توضیح آیههای کتاب مقدّس
رومیان ۵:۸—«وقتی هنوز گناهکار بودیم، مسیح جان خود را برای ما داد»
«خدا ارزش محبت خود را این گونه به ما ثابت میکند که وقتی هنوز گناهکار بودیم، مسیح جان خود را برای ما داد.»—رومیان ۵:۸، ترجمهٔ دنیای جدید.
«ببینید خدا چقدر ما را دوست داشت که با وجود اینکه گناهکار بودیم، مسیح را فرستاد تا در راه ما فدا شود.»—رومیان ۵:۸، ترجمهٔ تفسیری.
مفهوم رومیان ۵:۸
وقتی یَهُوَه a خدا پسرش عیسی مسیح را در راه انسانهای ناکامل فدا کرد، بالاترین محبت را نشان داد. (یوحنا ۳:۱۶) چون انسانها ناکامل هستند تمایل به گناه دارند و اکثر وقتها افکار و اعمالشان برخلاف معیارهای عادلانهٔ خداست. (کولُسیان ۱:۲۱، ۲۲) ولی یَهُوَه این امکان را فراهم کرد که ما بتوانیم «از طریق مرگ پسرش» با او آشتی کنیم. (رومیان ۵:۱۰) در نتیجه ما این فرصت را داریم تا رابطهٔ دوستی با خدا برقرار کنیم و امید زندگی ابدی را داشته باشیم.—رومیان ۵:۱۱؛ ۱یوحنا ۴:۹، ۱۰.
آیات پیرامون رومیان ۵:۸
پولُس رسول این نامه را به مسیحیان روم نوشت. پولُس در باب پنج این نامه به جماعت رومیان توضیح داد که چرا میتوانند شاد باشند و امیدشان را محکم نگه دارند. (رومیان ۵:۱، ۲) امیدی که خدا به ما میدهد «هیچوقت ما را مأیوس نمیسازد،» چون این امید با زندگی و مرگ عیسی تضمین شده است. (رومیان ۵:۵، ۶، مژده برای عصر جدید) عیسی کاملاً مطیع یَهُوَه ماند؛ کاری که آدم نکرد. (رومیان ۵:۱۹) سرپیچی آدم از خدا، برای نوادگانش گناه و مرگ به همراه آورد. (رومیان ۵:۱۲) اما اطاعت عیسی و مرگ او امید زندگی ابدی را برای انسانهای مطیع امکانپذیر ساخت.—رومیان ۵:۲۱.
a یَهُوَه اسم شخصی خدا در کتاب مقدّس است.—مزمور ۸۳:۱۸.