Μεγάλωσα σε ένα ήσυχο, καταπράσινο προάστιο του Τάμπερε, στη Φινλανδία. Η οικογένειά μου δεν ήταν ιδιαίτερα θρησκευόμενη, αλλά έδινε μεγάλη σημασία στη μόρφωση και στους καλούς τρόπους. Η μητέρα μου είναι Γερμανίδα και, όταν ήμουν μικρός, πήγαινα πού και πού στη Δυτική Γερμανία, όπου ζούσαν οι παππούδες μου.

 Ο αθλητισμός μού άρεσε από παιδί. Στην αρχή, έπαιζα όλων των ειδών τα αθλήματα, αλλά γύρω στα 14 αποφάσισα να επικεντρωθώ στο τένις. Στα 16, προπονούμουν ήδη δύο με τρεις φορές τη μέρα—είχα δύο επαγγελματικές προπονήσεις και το απόγευμα έκανα εξάσκηση μόνος μου. Με συνάρπαζαν οι διαφορετικές πλευρές του αθλήματος. Παίζοντας τένις, δοκίμαζα τις ικανότητές μου τόσο σωματικά όσο και διανοητικά. Αν και μου άρεσε να κάνω παρέα με τους φίλους μου και να πίνουμε καμιά μπίρα πότε πότε, δεν έμπλεξα ποτέ με τα ναρκωτικά ή το ποτό. Η ζωή μου περιστρεφόταν γύρω από το τένις—αυτό ήταν η προτεραιότητά μου.

 Στα 17, άρχισα να παίζω σε τουρνουά της ATP. a Κέρδισα σε αρκετά από αυτά και έγινα διάσημος στη χώρα μου. Στα 22, ήμουν ένας από τους 50 καλύτερους τενίστες στον κόσμο.

 Επί αρκετά χρόνια, ταξίδευα σε όλο τον κόσμο παίζοντας επαγγελματικό τένις. Επισκέφτηκα καταπληκτικά μέρη, αλλά συνειδητοποίησα επίσης ότι στον κόσμο υπάρχουν πολλά προβλήματα, όπως το έγκλημα, τα ναρκωτικά και η μόλυνση του περιβάλλοντος. Για παράδειγμα, στις Ηνωμένες Πολιτείες, μας είχαν πει να μην πάμε σε συγκεκριμένες περιοχές κάποιων πόλεων εξαιτίας της εγκληματικότητας. Όλα αυτά με προβλημάτιζαν. Επιπλέον, παρότι ασχολούμουν με κάτι που αγαπούσα, ένιωθα ένα κενό μέσα μου.

 Η κοπέλα μου, η Σάνα, είχε αρχίσει να μελετάει τη Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Μου φάνηκε κάπως αστείο όταν είδα αυτή τη θρησκευόμενη πλευρά της, αλλά δεν έφερα αντίρρηση στη μελέτη της. Το 1990 παντρευτήκαμε και, την επόμενη χρονιά, η Σάνα βαφτίστηκε ως Μάρτυρας του Ιεχωβά. Όσο για μένα, δεν θεωρούσα τον εαυτό μου θρησκευόμενο, αν και πίστευα ότι υπάρχει Θεός. Θυμόμουν ότι η Γερμανίδα γιαγιά μου διάβαζε πολύ τη Γραφή και μάλιστα μου είχε μάθει πώς να προσεύχομαι.

 Κάποια μέρα που η Σάνα και εγώ κάναμε παρέα με ένα ζευγάρι Μαρτύρων, ο σύζυγος, ο Κάρι, μου έδειξε την προφητεία της Γραφής για τις «τελευταίες ημέρες». (2 Τιμόθεο 3:1-5) Έμεινα έκπληκτος, επειδή κατάλαβα ότι αυτό εξηγούσε γιατί είναι τόσο άσχημα τα πράγματα στον κόσμο. Εκείνη τη μέρα, δεν είπαμε τίποτα περισσότερο για τη θρησκεία. Ωστόσο, από τότε και έπειτα άρχισα να συζητάω με τον Κάρι για τη Γραφή, και καθετί που μάθαινα φαινόταν λογικό. Επειδή ήμουν πολυάσχολος και ταξίδευα συχνά, ήταν δύσκολο να συναντιόμαστε τακτικά, αλλά ο Κάρι δεν πτοήθηκε. Απλώς απαντούσε με γράμματα στις ερωτήσεις που του έκανα στη μελέτη μας. Όλα τα βαθιά ερωτήματα της ζωής έβρισκαν λογικές απαντήσεις στη Γραφή, και σιγά σιγά άρχισα να διακρίνω το γενικό θέμα της Γραφής—ότι η Βασιλεία του Θεού θα πραγματοποιήσει τον σκοπό του Θεού. Όταν έμαθα ότι το όνομα του Θεού είναι Ιεχωβά και είδα τι έχει κάνει ο Θεός για εμάς, εντυπωσιάστηκα. (Ψαλμός 83:18) Αλλά αυτό που με άγγιξε περισσότερο από όλα ήταν η προμήθεια της λυτρωτικής θυσίας—δεν ήταν απλώς τεχνική διευθέτηση ή νομική διαδικασία, αλλά έκφραση της αγάπης του Θεού. (Ιωάννης 3:16) Έμαθα επίσης ότι είχα την ευκαιρία να γίνω φίλος του Θεού και να ζήσω για πάντα σε έναν ειρηνικό παράδεισο. (Ιακώβου 4:8) Άρχισα να αναρωτιέμαι: “Πώς μπορώ να δείξω την ευγνωμοσύνη μου;”

