Τα περασμένα 28 χρόνια, πάνω από 11.000 Μάρτυρες του Ιεχωβά άφησαν το σπίτι τους, ή ακόμα και τη χώρα τους, για να συμμετάσχουν σε ένα οικοδομικό πρόγραμμα, στα πλαίσια του οποίου κατασκευάστηκαν κτίρια σε 120 χώρες. Όλοι τους πρόσφεραν με χαρά τις ικανότητές τους και το χρόνο τους, χωρίς να πληρωθούν.

Πολλοί πήγαν στο μέρος που θα γινόταν το έργο πληρώνοντας από την τσέπη τους τα εισιτήρια του ταξιδιού. Άλλοι θυσίασαν τις διακοπές τους, και άλλοι πήραν από τη δουλειά τους άδεια άνευ αποδοχών, χάνοντας έτσι υπολογίσιμο εισόδημα.

Προσφέρθηκαν πρόθυμα να κάνουν αυτές τις θυσίες—παρότι δεν ήταν υποχρεωμένοι—επειδή ήθελαν να προωθήσουν το παγκόσμιο έργο κηρύγματος των καλών νέων της Βασιλείας. (Ματθαίος 24:14) Έχουν οικοδομήσει κτίρια γραφείων και κατοικιών, καθώς και εγκαταστάσεις που χρησιμοποιούνται για την εκτύπωση Αγίων Γραφών και Γραφικών εντύπων. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν επίσης χτίσει Αίθουσες Συνελεύσεων έως και 10.000 θέσεων, και Αίθουσες Βασιλείας έως και 300 θέσεων.

Αυτό το οικοδομικό πρόγραμμα συνεχίζεται. Τη φροντίδα των εργατών, όσον αφορά τη διαμονή, τα γεύματα, το πλύσιμο των ρούχων και άλλες καθημερινές ανάγκες, την αναλαμβάνει το γραφείο τμήματος στο οποίο υπάγεται το εκάστοτε εργοτάξιο. Στην οικοδόμηση έχουν επίσης τη χαρά να συμμετέχουν και οι ντόπιοι Μάρτυρες.

Το τεράστιο αυτό έργο οργανώνεται και συντονίζεται από ένα διεθνές πρόγραμμα που δημιουργήθηκε το 1985. Όσοι θέλουν να συμμετάσχουν πρέπει να είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά ηλικίας 19 έως 55 ετών, και να έχουν τουλάχιστον μία ειδικότητα στον τομέα της οικοδόμησης. Σε γενικές γραμμές, κάθε εθελοντής διορίζεται να εργαστεί από δύο εβδομάδες έως τρεις μήνες. Μερικές φορές, όμως, ο διορισμός μπορεί να είναι για έναν χρόνο ή και περισσότερο.

Οι γυναίκες των εργατών μαθαίνουν και αυτές να κάνουν διάφορες δουλειές, λόγου χάρη να δένουν τις μπετόβεργες με σύρμα, να βάζουν πλακάκια, να τρίβουν με γυαλόχαρτο και να βάφουν. Άλλες ετοιμάζουν φαγητό για τους εργάτες ή καθαρίζουν τα δωμάτιά τους.

Επιστρέφοντας στο σπίτι τους, μερικοί εθελοντές στέλνουν επιστολές για να εκφράσουν τις ευχαριστίες τους για το ότι προσκλήθηκαν να εργαστούν. Ένα αντρόγυνο έγραψε: «Σας ευχαριστούμε πολύ για το προνόμιο που είχαμε να εργαστούμε στο γραφείο τμήματος στη Βουδαπέστη. Οι αδελφοί στην Ουγγαρία μάς έδειξαν πολύ μεγάλη αγάπη και εκτίμηση. Ήταν πολύ δύσκολο να τους αποχαιρετήσουμε όταν τελείωσε ο μήνας της παραμονής μας. Αλλά αυτό συμβαίνει σε κάθε διορισμό, έτσι δεν είναι; Ελπίζουμε να καταφέρουμε να ξαναπάμε την άνοιξη. Κάθε φορά που πηγαίνουμε σε κάποιον διορισμό, νιώθουμε ότι είναι ο καλύτερος μήνας της ζωής μας!»