Πολλοί τουρίστες επισκέπτονται τους διάσημους καταρράκτες κοντά στην πόλη Παγκσανχάν των Φιλιππίνων. Εκεί μεγάλωσε μέσα στη φτώχεια ο πατέρας μου, ο Νάρντο Λερόν. Βλέποντας τη διαφθορά στην κυβέρνηση, στην αστυνομία και στην εργασία του, έγινε ένας σκληρός και οργισμένος άνθρωπος.

 Οι γονείς μου δούλευαν σκληρά για να μεγαλώσουν τα οχτώ παιδιά τους. Συχνά, έμεναν για μεγάλες περιόδους μακριά από το σπίτι για να φροντίζουν καλλιέργειες στα βουνά. Πολλές φορές, ο αδελφός μου ο Ροντέλιο και εγώ έπρεπε να τα βγάζουμε πέρα μόνοι μας, και συχνά μέναμε νηστικοί. Ως παιδιά, στερηθήκαμε το παιχνίδι. Από εφτά χρονών όλα τα παιδιά αρχίσαμε να δουλεύουμε σε μια φυτεία, όπου κουβαλούσαμε βαριά φορτία με καρύδες σε απότομα μονοπάτια στα βουνά. Αν το φορτίο ήταν πολύ βαρύ, αναγκαζόμασταν να το σέρνουμε.

 Τρώγαμε πολύ ξύλο από τον πατέρα μας, αλλά αυτό που μας πονούσε ακόμα πιο πολύ ήταν που τον βλέπαμε να δέρνει τη μητέρα μας. Προσπαθούσαμε να τον σταματήσουμε, αλλά μάταια. Εγώ και ο Ροντέλιο συμφωνήσαμε κρυφά να σκοτώσουμε τον πατέρα μας όταν θα μεγαλώναμε. Πόσο ήθελα να έχω έναν πατέρα που να μας αγαπάει!

 Όταν έγινα 14 χρονών, έφυγα από το σπίτι γιατί ήμουν αγανακτισμένος και θυμωμένος με τη βίαιη συμπεριφορά του πατέρα μου. Έζησα για λίγο στους δρόμους και άρχισα να καπνίζω μαριχουάνα. Τελικά, έγινα βαρκάρης και πήγαινα τουρίστες στους καταρράκτες.

 Έπειτα από λίγα χρόνια, πήγα για σπουδές στη Μανίλα. Επειδή όμως τα σαββατοκύριακα γύριζα στο Παγκσανχάν για να δουλέψω, δεν είχα πολύ χρόνο για διάβασμα. Η ζωή μου ήταν μια ανούσια ρουτίνα, και η μαριχουάνα δεν ηρεμούσε πια τις ανησυχίες μου. Δοκίμασα μεθαμφεταμίνες, κοκαΐνη και ηρωίνη. Εκτός από τα ναρκωτικά, έκανα και ανήθικη ζωή. Παντού γύρω μου υπήρχε φτώχεια, αδικία και πόνος. Μισούσα την κυβέρνηση και τη θεωρούσα υπεύθυνη για όλα αυτά. Ρωτούσα τον Θεό: «Γιατί είναι έτσι η ζωή;» Ερεύνησα διάφορες θρησκείες, αλλά δεν βρήκα απαντήσεις σε καμιά. Για να πνίξω την απελπισία μου, έπαιρνα ακόμα περισσότερα ναρκωτικά.

 Το 1972, φοιτητές στις Φιλιππίνες οργάνωσαν διαδηλώσεις εναντίον της κυβέρνησης. Συμμετείχα και εγώ σε μία από αυτές, η οποία πήρε βίαιη τροπή. Έγιναν πολλές συλλήψεις και, έπειτα από μήνες, κηρύχτηκε στρατιωτικός νόμος σε όλη τη χώρα.

