Γεννήθηκα στην πόλη Κάλγκαρι της Αλμπέρτα, στον Καναδά. Όταν ήμουν μωρό ακόμα, οι γονείς μου χώρισαν, και η μητέρα μου με πήρε και πήγαμε να ζήσουμε με τους δικούς της. Οι παππούδες μου μας αγαπούσαν πολύ, και εγώ ήμουν ένα παιδί γεμάτο χαρά. Ακόμα συγκινούμαι κάθε φορά που θυμάμαι εκείνα τα ξένοιαστα παιδικά χρόνια.

 Στα εφτά μου, η ζωή μου πήρε την κάτω βόλτα. Η μητέρα μου ξαναπαντρεύτηκε τον πατέρα μου και μετακομίσαμε στο Σεντ Λούις του Μισούρι, στις Ηνωμένες Πολιτείες. Δεν άργησα να καταλάβω πόσο σκληρός μπορούσε να γίνει ο πατέρας μου. Ακόμα θυμάμαι την πρώτη μέρα που γύρισα από το καινούριο μου σχολείο. Ο πατέρας μου έμαθε ότι κάποιοι με χτύπησαν και εγώ δεν τους έκανα τίποτα. Έγινε έξω φρενών και με έδειρε πιο πολύ από ό,τι τα παιδιά στο σχολείο! Πήρα λοιπόν «το μάθημά μου» και έμπλεξα στον πρώτο μου καβγά όταν ήμουν μόλις εφτά χρονών.

 Η μητέρα μου θύμωνε με τον ευέξαπτο χαρακτήρα του πατέρα μου, και πολλές φορές τσακώνονταν άσχημα. Στα 11 μου, άρχισα τα ναρκωτικά και το ποτό. Γινόμουν όλο και πιο επιθετικός και έμπλεκα συχνά σε καβγάδες στους δρόμους. Μέχρι να τελειώσω το λύκειο, η βία με είχε κάνει άλλον άνθρωπο.

 Όταν έγινα 18, κατατάχθηκα στο Σώμα Πεζοναυτών των ΗΠΑ. Η εκπαίδευση που πήρα εκεί με έκανε ακόμα πιο επικίνδυνο άνθρωπο, ικανό ακόμα και να σκοτώσω. Μετά από πέντε χρόνια, έφυγα από τον στρατό για να σπουδάσω ψυχολογία επειδή ήθελα να κάνω καριέρα στο Ομοσπονδιακό Γραφείο Ερευνών (FBI). Άρχισα τις πανεπιστημιακές μου σπουδές στις Ηνωμένες Πολιτείες και όταν επέστρεψα στον Καναδά τις συνέχισα εκεί.

 Στο πανεπιστήμιο, απογοητεύτηκα τελείως με τους ανθρώπους και γενικά με την κοινωνία. Όλοι φαίνονταν τόσο εγωκεντρικοί, τα πάντα γύρω μου έμοιαζαν ανούσια, και πίστευα ότι δεν υπάρχει λύση στα προβλήματα της ανθρωπότητας. Έπαψα να ελπίζω ότι οι άνθρωποι μπορούσαν να κάνουν τον κόσμο καλύτερο.

 Χωρίς να μπορώ να διακρίνω κάποιον σκοπό στη ζωή, κατρακυλούσα στο άπληστο κυνήγι των χρημάτων και του σεξ καθώς και σε μια ζωή βουτηγμένη στο ποτό και στα ναρκωτικά. Πήγαινα από πάρτι σε πάρτι και από γυναίκα σε γυναίκα. Με τη σιγουριά που μου χάριζε η στρατιωτική μου εκπαίδευση, έμπλεκα συχνά σε καβγάδες. Είχα το δικό μου αίσθημα δικαιοσύνης και, όταν πίστευα ότι κάποιος φερόταν άδικα στους άλλους, είχε να κάνει μαζί μου. Στην πραγματικότητα όμως, υποδουλωνόμουν όλο και περισσότερο στη βία.

