη, αυτό έβγαζε σκουλήκια και βρωμούσε.

Κατόπιν, ο αδελφός Λετ παρότρυνε τους σπουδαστές να θυμούνται τα διδάγματα που παίρνουμε από το μάννα. Αν το κάνουν αυτό, ο Ιεχωβά θα “ανοίξει τις πύλες των υδάτων των ουρανών και θα εκχύσει πάνω τους ευλογία ώσπου να μην υπάρχει πια έλλειψη”.—Μαλαχίας 3:10.

«Να Είστε Έτοιμοι για Ζωή στο Νέο Κόσμο». Ο Γουίλιαμ Σάμιουελσον, επίσκοπος του Τμήματος Θεοκρατικών Σχολών, εξήγησε ότι αν και είναι εύλογο να νιώθουμε έτοιμοι για ζωή στο νέο κόσμο, με την έννοια ότι λαχταρούμε να ζήσουμε εκεί, είναι ακόμη πιο σημαντικό να είμαστε έτοιμοι με την έννοια του να είμαστε προετοιμασμένοι. Αυτό προϋποθέτει “σωφροσύνη”.—1 Πέτρου 4:7.

Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τις ατέλειές μας δείχνει αν είμαστε σώφρονες. Δεν πρέπει να νομίζουμε ότι για όλα τα ψεγάδια μας φταίει ο Σατανάς ή ο κόσμος που βρίσκεται υπό την κυριαρχία του, και να κάνουμε τη σκέψη ότι τις αδυναμίες μας θα τις διορθώσουμε στο νέο κόσμο, όταν ο Θεός απομακρύνει αυτές τις κακές επιρροές. Από τώρα μπορούμε να καταπολεμούμε αρνητικά χαρακτηριστικά, όπως είναι η ιδιοτέλεια, με το να προσπαθούμε να “ντυθούμε τη νέα προσωπικότητα”.—Εφεσίους 4:24.

«Αφήστε το Μολύβι Κάτω». Χρησιμοποιώντας ένα μολύβι ως παράδειγμα, ο Μαρκ Νουμέρ, εκπαιδευτής της Γαλαάδ, μίλησε για την «έντονη επιθυμία που έχουν οι άνθρωποι να γράφουν οι ίδιοι το σενάριο της ζωής τους». Εμείς, όμως, «αφήνουμε το μολύβι κάτω», επειδή θέλουμε να γράφει ο Ιεχωβά το σενάριο της ζωής μας.

Σε αυτόν τον τομέα, ο Βασιλιάς Σαούλ αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή. Όταν άρχισε να βασιλεύει, ήταν συνεσταλμένος, ταπεινός και μετριόφρων. (1 Σαμουήλ 10:22, 27· 11:13) Ωστόσο, σύντομα άρχισε «να γράφει ο ίδιος το σενάριο της ζωής του», κάνοντας αυτό που εκείνος θεωρούσε σωστό και δοξάζοντας τον εαυτό του. Λόγω της ανυπακοής του, ο Θεός τον απέρριψε.—1 Σαμουήλ 14:24· 15:10, 11.

Παρότι οι σπουδαστές έχουν ήδη ένα πιστό υπόμνημα, πρέπει να συνεχίσουν, όπως είπε ο αδελφός Νουμέρ, να κάνουν το έργο του Θεού με τον τρόπο που θέλει εκείνος. Μάλιστα, τους έδωσε την εξής προτροπή: «Μην ξεχάσετε ποτέ πως το γεγονός ότι ο Θεός μάς χρησιμοποιεί δεν σημαίνει απαραιτήτως και ότι μας επιδοκιμάζει». Ο Μωυσής, για παράδειγμα, δεν ακολούθησε τις οδηγίες του Θεού όταν έβγαλε θαυματουργικά νερό από το βράχο. Αν και είχε επιτυχία σε αυτό που έκανε, δεν ευλογήθηκε από τον Ιεχωβά.—Αριθμοί 20:7-12.

«Να Αντηχείτε τη Δυνατή Φωνή του Αγγέλου που Πετάει στο Μεσουράνημα». Η ομιλία του Σαμ Ρόμπερσον, εκπαιδευτή της Γαλαάδ, βασίστηκε στα εδάφια Αποκάλυψη 14:6, 7. Στο μέρος αυτό, παρουσιάστηκαν από τους σπουδαστές αναπαραστάσεις πρόσφατων εμπειριών τους στο έργο κηρύγματος της Βασιλείας. Για παράδειγμα, κάποιος σπουδαστής που βρισκόταν στο νοσοκομείο έπειτα από κάποια εγχείρηση έδωσε μαρτυρία σε μια νοσοκόμα. Επειδή εκείνη ήταν από το Περού, ο αδελφός ξεκίνησε τη συζήτηση δείχνοντάς της στον ιστότοπο jw.org μια φωτογραφία από το έργο κηρύγματος στην πόλη Τσατσαπόγιας του Περού. Η συζήτηση οδήγησε τελικά σε έναρξη Γραφικής μελέτης με εκείνη και το σύζυγό της.

«Με Ξεγέλασες ... και Ξεγελάστηκα». (Ιερεμίας 20:7) Ο Άλεν Σούστερ, μέλος της Επιτροπής του Τμήματος των Ηνωμένων Πολιτειών, πήρε συνέντευξη από δύο αντρόγυνα σπουδαστών, τα οποία ένιωσαν πως ο Ιεχωβά τούς είχε “ξεγελάσει”. Με ποια έννοια; Αρχικά αμφέβαλλαν για το αν θα τα έβγαζαν πέρα με τις απαιτήσεις των μαθημάτων. Ωστόσο, από την αρχή κιόλας της εκπαίδευσης, τους δόθηκε τόση βοήθεια ώστε τελικά τα κατάφεραν. Η αδελφή Μάριαν Άρονσον, εκφράζοντας την εκτίμησή της για την εκπαίδευση που έλαβε στη Γαλαάδ, είπε: «Από εδώ και πέρα δεν θα αναρωτιέμαι τι να μελετήσω, επειδή συνειδητοποίησα ότι κάθε εδάφιο είναι θησαυρός».