 Βρέθηκα να ζω και πάλι στους δρόμους, αυτή τη φορά με τον φόβο των αρχών λόγω της συμμετοχής μου στην εξέγερση. Για να βρίσκω χρήματα για ναρκωτικά, έκλεβα και τελικά άρχισα να κάνω σεξ επί πληρωμή με πλούσια άτομα και ξένους. Δεν με ένοιαζε αν θα ζούσα ή αν θα πέθαινα.

 Στο μεταξύ, η μητέρα μου και ο μικρότερος αδελφός μου είχαν αρχίσει να μελετούν τη Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Ο πατέρας μου έγινε έξω φρενών και έκαψε τα Γραφικά τους έντυπα. Αλλά εκείνοι δεν το έβαλαν κάτω και βαφτίστηκαν ως Μάρτυρες.

 Μια μέρα, κάποιος Μάρτυρας είπε στον πατέρα μου ότι η Γραφή υπόσχεται πως θα έρθει ένας καιρός που θα υπάρχει αληθινή δικαιοσύνη σε όλη τη γη. (Ψαλμός 72:12-14) Αυτή η προοπτική άρεσε τόσο πολύ στον πατέρα μου ώστε αποφάσισε να το ψάξει. Διαβάζοντας τη Γραφή, δεν έμαθε μόνο την υπόσχεση του Θεού για μια δίκαιη κυβέρνηση, αλλά και τις απαιτήσεις του Θεού για τους συζύγους και τους πατέρες. (Εφεσίους 5:28· 6:4) Λίγο καιρό αργότερα, αυτός και όλα τα άλλα αδέλφια μου έγιναν Μάρτυρες. Αλλά επειδή εγώ ζούσα μακριά, δεν είχα ιδέα για όλα αυτά.

 Το 1978, μετακόμισα στην Αυστραλία. Αλλά ακόμα και σε αυτή την ειρηνική και εύπορη χώρα, δεν έβρισκα γαλήνη. Συνέχισα να πίνω και να παίρνω ναρκωτικά. Αργότερα εκείνη τη χρονιά, με επισκέφτηκαν Μάρτυρες του Ιεχωβά. Μου άρεσε που μου έδειξαν από τη Γραφή ότι θα υπάρχει ειρήνη στη γη, αλλά ήμουν επιφυλακτικός και δεν ήθελα να έχω πολλά πολλά μαζί τους.

 Λίγο αργότερα, επέστρεψα στις Φιλιππίνες για μερικές εβδομάδες. Τα αδέλφια μου μού είπαν ότι ο πατέρας μας είχε αγωνιστεί σκληρά να γίνει καλύτερος άνθρωπος, αλλά η καρδιά μου είχε τόση πίκρα ώστε προσπάθησα να αποφύγω κάθε επαφή μαζί του.

 Η μικρότερη αδελφή μου μού εξήγησε μέσα από τη Γραφή γιατί η ζωή είναι γεμάτη βάσανα και αδικία. Έμεινα έκπληκτος που μια έφηβη κοπέλα, η οποία δεν είχε πείρα στη ζωή, μπορούσε να απαντήσει στα ερωτήματά μου. Προτού φύγω, ο πατέρας μου μού έδωσε το βιβλίο Μπορείτε να Ζείτε για Πάντα στον Παράδεισο στη Γη a και μου είπε: «Μην ψάχνεις αλλού. Σε αυτό το βιβλίο θα βρεις αυτό που αναζητάς». Με συμβούλεψε να βρω Μάρτυρες του Ιεχωβά όταν θα γύριζα στην Αυστραλία.

 Άκουσα τη συμβουλή του πατέρα μου και βρήκα μια Αίθουσα Βασιλείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά κοντά στο σπίτι μου στο Μπρίσμπεϊν. Δέχτηκα να κάνω τακτική μελέτη της Γραφής. Από τις Βιβλικές προφητείες, για παράδειγμα από αυτές στο 7ο κεφάλαιο του Δανιήλ και στο 9ο κεφάλαιο του Ησαΐα, έμαθα ότι στο μέλλον θα μας κυβερνάει η κυβέρνηση του Θεού, στην οποία δεν υπάρχει ίχνος διαφθοράς. Έμαθα ότι θα απολαμβάνουμε παραδεισιακές συνθήκες στη γη. Ήθελα να με επιδοκιμάζει ο Θεός, αλλά συνειδητοποίησα ότι για να γίνει αυτό θα έπρεπε να ελέγχω τα συναισθήματά μου, να κόψω τα ναρκωτικά και το ποτό και να σταματήσω να ζω χωρίς ηθικούς φραγμούς. Χώρισα με την κοπέλα με την οποία συζούσα και απελευθερώθηκα από τους εθισμούς μου. Καθώς η εμπιστοσύνη μου στον Ιεχωβά μεγάλωνε, προσευχόμουν να με βοηθήσει να κάνω και άλλες αλλαγές.