 Κάποια μέρα, βρισκόμουν στο υπόγειο του σπιτιού μου με έναν φίλο μου, είχαμε πάρει τη δόση μας και ετοιμάζαμε ένα παράνομο φορτίο μαριχουάνας για να το πουλήσουμε. Τότε ο φίλος μου με ρώτησε αν πίστευα στον Θεό. Του είπα: «Αν φταίει ο Θεός για όλα τα βάσανα στον κόσμο, δεν θέλω κανένα πάρε δώσε μαζί του!» Η επομένη ήταν η πρώτη μου μέρα στην καινούρια μου δουλειά. Εκεί, κάποιος συνάδελφος που ήταν Μάρτυρας του Ιεχωβά με ρώτησε: «Πιστεύεις ότι φταίει ο Θεός για όλα τα βάσανα στον κόσμο;» Αυτή η ερώτηση τη συγκεκριμένη στιγμή με άφησε με το στόμα ανοιχτό. Γι’ αυτό, θέλησα να μάθω περισσότερα. Τους επόμενους έξι μήνες, κάναμε πολλές συζητήσεις με τον συνάδελφό μου, και μου έδειξε τις απαντήσεις της Γραφής σε κάποιες από τις πιο δύσκολες ερωτήσεις για τη ζωή.

 Τότε συζούσα με την αρραβωνιαστικιά μου αλλά εκείνη δεν ήθελε να της μιλάω για τα πράγματα που μάθαινα. Μια Κυριακή της είπα ότι είχα καλέσει τους Μάρτυρες στο σπίτι μας για να μελετήσουμε τη Γραφή μαζί τους. Την επόμενη μέρα, γυρνώντας από τη δουλειά, διαπίστωσα ότι είχε αδειάσει όλο το σπίτι και με είχε εγκαταλείψει. Βγήκα στον δρόμο και ξέσπασα σε κλάματα. Προσευχήθηκα στον Θεό και τον ικέτεψα να με βοηθήσει. Ήταν η πρώτη φορά που χρησιμοποιούσα στην προσευχή μου το προσωπικό όνομα του Θεού, Ιεχωβά.—Ψαλμός 83:18.

 Δυο μέρες μετά, έκανα την πρώτη μου Γραφική μελέτη με ένα ζευγάρι Μαρτύρων. Όταν έφυγαν, συνέχισα να διαβάζω το βοήθημα μελέτης Μπορείτε να Ζείτε για Πάντα στον Παράδεισο στη Γη, και το τελείωσα εκείνο το βράδυ. a Αυτά που έμαθα για τον Ιεχωβά Θεό και τον Γιο του, τον Ιησού Χριστό, άγγιξαν την καρδιά μου. Κατάλαβα ότι ο Ιεχωβά είναι συμπονετικός και ότι στενοχωριέται όταν εμείς υποφέρουμε. (Ησαΐας 63:9) Με συγκίνησε ιδιαίτερα η αγάπη του Θεού για εμένα και η θυσία που έκανε ο Γιος του για χάρη μου. (1 Ιωάννη 4:10) Κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ο Ιεχωβά ήταν μακρόθυμος μαζί μου «επειδή δεν θέλει να καταστραφεί κανείς αλλά όλοι να φτάσουν σε μετάνοια». (2 Πέτρου 3:9) Ένιωσα ότι ο Ιεχωβά με έλκυε κοντά του.—Ιωάννης 6:44.

 Άρχισα να παρακολουθώ συναθροίσεις την ίδια εκείνη εβδομάδα. Είχα μακριά μαλλιά, σκουλαρίκια και τρομακτική εμφάνιση, αλλά οι Μάρτυρες μού φέρθηκαν λες και ήμουν κάποιος συγγενής τους που είχαν να δουν πολύ καιρό. Ήταν όντως αληθινοί Χριστιανοί. Ένιωσα σαν να βρισκόμουν και πάλι στο σπίτι με τους παππούδες μου, αλλά σε ένα ακόμα πιο όμορφο περιβάλλον.