 Κάθισα και σκέφτηκα τη ζωή μου. Από τη Γραφή μάθαινα ότι τη μεγαλύτερη ευτυχία τη νιώθει κανείς όταν δίνει, και είχα την επιθυμία να μεταδώσω τις πεποιθήσεις μου σε άλλους. (Πράξεις 20:35) Ως επαγγελματίας αθλητής, έλειπα από το σπίτι περίπου 200 μέρες τον χρόνο για να συμμετέχω σε τουρνουά. Ολόκληρη η ζωή της οικογένειάς μας περιστρεφόταν γύρω από μένα—τις προπονήσεις μου, το πρόγραμμά μου και την καριέρα μου. Συνειδητοποίησα ότι χρειαζόταν να κάνω αλλαγές.

 Ήξερα ότι η απόφασή μου να εγκαταλείψω μια πολλά υποσχόμενη αθλητική καριέρα για θρησκευτικούς λόγους θα ήταν κάτι που πολλοί δεν θα καταλάβαιναν. Αλλά η ευκαιρία να γνωρίσω καλύτερα τον Ιεχωβά και να έχω αιώνια ζωή ήταν ασύγκριτα πιο πολύτιμη από οποιοδήποτε έπαθλο θα μπορούσα να κερδίσω παίζοντας τένις, και έτσι δεν δυσκολεύτηκα να κάνω την επιλογή μου. Ήμουν αποφασισμένος να μη δώσω σημασία στο τι θα έλεγαν οι άλλοι—η απόφαση αυτή αφορούσε εμένα. Ένα εδάφιο που με ενθάρρυνε ιδιαίτερα ώστε να αντισταθώ στην πίεση ήταν το Ψαλμός 118:6: «Ο Ιεχωβά είναι στο πλευρό μου· δεν θα φοβηθώ. Τι μπορεί να μου κάνει άνθρωπος;»

 Εκείνο το διάστημα, κάποιοι χορηγοί μού πρόσφεραν ένα δελεαστικό συμβόλαιο που θα μου έδινε τη δυνατότητα να παίζω επαγγελματικό τένις για πολλά χρόνια χωρίς να ανησυχώ για τίποτα. Αλλά εγώ είχα ήδη πάρει την απόφασή μου. Γι’ αυτό, απέρριψα την προσφορά, και τελικά σταμάτησα να παίζω στα τουρνουά της ATP. Συνέχισα να μελετώ τη Γραφή και, στις 2 Ιουλίου 1994, βαφτίστηκα ως Μάρτυρας του Ιεχωβά.

 Στη δική μου περίπτωση, αυτό που με έκανε να σκεφτώ τον Θεό δεν ήταν μια προσωπική τραγωδία. Ούτε θα έλεγα ότι ήμουν άτομο που έψαχνε για την αλήθεια. Θεωρούσα ότι η ζωή μου ήταν πολύ καλή—τι άλλο να ζητούσα; Και όμως, εντελώς απρόσμενα, λες και η αλήθεια της Γραφής με περίμενε για να τη βρω, ανακάλυψα ότι η ζωή έχει βαθύτερο νόημα, και η ζωή μου έγινε πολύ καλύτερη από ό,τι θα μπορούσα καν να φανταστώ! Η οικογένειά μας είναι πιο δεμένη και ενωμένη από ποτέ. Και είμαι πολύ χαρούμενος που οι τρεις γιοι μου ακολούθησαν τα χνάρια μου—όχι ως αθλητές, αλλά ως Χριστιανοί.

 Μου αρέσει ακόμη να παίζω τένις. Όλα αυτά τα χρόνια απασχολούμαι επαγγελματικά στον χώρο του τένις, για παράδειγμα έχω εργαστεί ως προπονητής και ως μάνατζερ σε αθλητικό κέντρο τένις. Αλλά η ζωή μου δεν περιστρέφεται πια γύρω από τα αθλήματα. Παλιά, προπονούμουν πολλές ώρες κάθε εβδομάδα για να γίνω καλύτερος τενίστας, να γίνω πρωταθλητής. Τώρα, ως ολοχρόνιος διάκονος, χαίρομαι να χρησιμοποιώ τον χρόνο μου για να βοηθάω άλλους να μάθουν και να εφαρμόσουν τις Γραφικές αρχές που άλλαξαν τη δική μου ζωή. Η μεγαλύτερη ευτυχία για μένα είναι να βάζω στην πρώτη θέση τη σχέση μου με τον Ιεχωβά Θεό και να μεταδίδω σε άλλους την ελπίδα μου για ένα λαμπρότερο μέλλον.—1 Τιμόθεο 6:19.