 Σιγά σιγά, συνειδητοποίησα ότι όσα μάθαινα μπορούν όντως να μεταμορφώσουν ένα άτομο. Η Γραφή λέει ότι με προσπάθεια μπορούμε να ντυθούμε μια «νέα προσωπικότητα». (Κολοσσαείς 3:9, 10) Καθώς προσπαθούσα να το πετύχω αυτό, κατάλαβα ότι όσα είχα ακούσει για τις αλλαγές που έκανε ο πατέρας μου στην προσωπικότητά του θα μπορούσαν να είναι αλήθεια. Αντί να νιώθω πλέον θυμό και εχθρότητα, θέλησα να συμφιλιωθώ μαζί του. Τελικά, συγχώρησα τον πατέρα μου και έβγαλα από μέσα μου το μίσος που ένιωθα από παιδί.

 Ως νεαρός, ακολουθούσα πολλές φορές τους άλλους κάνοντας πράγματα καταστροφικά για τον εαυτό μου και τους γύρω μου. Η προειδοποίηση της Γραφής αποδείχτηκε αληθινή στην περίπτωσή μου—οι κακές συναναστροφές με οδήγησαν σε λάθος μονοπάτια. (1 Κορινθίους 15:33) Ανάμεσα στους Μάρτυρες του Ιεχωβά όμως, έχω κάνει έμπιστους φίλους οι οποίοι με έχουν βοηθήσει να γίνω καλύτερος άνθρωπος. Ανάμεσά τους γνώρισα επίσης την υπέροχη σύζυγό μου, τη Λορέτα. Μαζί διδάσκουμε άλλους πώς μπορεί να τους βοηθήσει η Γραφή.

 Χάρη στη Γραφή, είδα τον πατέρα μου να γίνεται αυτό που δεν πίστευα ποτέ ότι θα γινόταν—ένας στοργικός σύζυγος για τη μητέρα μου και ένας ταπεινός, φιλειρηνικός Χριστιανός. Όταν συναντηθήκαμε μετά το βάφτισμά μου ως Μάρτυρα του Ιεχωβά το 1987, ο πατέρας μου με αγκάλιασε πρώτη φορά στη ζωή μου!

 Ο πατέρας μου συνεργάστηκε με τη μητέρα μου 35 χρόνια μεταδίδοντας σε άλλους την ελπίδα της Γραφής. Έγινε επιμελής και συμπονετικός, και όλοι τον ήξεραν ως άτομο που βοηθούσε τους άλλους. Μέσα σε αυτά τα χρόνια, έμαθα να τον σέβομαι και να τον αγαπάω. Ένιωθα περήφανος που ήμουν γιος του! Πέθανε το 2016, αλλά η ανάμνησή του με γεμίζει όμορφα συναισθήματα, γιατί ξέρω ότι και οι δυο μας κάναμε μεγάλες αλλαγές στην προσωπικότητά μας καθώς εφαρμόζαμε τις διδασκαλίες της Γραφής. Δεν έχει μείνει ίχνος από το μίσος που ένιωθα κάποτε. Επιπλέον, είμαι πολύ ευγνώμων που βρήκα τον ουράνιο Πατέρα μου, τον Ιεχωβά Θεό, ο οποίος υπόσχεται να τερματίσει όλες τις αιτίες στενοχώριας που έχουν οι οικογένειες παγκόσμια.