 Πολύ γρήγορα, τα πράγματα που μάθαινα από τη Γραφή άρχισαν να με μεταμορφώνουν. Έκοψα τα μαλλιά μου, εγκατέλειψα τη σεξουαλικά ανήθικη ζωή μου και σταμάτησα τα ναρκωτικά και το ποτό. (1 Κορινθίους 6:9, 10· 11:14) Ήθελα να ευαρεστώ τον Ιεχωβά. Έτσι λοιπόν, όταν μάθαινα ότι αποδοκίμαζε κάτι που έκανα, ποτέ δεν δικαιολογούσα τη συμπεριφορά μου. Μάλιστα, πολλές φορές ένιωθα μαχαιριές στην καρδιά. “Δεν μπορώ πια να φέρομαι έτσι”, έλεγα στον εαυτό μου. Και χωρίς καθυστέρηση, προσπαθούσα να αλλάξω τις σκέψεις και τις πράξεις μου. Ως αποτέλεσμα, άρχισα σύντομα να βλέπω πώς ωφελείται κάποιος όταν κάνει τα πράγματα με τον τρόπο του Ιεχωβά. Στις 29 Ιουλίου 1989—έξι μήνες μετά την πρώτη μου Γραφική μελέτη—βαφτίστηκα ως Μάρτυρας του Ιεχωβά.

 Η Αγία Γραφή έχει μεταμορφώσει την προσωπικότητά μου. Παλιά, συνήθως αντιδρούσα βίαια όταν με προκαλούσε κάποιος. Τώρα όμως κάνω σκληρή προσπάθεια για να είμαι “ειρηνικός με όλους τους ανθρώπους”. (Ρωμαίους 12:18) Όλα αυτά τα οφείλω στον Ιεχωβά ο οποίος με τη δύναμη του Λόγου του και του αγίου πνεύματος άλλαξε εντελώς τη ζωή μου.—Γαλάτες 5:22, 23· Εβραίους 4:12.

 Αντί να είμαι υποδουλωμένος στα ναρκωτικά, στη βία και στις ανήθικες επιθυμίες, τώρα αγωνίζομαι να ευαρεστώ τον Ιεχωβά Θεό και να του δίνω ό,τι καλύτερο μπορώ. Για παράδειγμα, θέλω να βοηθάω άλλους να τον γνωρίσουν. Λίγα χρόνια μετά το βάφτισμά μου, μετακόμισα σε ένα άλλο μέρος της γης για να κηρύξω σε τομείς όπου υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη για ευαγγελιστές. Όλα αυτά τα χρόνια, είχα τη χαρά να διδάξω πολλούς ανθρώπους και να δω τη Γραφή να βελτιώνει και τη δική τους ζωή. Ένιωσα επίσης μεγάλη χαρά όταν η μητέρα μου έγινε Μάρτυρας του Ιεχωβά, και ένας από τους λόγους ήταν οι θετικές αλλαγές που είδε στη νοοτροπία και στη διαγωγή μου.

 Το 1999, στο Ελ Σαλβαδόρ, αποφοίτησα από τη σχολή που σήμερα λέγεται Σχολή για Ευαγγελιστές της Βασιλείας. Αυτή η σχολή με εκπαίδευσε και με εξόπλισε για να αναλαμβάνω την ηγεσία στο ευαγγελιστικό έργο, καθώς και να διδάσκω και να ποιμαίνω την εκκλησία. Αργότερα εκείνη τη χρονιά, παντρεύτηκα την αγαπημένη μου σύζυγο, την Εουχένια. Υπηρετούμε μαζί ως ολοχρόνιοι κήρυκες στη Γουατεμάλα.

 Τώρα πια, αντί να είμαι απογοητευμένος από τη ζωή, νιώθω απερίγραπτη ευτυχία. Εφαρμόζοντας τις διδασκαλίες της Γραφής, απελευθερώθηκα από τη σεξουαλική ανηθικότητα και τη βία και σήμερα έχω μια ζωή γεμάτη αληθινή αγάπη και ειρήνη.