‏«همهٔ کارهایت را به دست یَهُوَه بسپار،‏ آن وقت،‏ در برنامه‌ریزی‌هایت موفق می‌شوی.‏»—‏امثال ۱۶:‏۳‏،‏ ترجمهٔ دنیای جدید.‏

 ‏«کارهای خویش را به خداوند بسپار که تدبیرهایت استوار خواهد شد.‏»—‏امثال ۱۶:‏۳،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو.‏

 این آیه به کسانی که خدای یکتا را می‌پرستند اطمینان می‌دهد که اگر به او توکّل کنند و از راهنمایی‌های او پیروی کنند،‏ در کارهایشان موفق می‌شوند.‏

 ‏«همهٔ کارهایت را به دست یَهُوَه بسپار.‏»‏ پرستندهٔ یَهُوَه a قبل از هر تصمیم‌گیری‌ای باید با تواضع دنبال راهنمایی او باشد.‏ (‏یعقوب ۱:‏۵‏)‏ چرا؟‏ اول،‏ انسان‌ها اغلب کنترل کمی بر اتفاقات زندگی‌شان دارند.‏ (‏جامعه ۹:‏۱۱؛‏ یعقوب ۴:‏۱۳-‏۱۵‏)‏ دوم،‏ شاید آن‌ها حکمت کافی نداشته باشند تا تصمیماتشان را عملی کنند.‏ به این دو دلیل بسیاری کارهایشان را به دست خدا می‌سپارند؛‏ یعنی در دعا از یَهُوَه کمک می‌خواهند تا آن‌ها را راهنمایی کند و هماهنگ با خواست او عمل کنند.‏—‏امثال ۳:‏۵،‏ ۶؛‏ ۲تیموتائوس ۳:‏۱۶،‏ ۱۷‏.‏

 عبارت «کارهای خویش را به خداوند b بسپار» به طور تحت‌اللفظی به این معنی است:‏ «کارهایت را روی دوش خدا بگذار.‏» طبق یک مرجع این عبارت مردی را به تصویر می‌کشد که «بارهای سنگینش را بر دوش کسی می‌گذارد که قوی‌تر از اوست و قدرت تحمّل بیشتری دارد.‏» کسانی که با تواضع و فروتنی به خدا تکیه می‌کنند می‌تواند از کمک و پشتیبانی او اطمینان داشته باشند.‏—‏مزمور ۳۷:‏۵؛‏ ۵۵:‏۲۲‏.‏

 عبارت «کارهای خویش» یا «همهٔ کارهایت» به این مفهوم نیست که خدا هر کار یا برنامه‌ریزی شخص را برکت می‌دهد.‏ یَهُوَه تنها وقتی کارهای شخص را برکت می‌دهد که هم با معیارها و هم با خواستش هماهنگ باشد.‏ (‏مزمور ۱۲۷:‏۱؛‏ ۱یوحنا ۵:‏۱۴‏)‏ او به کسی که از معیارهای او اطاعت نمی‌کند،‏ برکت نمی‌دهد.‏ کتاب مقدّس در این مورد می‌گوید:‏ «نقشه‌های شریران را نقش بر آب می‌کند.‏» (‏مزمور ۱۴۶:‏۹‏)‏ اما در عین حال از کسانی که به معیارهایش در کتاب مقدّس احترام می‌گذارند،‏ حمایت می‌کند.‏—‏مزمور ۳۷:‏۲۳‏.‏

 ‏«در برنامه‌ریزی‌هایت موفق می‌شوی.‏»‏ بعضی از ترجمه‌های کتاب مقدّس این قسمت از آیه را به این شکل ترجمه کرده‌اند:‏ «کارهایت استوار خواهد شد.‏» واژهٔ عبری که در عهد عتیق «استوار» برگردانده شده است،‏ به پایه و اساس چیزی اشاره می‌کند و اغلب ثبات و پابرجایی آفریده‌های خدا را نشان می‌دهد.‏ (‏امثال ۳:‏۱۹؛‏ اِرْمیا ۱۰:‏۱۲‏)‏ خدا هم به کارها و نقشه‌های کسانی که مورد قبول او هستند،‏ ثبات می‌دهد و کمکشان می‌کند که از امنیت،‏ آرامش و شادی بیشتری در زندگی‌شان برخوردار شوند.‏—‏مزمور ۲۰:‏۴؛‏ امثال ۱۲:‏۳‏.‏

 سلیمان پادشاه که بیشتر بخش‌های کتاب امثال را نوشته،‏ این آیه را هم نوشت.‏ او هزاران مَثَل گفت،‏ چون خدا به او حکمت داده بود.‏—‏۱پادشاهان ۴:‏۲۹،‏ ۳۲؛‏ ۱۰:‏۲۳،‏ ۲۴‏.‏

 در باب ۱۶،‏ سلیمان حکمت خدا را می‌ستاید.‏ همچنین نشان می‌دهد که خدا چقدر از غرور و تکبّر متنفر است.‏ (‏امثال ۱۶:‏۱-‏۵‏)‏ این باب کتاب امثال به خواننده کمک می‌کند به یک نتیجه‌گیری مهم برسد که در طول کتاب امثال بارها به آن اشاره شده است.‏ این نتیجه‌گیری چیست؟‏ انسان‌ها تنها وقتی می‌توانند موفق شوند و با حکمت رفتار کنند که متواضع باشند و اجازه دهند یَهُوَه هدایتشان کند.‏ (‏امثال ۱۶:‏۳،‏ ۶-‏۸،‏ ۱۸-‏۲۳‏)‏ این موضوع مهم اغلب در کتاب مقدّس تکرار شده است.‏—‏مزمور ۱:‏۱-‏۳؛‏ اِشَعْیا ۲۶:‏۳؛‏ اِرْمیا ۱۷:‏۷،‏ ۸؛‏ ۱یوحنا ۳:‏۲۲‏.‏

 این ویدیوی کوتاه را که مروری بر کتاب امثال است،‏ تماشا کنید.‏