توضیح آیههای کتاب مقدّس
اِرْمیا ۲۹:۱۱—«فکرهایی را که برای شما دارم میدانم»
«زیرا فکرهایی را که برای شما دارم میدانم، که فکرهای سعادتمندی است و نه تیرهبختی، تا به شما امید بخشم و آیندهای عطا کنم؛ این است فرمودهٔ خداوند.»—اِرْمیا ۲۹:۱۱، ترجمهٔ هزارهٔ نو.
‹زیرا یَهُوَه a میگوید: فکرهایی را که برای شما دارم میدانم که فکرهای سلامتی میباشد و نه بدی تا شما را در آخرت امید بخشم.›—اِرْمیا ۲۹:۱۱، ترجمهٔ قدیم.
مفهوم اِرْمیا ۲۹:۱۱
یَهُوَه خدا به خادمان وفادارش آیندهای خوب و صلحآمیز را وعده داده است. هرچند این سخنان برای مردمانی که در گذشته زندگی میکردند نوشته شده بود، امروزه نیز طرز فکر خداوند را برایمان آشکار میکند. او «خدای امیدبخش» است. (رومیان ۱۵:۱۳) در حقیقت یَهُوَه این قولها را در کتاب مقدّس ثبت کرده است تا ‹به ما امید بخشد.›—رومیان ۱۵:۴.
آیات پیرامون اِرْمیا ۲۹:۱۱
این سخنان بخشی از نامهای بود که برای اسرائیلیانی که در بابل اسیر بودند فرستاده شده بود. b (اِرْمیا ۲۹:۱) خدا به اسرائیلیان گفت که دورهٔ اسارتشان طولانی خواهد بود و آنها میبایست برای خود خانهها بنا کنند، در باغهایشان درخت بکارند و خانواده تشکیل دهند. (اِرْمیا ۲۹:۴-۹) در ادامه خدا به آنان گفت: ‹چون هفتاد سالِ بابِل به سر آید، من به یاری شما خواهم آمد و با بازگردانیدن شما به اورشلیم، وعدهٔ خود را برای شما تحقق خواهم بخشید.› (اِرْمیا ۲۹:۱۰) این گونه خدا به آنها اطمینان بخشید که آنها را فراموش نخواهد کرد و در آیندهای نزدیک به اورشلیم باز خواهند گشت.—اِرْمیا ۳۱:۱۶، ۱۷.
خدا به وعدهٔ خود به اسرائیلیان عمل کرد. همان طور که پیشگویی کرده بود، کوروش پادشاه پارس، بابل را تصرّف کرد. (اِشَعْیا ۴۵:۱، ۲؛ اِرْمیا ۵۱:۳۰-۳۲) کوروش پس از فتح بابل به اسرائیلیان اجازه داد که به سرزمین خود بازگردند. در نتیجه اسرائیلیان پس از ۷۰ سال اسارت به اورشلیم بازگشتند.—۲تواریخ ۳۶:۲۰-۲۳؛ عِزرا ۳:۱.
تحقق پیشگویی آمده در اِرْمیا ۲۹:۱۱ به همهٔ کسانی که امروز به وعدههای یَهُوَه امید دارند قوّت قلب میبخشد. این وعدهها شامل صلح جهانیای میشود، که پادشاهی خدا تحت حکمرانی مسیح برقرار خواهد کرد.—مزمور ۳۷:۱۰، ۱۱، ۲۹؛ اِشَعْیا ۵۵:۱۱؛ مَتّی ۶:۱۰.
برداشت نادرست از اِرْمیا ۲۹:۱۱
برداشت نادرست: خدا سرنوشت هر شخص را از قبل تعیین کرده است.
واقعیت: خدا این حق را به همهٔ انسانها داده است، که مسیر زندگی خود را تعیین کنند. سخنان یَهُوَه در اِرْمیا ۲۹:۱۱ خطاب به همهٔ اسرائیلیان در بابل بود. یَهُوَه برنامهٔ خاصّی را برای آیندهٔ آنان در نظر داشت؛ آیندهای پر از صلح و آرامش. (اِرْمیا ۲۹:۴) البته یَهُوَه اجازه داد که هر یک از آنان تصمیم بگیرد که آیا میخواهد از آن صلح و آرامش بهرهمند شود یا خیر. (تَثنیه ۳۰:۱۹، ۲۰؛ اِرْمیا ۲۹:۳۲) آنانی که راه خدا را انتخاب کردند، از طریق دعا با دلی پذیرا به او نزدیک شدند.—اِرْمیا ۲۹:۱۲، ۱۳.
برداشت نادرست: خدا پرستندگانش را از لحاظ مادی ثروتمند میسازد.
واقعیت: کلمهٔ «سعادتمند» که در اِرْمیا ۲۹:۱۱ آمده ترجمهٔ کلمهٔ عبری است که به معنی صلح، سلامتی و تندرستی است. با توجه به شرایط اسرائیلیان در آن زمان، خدا به آنان وعدهٔ زندگیای خوب به همراه صلح را داد، نه وعدهٔ مال و ثروت. او وعده داد که قوم اسرائیل محفوظ میماند و روزی به اورشلیم باز خواهد گشت. —اِرْمیا ۲۹:۴-۱۰.
اِرْمیا ۲۹ را به همراه پاورقیها و آیات ارجاعی بخوانید.
a یَهُوَه اسم شخصی خداست.—مزمور ۸۳:۱۸.
b در کتاب مرجع The Expositor’s Bible Commentary در مورد اِرْمیا ۲۹:۱۱ آمده است: «این یکی از جالب ترین وعدههایی است که میتوان در کتاب مقدّس یافت. این سخنان نشاندهندهٔ دلسوزی و مهربانی یَهُوَه نسبت به اسرائیلیان به اسارت بردهشده و خواست او برای امید بخشیدن به آنان است.—جلد ۷، صفحه ۳۶۰. (مأخذ انگلیسی)