«Να Μιμείστε την Πίστη Τους». Τη βασική ομιλία του προγράμματος εκφώνησε ο Ντέιβιντ Σπλέιν, μέλος του Κυβερνώντος Σώματος. Το θεματικό της εδάφιο ήταν το Εβραίους 13:7, το οποίο λέει: «Να θυμάστε εκείνους που αναλαμβάνουν την ηγεσία μεταξύ σας, οι οποίοι έχουν αναγγείλει το λόγο του Θεού σε εσάς, και καθώς συλλογίζεστε την έκβαση της διαγωγής τους, να μιμείστε την πίστη τους». Πώς εκδήλωσαν πίστη εκείνοι που ηγούνταν στο έργο των Μαρτύρων του Ιεχωβά πριν από 70 χρόνια;

Στις 24 Σεπτεμβρίου 1942, ο Νάθαν Νορ συναντήθηκε με τα μέλη των διοικητικών συμβουλίων δύο σωματείων που χρησιμοποιούσαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Πρότεινε τη δημιουργία μιας νέας σχολής—της σχολής Γαλαάδ—για την εκπαίδευση ιεραποστόλων που θα πρωτοστατούσαν στο έργο κηρύγματος σε νέους τομείς. Εντούτοις, οι συνθήκες για την ίδρυση μιας τέτοιας σχολής ήταν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές. Εκείνον τον καιρό, ο κόσμος βρισκόταν στη δίνη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, οπότε σε πολλές χώρες ήταν δύσκολο ή και αδύνατον να σταλούν ιεραπόστολοι. Επιπλέον, τη δεκαετία του 1930, το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα είχε σχεδόν καταρρεύσει, και τα χρήματα που διέθετε η οργάνωση για τη λειτουργία της σχολής αρκούσαν μόνο για πέντε χρόνια. Παρ’ όλα αυτά, εκείνοι οι αδελφοί εκδήλωσαν πίστη εγκρίνοντας ομόφωνα την πρόταση του αδελφού Νορ.

Οι απόφοιτοι των πρώτων τάξεων της Γαλαάδ εκδήλωσαν και αυτοί αξιομίμητη πίστη. Έμαθαν να είναι ικανοποιημένοι με τα απαραίτητα και δεν ήταν φιλάργυροι. (Εβραίους 13:5, 6) Πολλοί ιεραπόστολοι πίστευαν ότι, από τη στιγμή που θα πήγαιναν στο διορισμό τους, μπορεί και να μην ξανάβλεπαν τους δικούς τους, επειδή εκείνοι δεν θα μπορούσαν να τους πληρώσουν τα εισιτήρια για να επισκεφτούν τη χώρα τους. Μάλιστα, πολλοί έκαναν 10 ή 15 χρόνια να δουν την οικογένειά τους. Εντούτοις, ήταν πεπεισμένοι ότι ο Ιησούς θα εξακολουθούσε να φροντίζει όπως πάντα τόσο τους ίδιους όσο και τις οικογένειές τους.—Εβραίους 13:8.

Ο αδελφός Σπλέιν, αφού αναφέρθηκε λεπτομερώς σε κάποιους που υπηρέτησαν σε δύσκολους διορισμούς στο εξωτερικό πριν ακόμα παρακολουθήσουν τη Γαλαάδ, είπε στους σπουδαστές: «Εσείς οι εξαίρετοι νέοι άντρες και γυναίκες συνεχίζετε μια λαμπρή παράδοση 70 ετών την οποία έχουν δημιουργήσει οι απόφοιτοι της Σχολής Γαλαάδ. ... Να υπηρετείτε τον Ιεχωβά χαρούμενα οπουδήποτε και αν διοριστείτε».

Η ομιλία του ολοκληρώθηκε με την προβολή ενός βίντεο με τις φωτογραφίες των 77 αποφοίτων της Γαλαάδ που υπηρετούν τώρα στο γραφείο τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά στις Ηνωμένες Πολιτείες. Σε αυτούς περιλαμβάνονται και δύο απόφοιτοι της πρώτης τάξης που διεξάχθηκε το 1943. Τις φωτογραφίες συνόδευαν φωνητικές εκτελέσεις ύμνων τους οποίους χρησιμοποιούσαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στη λατρεία τους τα περασμένα 70 χρόνια.

Οι σπουδαστές έλαβαν κατόπιν τα διπλώματά τους, και στη συνέχεια ένας από αυτούς διάβασε εκ μέρους της τάξης μια ευχαριστήρια επιστολή. Ο αδελφός Σάντερσον ολοκλήρωσε το πρόγραμμα τονίζοντας ότι, αν και έχουν περάσει 70 χρόνια από τότε που αποφοίτησε η πρώτη τάξη της Γαλαάδ, τα εξής σχόλια του αδελφού Νορ παραμένουν το ίδιο επίκαιρα: «Οπουδήποτε και αν διοριστείτε, να θυμάστε ότι είστε ... κήρυκες της Βασιλείας. Αυτό είναι το μεγαλύτερο προνόμιο που έχει δοθεί ποτέ σε πλάσμα αυτού του πλανήτη—να είναι κήρυκας που υμνεί τον Θεό τώρα, πριν από τον Αρμαγεδδώνα. ... Όσο λοιπόν έχετε το προνόμιο να κηρύττετε, κηρύξτε».