መኃልየ መኃልይ 8:1-14
8 “ምነው አንተ፣ የእናቴን ጡት እንደጠባ፣እንደ ወንድሜ በሆንክ!
እንዲህ ቢሆን ኖሮ ውጭ ሳገኝህ በሳምኩህ ነበር፤+ማንም ባልናቀኝ ነበር።
2 እኔም ወዳስተማረችኝወደ እናቴ ቤት በወሰድኩህናወደዚያ ባስገባሁህ ነበር።+
ትጠጣው ዘንድ ቅመም የተጨመረበት ወይን ጠጅናየሮማን ጭማቂ በሰጠሁህ ነበር።
3 ግራ እጁን በተንተራስኩ፣ቀኝ እጁም ባቀፈኝ ነበር።+
4 የኢየሩሳሌም ሴቶች ልጆች ሆይ፣
በራሱ እስኪነሳሳ ድረስ ፍቅርን በውስጤ እንዳትቀሰቅሱ ወይም እንዳታነሳሱ አምላችኋለሁ።”+
5 “ውዷን ደገፍ ብላከምድረ በዳ የምትመጣው ይህች ማን ናት?”
“ከፖም ዛፍ ሥር ቀሰቀስኩህ።
በዚያ እናትህ አንተን ለመውለድ አማጠች።
በዚያም ወላጅ እናትህ ምጥ ይዟት ነበር።
6 እንደ ማኅተም በልብህ፣እንደ ማኅተም በክንድህ አስቀምጠኝ፤ፍቅር እንደ ሞት የበረታ ነውና፤+ታማኝነትም* እንደ መቃብር* ጽኑ ነው፤
የፍቅር ወላፈን የእሳት ወላፈን ነው፤ የያህም* ነበልባል ነው።+
7 ጎርፍ ፍቅርን ሊያጠፋው አይችልም፤+ወንዞችም ጠራርገው ሊወስዱት አይችሉም።+
አንድ ሰው ለፍቅር ሲል የቤቱን ሀብት ሁሉ ለመስጠት ቢያቀርብሰዎች በጣም ይንቁበታል።”*
8 “ገና ጡት ያላወጣችትንሽ እህት አለችን።+
እሷን በሚጠይቁን ቀንለእህታችን ምን ብናደርግ ይሻላል?”
9 “እሷ ቅጥር ብትሆንበላይዋ ላይ የብር ጉልላት እንሠራለን፤በር ብትሆን ግንከአርዘ ሊባኖስ በተሠራ ሳንቃ እናሽጋታለን።”
10 “እኔ ቅጥር ነኝ፤ጡቶቼም እንደ ማማ ናቸው።
በእሱም ፊትሰላም እንዳገኘች ሴት ሆንኩ።
11 ሰለሞን በበዓልሃሞን የወይን እርሻ ነበረው።+
እሱም የወይን እርሻውን ለጠባቂዎች በአደራ ሰጠ።
እያንዳንዳቸውም ለሚያገኙት ፍሬ አንድ ሺህ የብር ሰቅል ያመጡ ነበር።
12 የራሴ የሆነ የወይን እርሻ አለኝ።
ሰለሞን ሆይ፣ አንድ ሺው የብር ሰቅል* የአንተ ነው፤ሁለት መቶው ደግሞ ፍሬውን ለሚጠብቁት ነው።”
13 “አንቺ በአትክልት ቦታዎቹ የምትኖሪ ሆይ፣+ጓደኞቼ* ድምፅሽን ያዳምጣሉ።
እስቲ እኔም ልስማው።”+
14 “ውዴ ሆይ፣ ቶሎ ና፤እንደ ሜዳ ፍየልወይም የቅመም ተክሎች በሚበቅሉባቸው ተራሮች ላይ እንዳለየአጋዘን ግልገል ፍጠን።”+
